Úrval - 01.02.1948, Side 100

Úrval - 01.02.1948, Side 100
S8 tJRVAL hátíðlega, „vitið, hvernig er að hafa hemil á tilfinningum f jöld- ans. Margt bendir til, að stjóm- imar í Mið-Austurlöndum séu að missa valdið yfir fólkinu.“ Pulltrúi Líbanon lagði einnig áherzlu á þessa heitu þjóðernis- kennd arabiskrar alþýðu, og vilja hennar til að grípa til vopna heldur en fóma hugsjónum sín- um. Þingfulltrúamir hlustuðu með athygli. Málsvarar arabiska bandalagsins vora frjálsmann- legir og fluttu mál sitt af still- ingu og festu. Ef frá er talinn Feisal, emír frá Saudi Arabíu, sem klæddur var í skósíða araba- skikkju, hefðu þeir allir getað gengið inn í þingsal öldunga- deildar Bandaríkjaþings án þess að nokkuð í útliti þeirra eða f ramkomu vekti gran um að þeir væm ekki úr hópi þingmann- anna. Og þeir höfðu valið orð sín vel. Frelsi, sjálfstæði, mannrétt- indi — allt era þetta orð, sem eiga djúpar rætur í sögu Eng- lands, Frakkíands og Banda- ríkjanna. Samt fannst mér, þeg- ar ég hlustaði á þessi hljóm- fögru orð, sem eitthvað vant- aði. Eða einhvem? Og allt í einu varð mér það ljóst: Það var Múhammeð, sem vantaði. Á þingfundum SÞ og nefndarfundum þess á milli, voru allir aðilar mættir nema Múhammeð: alþýðumaðurinn í Mið-Austurlöndum, maðurinn sem vinnur á bómullarekrum Egyptalands, selur dagblöð á götuhornum Bagdadborgar, teymir úlfaldann sinn yfir nakt- ar eyðimerkur Sýrlands eða plantar ólívutrjám á þurrar hæðir Landsins helga. Múhamm- eð, sem í milljónatali ber nafn spámannsins — og lítið annað. Þingfulltrúamir sáu hvergi votta fyrir Múhammeð. Og ef þeir hefðu séð hann, ef tötra- leg, berfætt mannvera hefði gengið fram hjá þeim í veitinga- salnum, hefðu þeir sennilega haldið að það væra hillingar, og beðið um aðra víntegund. Það er vafasamt, að þeir hefðu séð nokkum svip með þessu feimna, tötralega og horaða manntetri og hinum bardaga- fúsu frelsishetjum, sem arab- isku mælskumennirnir höfðu verið að vara þá við. Og ekki mundi Múhammeð fyrir sitt leyti hafa botnað mik- ið í því, sem fram fór. Honum hefðu óað hinir miklu salir, stað- ið stuggur af villugjörnum göng-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.