Úrval - 01.02.1948, Side 112

110
ÚRVAL
reið Troilusar í Trójuborg.
Hann var umkringdur miklum
mannfjölda, en tók ekki eftir
neinu (það var hægt að sjá það á
svip hans), nema augum Cres-
sidu, sem horfði á hann úr
glugga, en Pandarus laut bros-
andi yfir öxl hennar.
„En hvað þessi mynd er fjar-
stæðukennd og töfrandi!" hróp-
aði Spode upp yfir sig.
„Ó, þér hafið tekið eftir Troi-
lusi mínum.“ Það var ánægju-
hreimur í rödd Badgerys.
„Hvílíkt litasamræmi! Það er
engu líkara en Etty hafi málað
þetta, það er aðeins kröftugra,
og fegurðin liggur ekki eins í
augum uppi. Þrótturinn minnir
á Haydon. En Haydon myndi
aldrei hafa tekizt að mála svo
óaðfinnanlega mynd. Eftir
hvern er hún?“
„Þér gátuð rétt til, þegar þér
minntust á Haydon,“ svaraði
Badgery lávarður. „Málverkið er
eftir nemanda hans, Tillotson.
Ég vildi óska, að ég gæti náð
í fleiri af myndum hans. En það
veit enginn neitt um hann. Það
virðist liggja svo lítið eftir
hann.“
Nú var það ungi maðurinn,
sem tók fram í.
„Tillotson, Tillotson ...“
Hann tók hendinni um ennið og
gretti sig. „Nei ... jú, þama
kom það.“ Hann leit upp sigri-
hrósandi, og svipur hans var
bæði hátíðlegur og barnalegmv
„Tillotson, Walter Tillotson —
hann er enn á lífi.“
Badgery brosti. „Þessi mynd
var máluð árið 1846.“
„Það getur rétt verið. Setjum
svo, að hann hafi fæðzt árið
1820, málað þetta snilldarverk,
þegar hann var tuttugu og sex
ára, og nú er 1913; hann er þá
ekki nema níutíu og þriggja ára
gamall. Hann er ekki enn orð-
inn eins gamall og Titian varð.“
„En það hefur ekkert frétzt
af honum síðan 1869,“ andmælti
Badgery lávarður.
„Kemur heim. Þegar þér
nefnduð nafnið, þá minnti það
mig á uppgötvun, sem ég gerði,
þegar ég var að líta yfir dánar-
greinar í skjalasafni World’s Re-
view. (Við verðum að endurbæta
þær árlega, til þess að standa
ekki uppi eins og glópar, ef ein-
hver af þessum gömlu fuglum
tæki upp á að deyja snögg-
lega). Jæja, í þessu greinasafni
var — ég man, hvað ég varð
undrandi — æviágrip Walters
Tillotsons. Þetta æviágrip var
allítarlegt til ársins 1860, en svo