Úrval - 01.02.1948, Qupperneq 104

102
tQrval
uði. Ef hann sfendur ekki í skD-
um, á hann á hættu að missa
jörðina.
Skuldaklafinn herðir þó enn
meira að hálsi hins jarðnæðis-
lausa bónda. Hann er leigður út
eins og hestur eða uxi (en ódýr-
ari), tii þess að hjálpa við bóm-
ullaruppskeruna eða á ökrum
einhvers fjarstadds gósseig-
anda. Til þess að fá vinnu, verð-
ur hann að leita til meðalgöngu-
manns. Það er hægðarleikur
fyrir meðalgöngumanninn að
útiloka Múhammeð frá vinnu í
eina eða tvær vikur, neyða hann
til að taka af sér lán, og
skammta honum síðan í framtíð-
inni laun eftir geðþótta.
Það er lærdómsríkt að ganga
um arabiskt sveitaþorp. Þorps-
búar búa í gluggalausum mold-
arkofum, ýmist þaklausum eða
með reyrþaki. Salerni eru engin.
Flugurnar skríða úr sorpi og
saur í rísskálarnar og á andlit
barnanna. Gamlar konur húka
hreyfingarlausar fyrir framan
dimmar, daunillar dymar. Kof-
arnir eru að heita má alveg hús-
gagnalausir; strámottur koma í
stað rúma. Stundum er loft í
kofanum, fjölskyldan býr uppi
en búpeningurinn er niðri. Oft
búa nautgripirnir við meiri þæg-
indi en fólkið. Á stórum búgarði,
sem ég heimsótti, voru nautgrip-
irnir hafðir í hreinu fjósi ná-
lægt heimili gósseigandans, með
rúmgóðum básum og góðri loft-
ræstingu. Kýrnar voru kembdar
og hreinar og höfðu sérstakt.
herbergi til að hreyfa sig í. En
fjölskyldur féllahanna bjuggu
í moldarkofum á bakka daunills
áveituskurðar, sem þakinn var
sorpi og óþverra. Fögur orð ara-
bafulltrúanna á þingi SÞ um
„rétt allra þjóða til réttlætis,
lýðræðis og sjálfsákvörðunar“
myndu hafa hljómað undarlega
í þessum sóðalegu hreysum.
Mataræði Múhammeðs er í
samræmi við húsakostinn: te og
flatbrauð til morgunverðar;
brauð og saltaður laukur eða
tómatar til miðdegisverðar; og
súpa eða grænmetismauk til
kvöldverðar ásamt svörtu tei og
brauði. Einu sinni í mánuði tekst
Múhammeð venjulega að ná í
svolitla kjötklípu handa fjöl-
skyldu sinni. Um fjörefnainni-
hald er ekki spurt.
Ekki er við því að búast, að
heilsufar Múhammeðs sé gott af
slíku viðurværi. Þeir Arabar sem
lifa af fyrstu æfiárin — einn af
hverjum fimm deyr á fyrsta ári
í Transjórdaníu — eru flestir