Úrval - 01.02.1948, Síða 94

Úrval - 01.02.1948, Síða 94
92 tJRVAL sögu mannkynsins hefur það sannast betur en nú, að mann- leg grimmd veldur harmi ótelj- andi meðbræðra. Ég hitti einu sinni amerískan bjartsýnismann, sem kallaði þetta kristna raunsæi bölmóð. Hann sagði mér, að syndin væri ekkert annað en einskonar skuggi þróunarinnar, og ef beitt væri menntun og þjóðfélagsvís- indum, myndi mannkyninu brátt takast að yfirbuga apann og týgrisdýrið í eðli sínu. Þetta var um 1935; fyrir daga Belsen- og Buehenwaldfangabúðanna; áður en kjarnorkunni var fyrst beitt gegn Hiroshima; áður en við vissum um önnur, engu síður ægileg vítistæki, eins og sýkla- hernað, sem nútímamaðurinn er að undirbúa til eyðingar menn- ingunni og mannúðinni. Tvær heimsstyrjaldir á ein- um mannsaldri hafa greitt þess- ari væmnu bjartsýni rothögg, þessari bjartsýni, sem hugðist skapa jarðneskt sæluríki í stað guðsríkis, og sem telur, að synd- ugur maður geti fundið í sínu eigin menningarkerfi það bjarg- ráð, sem hann þarfnast. Við sjáum nú sjálf, að við töluðum mest um getu okkar til að bjarga okkur, þegar vanmáttur okkar til þess var mestur. Það er af því, að þessi svonefnda mannlega geta og óhjákvæmi- lega framþróun er lygi, að Browning gat sagt um kenningu kristindómsins: Það var trúin, sem sendi skeyti sitt beint í höfuð lyginnar: kenndi erfðasyndina, og spillingu mannshjartans. Nýja testamenntið er jafn opinskátt. Við gleymum því stundum, að Kristur var ekkert bjartsýnn á mannlegt eðli. Guðspjöllin greina ljóslega frá því, að hann gerði sér engar tál- vonir um þá, sem hann fyrir- varð sig ekki fyrir að nefna bræður sína. Hann vissi, hvað í manninum bjó. I fáum orðum sagt; þetta grundvallarósamræmi í eðli mannsins hvílir yfir honum sem sífelld bölvun. Vísindin? Mað- urinn er ekki nógu góður, til þess að geta notfært sér vísind- in: áætlanir hans um fyrir- heitna Iandið verða sér æ til skammar. Menningin? Nú, þeg- ar framtíðin virðist búa yfir rústum einum, fer nútímamað- urinn að gera sér Ijósan sann- leikann í þeirri kenningu Nietz- sches, að menningin eigi ávallt á hættu að verða Iögð í rústir,.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.