Úrval - 01.02.1948, Side 114

.112
ÚRVAL
Hve herbergið yrði fagurt! Það
myndi ekki eiga sinn líka um
víða veröld. Veggmyndirnar,
arininn, speglarnir, loftið .. .
Og lítill, skorpinn öldungur,
sem hlypi fram og aftur um
verkpallinn, kvikur og snar eins
og aparnir í dýragarðinum, og
málaði og málaði ... Hektor
og Andromache ... Badgery
lávarður var sofnaður.
Spode lét ekki bíða iengi eftir
sér. Hann var kominn heim til
Badgerys klukkan sex. Lávarð-
urinn var í nítjándu aldar her-
berginu, önnum kafinn við að
rýma til. Hann var sveittur og
móður, þegar Spode bar að.
„Ó, það eruð þér,“ sagði Bad-
gery lávarður. „Þér sjáið, að
ég er að undirbúa komu snill-
ingsins. Þér verðið að segja mér
eitthvað frá honum.“
„Hann er jafnvel eldri en ég
hélt,“ sagði Spode. „Hann verð-
ur níutíu og sjö ára í ár — fædd-
ur 1816. Ótrúlegt en satt! Jæja,
það er annars réttast, að ég byrji
á byrjuninni."
„Byrjið þar sem yður sýnist,“
sagði Badgery kumpánlega.
„Ég ætla ekki að fara að segja
frá leitinni í einstökum atrið-
um. Þér getið ekki ímyndað yð-
ur, hve erfitt var að finna hann.
Það var eins og Sherloek Holmes
saga, ákaflega flókið, of flókið.
Ég ætla einhverntíma að skrifa
bók um það. En ég fann hann
þó á endanum."
„Hvar?“
„I hálfgerðu fátækrahverfi í
Holloway, eldri, fátækari og ein-
manalegri en hægt er að hugsa
sér. Ég komst að því, hvernig
á því stóð, að fólk gleymdi hon-
um, hvers vegna hann hvarf
sjónum manna. Hann fekk þá
hugmynd, um 1860, að fara til
Palestínu, til þess að mála biblíu-
myndir. Jæja, hann fór til Jerú-
salem, Líbanonsfjalls og víðar,
og svo fór hann til Litlu Asíu,
og þar saf hann fastur. Hann
sat þar fastur í fjóra áratugi.“
„Hvað var hann að gera allan
þennan tíma?“
„Ó, hann málaði, kom á fót
trúboði og sneri þrem Tyrkjum
til réttrar trúar. Og hann kenndi
innlendum höfðingjum undir-
stöðuatriðin í ensku, latínu,
teikningu og guð má vita hverju.
Um 1904 hefur honum komið til
hugar, að hann væri tekinn að
eldast og hefði verið lengi að
heiman. Hann hélt því aftur
heim til Englands, en þá komst
hann að raun um, að allir,
sem hann hafði þekkt, voru dán-