Úrval - 01.02.1956, Side 13

QUETZALCOATL — EÐA NÝR SAMKVÆMISLEIKUR
11
•settist aftur. „Við skulum þá
halda áfram eins og áður.“
Thomsen rétti mér blýantinn.
Mér var orðið gramt í geði. Ég
kærði mig ekki um að verða
til athlægis og láta gera lítið úr
mér frammi fyrir konunum, að-
eins af því að oflátungurinn
hann Thomsen hafði rangt við.
Ég var viss um, að orðið Al-
coatl var ekki til. Mér var líka
óhætt að hafa rangt við — og
svo bætti ég við Z, og þarna
stóð orðið ZALCOATL. •
„Hvað þýðir þetta?“ spurði
Thomsen undrandi. Honum
hafði ekki komið til hugar að
ég gæti ráðið við orðið ALCO-
ATL.
„Forngrískt orð, notað um
svarta kanúkahettu, sem páfinn
í Róm bar við innreið gladía-
toranna í Sevilla," romsaði ég
upp úr mér og hafði ekki aug-
un af Thomsen. f nokkrar sek-
úndur var dauðaþögn í stofunni.
„Við getum flett þvi upp,“
sagði ég við Thomsen. En hann
kærði sig ekki um það.
„Það er rétt, ZALCOATL er
svört kapúkahetta, nei, kakúna
. . . nei, hvað var það nú?“
„Svört kanúkahetta."
„Já, alveg rétt. Orðið er við-
urkennt. Reynið aftur.“
Ég fann að ég hafði takið
á Thomsen, með markleysunni
ALCOATL hafði hann gefið
höggstað á sér. Án þess að hika
bætti ég T framan við og las:
TZALCOATL. Ékki lét ég held-
iir standa á skýringunni: „Upp-
runalega erkibiskupstitill í Tíbet
og Spangkuk, nú notað í niðr-
andi merkingu um afkomendur
Nikolaj keisara og Maríu Anto-
inettu keisaradrottningar. Auk
þess kemur orðið fyrir á páska-
föstunni á matseðli Múhamm-
eðstrúarmanna í Baluchistan,
og merkir þar indverskar vind-
bollur með skýsósu.“
„Vindbolluskýringin er nátt-
úrlega spaug hjá honum," sagði
Thomsen, ,,en hitt er rétt. Hann
er býsna snjall. Það er gaman
að hafa loks hitt fyrir jafningja
sinn. En nú er röðin komin að
mér. Bíðum nú við. Þetta er
orðið skolli snúið. Jú, nú veit
ég. Fyrst bæti ég E við, og af
því að það er sérhijóð, hef ég
leyfi til að bæta við öðrum staf.
Ég bæti við U og þá verður
orðið UETZALCOATL.“
Thomsen deplaði kankvíslega
til mín öðru auganu, án þess
konurnar sæju. „Geturðu klárað
þetta, karl minn,“ sagði hann
og hafði nú gleymt að við vor-
um ekki dús.
„UETZALCOATL “ sagði ég
án þess að bregða svip. „Það er
gamalt, gallverskt blásturshljóð-
færi, gert úr holuðum græn-
ingja. Á krossferðatímunum
hlaut það vinsældir við hirð Ab-
dullah sheiks, þar sem jarlinn
af Bothwell og maharajainn af
Magipur notuðu það sem
drykkjarílát, áður en deilan
hófst um skegg Vilhjálms keis-
ara.“
Thomsen klappaði á öxlina á