Úrval - 01.03.1965, Síða 42

40
ÚRVAL
fram „heimskulegustu“ hugmynd-
irnar og flestar hugmyndir, sem
miðuðu að prakkarastrikum, reynd-
ist hafa auðugasta sköpunargáfu
allra bárnanna í bekknum við slíkt
próf, sem haldið var eftir á.
Við aðra tilraun var börnunum
skipt í flokka, og voru 5 börn í
hverjum flokki. í hverjum flokki var
aðeins 1 drengur eða stúlka, sem
bjó yl'ir mjög ríkri sköpunargáfu.
Liðin fengu vissan tíma til þess
að rannsaka og gera tilraunir með
vísindaleg leikföng til þess að finna,
hvað liægt væri að gera með þeim.
Það fór svo í öllum flokkum, að
þótt þetta eina barn hvers flokks
hæri venjulega fram flestar beztu
hugmyndirnar, uppskar það sjaldn-
ast launin fyrir slikt, heldur gerðu
félagarnir í flokknum oft gys að
þeim og veittu þeim siðan viðtöku
sem sínum eigin. I þeim tilfellum
er þctta barn var telpa, reyndist
hún oft skýra einhverjum dreng frá
hugmynd sinni, og var hann síðan
viðurkenndur sem upphafsmaður
hugmyndarinnar.
Dr. Torrance álítur einnig, að
foreldrar leyfi börnúm með rika
sköpunargáfu ekki að njóta sín.
Jafnvel þeir forehlrar, sem halda
því fram, að þeir vilji, að börn
þeirra læri og hugsi á þann hátt,
sém bcr vott um sköpunargáfu eða
þroska hana, verða órólegir, gramir
eða vandræðalegir, þegar börn
þeirra haga sér einmitt á þann hátt,
sem þeir segjast óska eftir. „Hvers
vegna getur hann ekki vcrið eins
og önnur börn?“ stynja þeir. Og
fyrir áhrif og þvingun frá hendi
foreldranna finna slík börn oft
til sektarkenndar vegna liæfileika
sinna og reyna að verða venjulegri
á allan hátt. Þau leyna þá annað
hvort hæfileikum þeim, sem gera
þau ólík öðrum börnum, eða kæfa
þá alveg niður, slita þá upp með
rótum.
Hvernig geta foreldrar látið vera
að beita áhrifum eða þvingunum,
sem valda því, að börn þeirra kæfa
sköpunarneistann i sjálfum sér?
Hvernig geta þeir a. m. k. dregið
úr slíkri viðleitni sinni? Dr. Torre-
ance ber fram eftirfarandi uppá-
stungur:
Dragið ekki úr því, að barnið
heiti ímyndunaraflinu. Ein af hæfi-
leikum þeirra, sem búa yfir ríkri
sköpunargáfu, hvort sem sá liinn
'sami er ungur eða gamall, er sá
hæfileiki að geta flögrað á milli
staðreynda og rökvisi annars
vegar og hinna viðlendu svæða
hugans, sem breiða úr sér rétt
undir yfirborði hinnar venjulegu
vitundar. Sá hinn sami býr yfir
ineiri sveigjanleika, meiri tilfinn-
ingadýpt og skarpari innsýn, vegna
þess að hann er opnari og næmari
fyrir óljósum tilfinningum og
kenndum, hálfmeðvituðum vísbend-
ingum, sem aðrir álíta hlægilegar og
fjarstæðukenndar.
Haldið ekki aftur af harni yðar.
Reynið ekki af slíku alefli að forða
börnum yðar frá þeirri sáru
reynslú, er möguleg mistök geta
haft í för með sér, að þér neitið
þeim jafnframt um tækifæri til þess
að læra af þessum mistökum. Eigi
börnum að takast að læra á sjálf-
stæðan, skapandi hátt, verða þau að
færast meira í fang en þau ráða