Úrval - 01.02.1956, Side 81

Úrval - 01.02.1956, Side 81
GLENS OG GAMAN UM NÓBELSVERÐLAUNAHÖFUNDA 79 afhendinguna hafi Sinclair Lewis hrósað konunginum fyrir að hann skyldi geta haldið sér vakandi þá tvo tíma sem hin hátíðlega athöfn stóð yfir í Hljómleikahöllinni. Og Lewis bætti við: „Ég var nær dauða en lífi af löngun í snaps. Voruð þér það ekki líka?“ f veizlunni, sem konungur heldur alltaf í höll sinni að lokinni verðlaunaafhendingu, reyndi Lewis að kveikja sér í sígarettu undir borðum, til þess að reyna að hafa hemil á óstýri- látri lífsgleði sinni. Þetta var brot á siðareglunum við hirðina. Orðum prýddur kammerherra reyndi kurteislega en einbeittur að koma í veg fyrir þetta. Lewis leit framan í hann og horfði síðan niður eftir skrautlegu brjóstinu og þriflegum magan- um. Svo sagði hann hátt og skýrt: „Alfred Nóbel sagði einu sinni, að sænsku orðuna Norðurstjörnuna ætti hann að þakka matsveini, sem naut álits hjá háttsettum manni, og að franskt heiðursmerki hefði hann fengið af því að hann var kunn- ugur frönskum ráðherra. Góði maður,“ bætti Lewis við og klappaði kammerherranum á magann, „segir mér, hverskonar súpu eigið þér að þakka orður yðar?“ Hámarki náði fagnaðarhátíð- in hjá Lewis nokkrum dögum síðar, þegar hann vaknaði snemma morguns í rúmi sínu á Grand Hotel, við það að Lúcía með logandi kertaljós í hárinu kom inn í herbergið til hans. Þá var Lewis sannfærður um, að hann væri kominn með delerium tremens. Aðeins einu sinni hefur það komið fyrir, að verðlaunin hafa verið afhent öðrum en þeim, sem akademían hafði tilnefnt. Það var þegar hann aldni kon- ungur Gústaf 5., sem var nær- sýnn, afhenti þau kammerherra nokkrum, sem stóð nærri, í stað hins kjörna verðlaunahafa. Fákunnátta! Sex ára snáði var i bíó með afa sínum. Myndin var ítölsk og ástríðurnar heitar. Hetjan kyssti ástmey sína, fyrst á höndina, svo á olnbogann, öxlina, hálsinn og eyrað. Þá gat sá litli ekki lengur orða bundizt. Hann fór að skelli- hlæja og sagði: „Sjáðu, sjáðu, afi! Hann veit ekki hvar hann á að kyssa hana!" — English Digest. ★ Aldrei er eins mikið logið eins og eftir veiðitúr, í styrjöld og á undan kosningum. — Bismarck.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.