Úrval - 01.02.1956, Qupperneq 79

BÖRN 20. ALDARINNAR ERU 200.000 ÁRA GÖMUL
77
bendir í öllu falli til þess, að
einangraður geti maðurinn tæp-
ast risið upp fyrir dýrastigið.
I myndun persónuleika, í sköpun
persónu, er uppeldi og menntun
miklu áhrifameira en almennt
er talið. Það er uppeldi og um-
hverfi, sem gerir hinn vitsmuna-
lega og siðferðilega mun á Gua-
yaquil Indíána og Evrópumanni,
Krómagnonmanni og okkur sem
nú lifum.
O—O—O
Ymislogt skemmtilegt hefur gerzt
í sambaiuli við úthlutun
Nóbelsverðlauna.
Glens og gaman um Nóbelsverðlaunah öfunda.
Grein úr „Allt“.
EGAR einhver hlýtur mikil
peningaverðlaun, vekur það
alltaf talsverða athygli. En eng-
in peningaverðlaun vekja eins
mikið umtal, bollaleggingar og
palladóma og úthlutun bók-
menntaverðlauna Nóbels á
hverju hausti.
,,Ég get fyrirgefið Nóbel að
hann fann upp dýnamítið," sagði
Bernard Shaw, ,,en aðeins ó-
freskja í mannsmynd getur hafa
fundið upp Nóbelsverðlaunin.“
Að jafnaði er verðlaununum
úthlutað að verulegu leyti fyrir
bókmenntaafrek næstliðins árs.
Þegar Shaw fékk verðlaunin ár-
ið 1926, neitaði hann í fyrstu að
taka við þeim á þeirri forsendu,
að ekkert hefði komið út eftir
sig árið áður. „Það er bersýni-
legt,“ sagði hann, „að mér hafa
verið veitt verðlaunin í þakk-
lætisskyni fyrir það, að ég hef
ekkert skrifað þetta árið.“
Jafnvel menn, sem hafa það
að atvinnu að sýsla með bækur,
geta stundum átt erfitt með að
átta sig á hver Nóbelsverð-
launahöfundur er. I desember
1933 hringdi fréttamaður hjá
New York Times til frú Blanche
Knopf, sem var einn forstjóri
hins mikla, ameríska bókafor-
lags Alfred Knopf. „Ég óska
yður til hamingju," sagði frétta-
maðurinn, „Bunin hefur hlotið
Nóbelsver ðlaunin. ‘ ‘
„Bunin? Hver er Bunin?“
spurði frú Knopf.
„Hann er einn af höfundum
ykkar.“