Úrval - 01.02.1956, Qupperneq 66

64
ÚRVAL
mennirnir gjafir Oyilinne fyrir
framan hús bróður míns svo að
allir mættu dást að þeim. Því
næst kom sjálf vígsluathöfnin,
sem var stutt. Meðan stóð á
brúðkaupsmáltíðinni, sem brúð-
hjónin, nánasta skyldulið og
tignustu gestir tóku þátt í, var
brúðgumahum rétt glas af víni.
Hann bergði á því og rétti það
brúði sinni yfir borðið. Hún
hneigði sig með því að beygja
hægra hnéð, dreypti á víninu
og rétti honum glasið aftur. Þar
með var vígsulathöfninni lokið
og hófst þá brúðkaupsveizlan
með áti og drykkju og hvers-
kyns skemmtan.
Árið sem nú fór í hönd, sner-
ust daglegar umræður við hirð-
ina um nýtt málefni. Oyilinne
uppfyllti sem eiginkona allar
þær vonir, sem f jölskyldan hafði
bundið við hana, nema að einu
leyti: óvenjulöng bið varð á því
að tilkynnt væri að hún ætti von
á bami. Loks barst út fregn:
Oyilinne hafði komið til móður
minnar og borið upp við hana
vandræði sín. Sem skyldurækin
eiginkona hafði hún bætt við:
,,Ég held að hann ætti að fá
sér aðra konu, sem fært getur
fjölskyldunni meiri heiður."
Móðir mín hafði sagt henni,
að of snemmt væri að gefa
upp alla von. Samt sem áður
viðurkenndi hún, að tillaga Oyi-
linne væri skynsamleg.
Idiong fékk sér því aðra konu,
sem valin var af jafnmikilli um-
hyggju og hin fyrri. Oyilinne
tók sjálf þátt í því vali, þar eð
hún þekkti vel smekk Idiongs.
Þegar brúðurin hafði verið val-
in, var brúðkaupið haldið á
venjulegan hátt.
En á næsta ári gat Oyilinne
kunngert, að hún ætti von á
barni. Skylduiið hennar og vin-
konur, og þó einkum maður
hennar, sýndu henni mikla um-
hyggju og færðu henni oft góð-
ar gjafir og margskonar lostæti.
Á níunda mánuði var móðir Oyi-
linne kvödd til, og bjó hún í sér-
stöku húsi með þernum sínum
fram yfir fæðinguna.
Margar konur voru viðstadd-
ar fæðinguna, ættingjar og lærð-
ar ljósmæður. Enginn karlmað-
ur, ekki einu sinni eiginmaður-
inn, mátti vera nærri. Karlmenn
fjölskyldunnar urðu að bíða i
ákveðinni fjarlægð þangað til
þeir heyrðu hljóðin, sem boð-
uðu komu barnsins í heiminn.
Um leið og veikur barnsgrátur
barst að eyrum okkar, opnaði
kona dyrnar og gaf hið hátíð-
lega merki um að sonur væri
fæddur. Idiong skundaði inn í
húsið og karlmennirnir í fjöl-
skyldu minni óskuðu hver öðr-
um til hamingju. Ný kynslóð var
gengin fram í hinni eilífu hring-
rás lífsins í hinum ævaforna
kynþætti okkar.