Úrval - 01.02.1948, Side 95

Úrval - 01.02.1948, Side 95
KONUNGSRlKIÐ Á BAK VIÐ DAUÐANN 93 einmitt með sínum eigin tækj- um. Það er þó alltaf einhver von tengd við réttlætiskennd og meðfædda góðvild venjulegs, heiðarlegs fólks? Já, auðvitað; það er til gott fólk í heiminum eins og við vitum öll; það er mikið af göfgi og fegurð í mann- iegu lífi hvarvetna. En jafnvel þessi mannlega góðvild getur blandazt hinni drembnu og ör- lagaríku sjálfselsku mannanna; og hún er ekki nándar nærri eins einlæg, djúprætt og stöðug og réttlátt fólk ímyndar sér; hún getur á hverri stundu komið upp um ófullkomleik sinn og vanmátt. Ef við neitum að taka orð Páls postula og heilags Ágústínusar trúanleg um þetta, þá verðum við að trúa Freud og Jung. Við getum jafnvel vitnað í Winston Churehill, sem lýsti þessu af mikilli gerhygli í bók, sem hann ritaði skömmu fyrir síðustu styrjöld: „Það er áreið- anlegt“, segir hann, „að þó að mennirnir séu að auka þekkingu sína og mátt með æ meiri hraða, þá hafa dyggðir þeirra og vizka ekki tekið miklum framförum á liðnum öldum . . . . Ef nægi- legt tilefni gefst — hungur, ógnir eða stríðsæði — getur nútímamaðurinn, sem við þekkjum svo vel, framið hrylli- legustu ódæðisverk, og nútíma- konan styður hann í illvirkjum með ráðum og dáð.“ Lýsing Churchills á hinni mannlegu mótsögn getur minnt okkur á það, að Nýja testameníið geng- ur lengra. Eitt djúpsæasta spak- mæli þess —■ sem kemur svo illa við dramb okkar — er það, að auðveldara sé fyrir syndarann að frelsast en hinn réttláta, Jesús vissi, að það er enginm þáttur í eðli mannsins, jafnvel ekki dyggð hans, sem er óspillt- ur af syndinni, og að engin synd er jafn viðsjál og hættuleg og hin sjálfbirgingslega réttlætis- kennd, sem er ekkert annað en dramb. Hann varaði okkur við því, að það búi mikil vonzka í hinni svokölluðu góðvild, og það er einmitt um þetta, sem sagan af Faríseanum og toll- heimtumanninum f jallar. í stuttu máli: hin algenga kennisetning um óhjákvæmi- lega framþróun til jarðneskrar paradísar er nýtízku hindur- vitni, sem á sér ekki stoð í veru- leikanum, hvorki mannkynssag- an né vísindin réttlæta slíka kenningu. Hugsandi fólk veit, að hin marglofaða menning okkar stendur ekki á traustum
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.