Úrval - 01.10.1958, Síða 24

tJRVAL
dreyma, þrýsti Dement á hnapp
og hringdi þá bjalla við rúm
draumamannsins. Því næst fór
hann inn í svefnherbergið, setti
í gang segulbandstæki og hvarf
síðan á brott aftur til þess að
hann hefði engin áhrif á
draumamanninn. Draumamað-
urinn átti svo að tala inn á seg-
ulbandið, segja hvort hann hefði
verið að dreyma eða ekki og
rekja drauminn.
Það brást aldrei að allt til-
raunafólkið sýndi á hverri nóttu
merki um snöggar og tíðar
augnhreyfingar. 191 sinni var
það vakið þegar þannig stóð á
og 152 sinnum hafði það verið
að dreyma, eða sem næst 82%.
160 sinnum var fólk vakið þeg-
ar augun voru róleg og 149 sinn-
um hafði það ekki verið að
dreyma, eða sem næst 93%. Til-
gátan var þar með sönnuð.
Brátt tóku vísindamennimir
eftir því, að augnhreyfingar
draumamannanna gáfu til
kynna hvert þeir voru að horfa
í draumnum og hvort draumur-
inn var kyrrlátur eða á ferð og
flugi. Einn draumamaður var
vakinn eftir tíðar augnhreyfing-
ar upp og niður, og sagði hann
að sig hefði dreymt að hann
stæði við rætur klettabeltis og
horfði á fólk sem var að fara
upp og niður klettana í böndum.
Annar var vakinn eftir snöggar
og tíðar láréttar augnhreyfing-
ar og kvaðst hann hafa verið að
horfa á tvo menn, sem voru að
kasta tómötum hvor í annan.
NÝTT UM EÐLI DRAUMA
Samanburður á þeim tíma
sem líklegt má telja að atburð-
ur í draumi hafi tekið og tíman-
um sem augnhreyfingar
draumamannsins stóðu hefur
sannfært Kleitman og Dement
um að draumar standi venju-
lega álíka lengi og samskonar
atburður mundi hafa staðið í
vöku. Dement lét eitt sinn
draumamann sofa í tíu mínútur
eftir að snöggar augnhreyfing-
ar hans byrjuðu. Því næst
sprautaði hann vatni á bert bak
hans úr lyfjasprautu. Hann var
látinn sofa áfram í 30 sekúnd-
ur en síðan vakinn. Hvað hafði
hann verið að dreyma? spurði
Dement.
Maðurinn lýsti leikriti sem
hann hafði leikið í. „Allt í einu,“
sagði hann, ,,hné aðalkvenhetj-
an í leiknum niður. Ég hljóp til
hennar og fann að vatn lak of-
an á bakið á mér. Það lak úr
loftinu. Af hverju hafði hún
hnigið niður? Mér flaug í hug
að hrunið hefði ofan á hana
kalk úr loftinu og ég leit upp.
Það var gat í loftinu. Ég dró
hana út af sviðinu og lét tjaldið
falla. Þá vaknaði ég.“
Dement bað hann að leika
drauminn frá þeirri stundu er
hann fann vatnið drjúpa á sig.
Leikur hans tók aðeins skemmri
tíma en þær 30 sekúndur sem
Dement hafði lofað honum að
sofa áfram.
Eitt af því sem vísindamenn-
ina lék hvað mest hugur á að
vita var hvenær okkur dreym-
22