Úrval - 01.02.1948, Side 102

Úrval - 01.02.1948, Side 102
100 ■Orval leðri á sköllóttu höfðinu, og svarta, stóra skó, sem gægðust undan skikkjufaldinum. Sabri tók til við hann. Hvar var Arababandalagið — sam- komustaður hinna miklu pasha, heimili hinna voldugu, samtals- höll konunganna? Hann reyndi allt — en árangurslaust. Maður- inn skyldi sýnilega ekkert. Hann horfði á okkur sljóum augum; síðan fór hann. Þá sáum við blasa við okkur á veggnum, sem maðurinn hafði staðið upp við, koparskjöld, sem Ietrað var á ,,Arababandalagið“, bæði á frönsku og arabísku. Þetta var ekkert undrunar- efni. Naumast var þess að vænta, að Múhammeð gæti lesið arabísku og því síður frönsku, því að skólalærdómur hans hef- ur sennilega enginn verið. Og ef við hann hefði verið sagt, að hann ætti að minnsta kosti að vita hvað Arababandalagið væri, mundi hann hafa svarað: „Hvað kemur Arababandalagið mér við?“ Múhammeð klæðist margs konar gervum — sumum átak- anlega tötralegum, öðrum skrautlegum að því er virðist. Hann þekur kannski höfuð sitt með vef jarhetti, eða hvítri koll- húfu; fæturnir eru kannske berir, eða búnir ilskóm. En mni fyrir er hann alltaf samur og jafn. Og hann telur 85 af hverj- um 100 íbúum Arabaríkjanna. Nokkrar meginhugmyndir ráða lífi Múhammeðs. Fremst þeirra, og sú sem áhrif hefur á allar hinar, er trú hans. íslam kennir honum að ekkert breytist eða sé breytilegt; að fæðing, dauði og allt þar á milli sé fyrir- fram ákveðið og stjórnað af Allah; að það sé tilgangslaust jafnvel syndsamlegt, að gera uppreisn gegn ríkjandi ástandi. I Kóraninum sér hann oft talað um fátæklingana sem stétt í þjóðfélaginu. Efnamönnum er t. d. fyrirskipað að verja 2,5% af tekjum sínum til góðgerðar- starfsemi. Þannig er Múhammeð óbeinlínis innrætt, að fátæktin sé óumflýjanleg örlög. Þetta gefur honum frábært þrek til að bera þung örlög. Ég hef séð bónda í Transjórdaníu, sem tilkynnt var, að kona hans hefði í annað sinn fætt andvana barn, yppta öxlum og segja ró- lega: „Það er vilji Allah. Ég eignast önnur börn.“ Þessi forlagatrú hefur auðvit- að Iamað allan vilja til uppreisn- ar, og stuðlað að því að léns-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.