Úrval - 01.02.1956, Qupperneq 95

GRETA GARBO
93
hafði misst allar eigur sínar í stríð-
inu. Það var hið erfiða hlutverk
dótturinnar að halda lifinu í fjöl-
skyldunni án þess að fórna heiðri
sínum. Pabst hafði frétt að Greta
Garbo, sem hann hafði dáðst mjög
að i Gösta Berlings Saga, væri stödd
i Berlín, og hann hafði falið einka-
ritara sínum að hafa uppi á henni.
Þegar Pabst náði loks tali af henni
í síma, tjáði hún honum að hann
yrði að semja um málið við Stiller.
Stiller, sem var ákveðinn að hafa
sem mest upp úr viðskiptunum eins
og fyrri daginn, lét á sér skilja að
Greta myndi ekki vera hrifin af hlut-
verkinu. En fyrlr þrábeiðni Pabst
féllst hann þó á að líta á kvik-
myndahandritið. Þegar hann var bú-
inn að athuga hlutverkið og gera
tillögur um breytingar, tilkynnti
hann Pabst að Greta kynni að vera
fáanleg til að leika í myndinni, ef
Pabst greiddi henni það sem hún
setti uppi. Stiller krafðist þess, að
Gretu yrðu greiddir fjögur þúsund
Bandaríkjadollarar fyrir að leika
hlutverkið, en þetta var feiknahá
upphæð á þeim tímum. Pabst gekk
að þessu.
Þegar farið var að taka myndina,
fór í fyrsta skipti heldur að kólna
milli Gretu og Stillers. Pabst lét
ótvírætt á sér skilja, að hann ósk-
aði ekki eftir nærveru Stillers þegar
Greta væri að leika. Stiller hlýddi
að vísu þessum fyrirmælum, en hann
var bæði reiður og afbrýðisamur.
Hann var líka mjög taugaóstyrkur
um þetta leyti og ekki bætti það
skapsmunina, að hann varð að lifa
á launum Gretu. Ennfremur hafði
Greta rætt einslega við Pabst varð-
andi ráðningu til langs tíma hjá fé-
lagi hans. Pabst vildi ójmur klófesta
hana og reyndi að telja hana á að
vera um kyrrt í Berlín.
Þegar Stiller frétti af þessu ráða-
bruggi, varð hann örvita af reiði.
Hann bar það á Gretu að hún hefði
svikið sig og sýnt sér vanþakklæti.
Greta lofaði því með tárin i aug-
unum, að gera engar ráðstafanir án
hans samþykkis. Á samri stundu var
öll reiði rokin úr Stiller og hann
talaði við Gretu eins og góður faðir.
„Vertu hjá mér, Greta," sagði hann.
„Moje veit hvað þér er fyrir beztu."
Vorið 1925 var Louis B. Mayer,
varaforseti Metro-Goldwyn-Mayer
kvikmyndafélagsins á ferð um Ev-
rópu. Meðan hann dvaldist í Berlín,
sá hann kvikmyndina um Gösta Ber-
Ung. Hann varð hrifinn af mynd-
inni, en einkum þótti honum hún.
vera snilldarlega tekin. Það var
skoðun Mayers, að maður sem stjórn-
aði töku slíkrar myndar, ætti hvergi
heima nema i Hollywood, og haniu
fór þegar að gera ráðstafanir til að
klófesta þennan afburðamann.
Stiller var óvenjulega samnings-
lipur í þetta skipti, en hann setti
þó eitt óhagganlegt skilyrði: færi
hann til Hollywood, yrði M-G-M fé-
lagið að ráða Gretu Garbo líka.
„Og hver er þessi Greta Garbo ?"
spurði Mayer eins og hann hefði
aldrei séð Gösta Berlings Saga. Stiller
bað hann að koma inn í herbergið
og kynnti þau Mayer og Gretu,
Mayer hafði ekki minnsta áhuga
á henni. En til þess að vera viss um
að hreppa Stiller, lofaði hann að