Úrval - 01.09.1973, Page 47

GETURÐU HÆTT AÐ VERA GAUFARI?
45
andi, skipandi, en hann fór sér að
engu óðslega. Hann tók fyrir einn
af öðrum, leit á hann einan og ein-
beitti sér að málefnum hans og
svaraði spurningum hans hægt en
frjálsmannlega. Hann leit ekki einu
sinni við, gaf ekki minnsta gaum
að neinu öðru, unz samtalinu var
lokið, og hann gaf þeim næsta bend-
ingu.
Þegar að mér kom, gat ég ekki
á mér setið, að segja við hann hrós-
yrði.
Hann brosti ofurlítið og sagði:
„Maður lærir að taka einn og
einn í einu, einbeita sér að vanda-
máli hans unz úr því er leyst. Ann-
ars yrði ég brjálaður.“
Þetta er lexía, sem allir trassar
gætu haft mikinn hagnað af að
læra.
Settu sjálfum þér takmark
Þar er ekki um að ræða eitthvað
leynilegt, sem enginn veit um og þú
getur auðveldlega vanrækt, heldur
eitthvað, sem þú verður að ljúka
við fyrir ákveðinn tíma, eitthvað,
sem aðrir vita um og ætlast til af
þér.
Bjóddu til dæmis nágrannahjón-
um heim til að líta á stofuna þína,
sem þú verður þá að ljúka við að
mála og skreyta áður en þau koma.
Metnaður þinn og sjálfsvirðing
heimta að þú hafir lokið öllu, áður
en heimsóknartíminn rennur upp.
Það er miklu verra að vera al-
kunnur gaufari og trassi, heldur en
að vita það einn, hve margt er ó-
gert.
Hliðraðu þér ekki hjá því erfið-
asta. Geymdu ekki til morguns það
sem þú getur gert í dag
Allt slíkt er auðvitað mannlegt,
en það endar með enn meiri erfið-
leikum og öngþveiti. Fyrir nokkrum
árum sat ég stundum yfir bréfa-
hrúgu, sem ég átti að svara.
Þá var ég vanur að stinga einu
og einu undan, ef það var eitthvað
erfitt viðfangs, geyma það til seinni
tíma. Árangur minn birtist brátt:
É'g átti heilan haug af ósvöruðum
bréfum, öllum þeim verstu.
Svo varð ég þá stundum að taka
á mig rögg og sitja við langt fram
á nótt löngu uppgefinn á sál og lík-
ama. Dag nokkurn sagði Smiley
Blankton, sem er sálfræðingur og
kunningi minn við mig.
„Þér skjátlast. Hlífðu þér ekki
við erfiðu bréfunum. Taktu þau
jafnóðum. Gleðin sem þér veitist,
að þeim sigruðum mun fleyta þér
yfir allt verkið án uppgjafar.11
Hann hafði vissulega rétt fyrir
sér. Stundum lenda heilar fjöl-
skyldur í fjármálavandræðum, af
því þær veigra sér við að borga að-
kallandi skuldir á stundinni. Að
lokum er skuldabagginn orðinn ó-
bærilegur og þær reyna ekki lengur
að standa í skilum yfirleitt.
En að síðustu, þegar gerður hefur
verið samningur um jafnar greiðsl-
ur á löngum tíma. þá kemur upp
úr kafinu, að unnt er að borga. En
annars fer allt til glötunar. Gleymd
skuld getur orðið hættuleg.
Láttu ekki minnimáttarkennd iama
þig
Fjöldi fólks dregur framkvæmdir