Úrval - 01.09.1973, Page 48

Úrval - 01.09.1973, Page 48
46 á langinn af því það óttast um, að framkvæmdin verði ekki nógu full- komin. Það var hérna um daginn, að kona nokkur sagði við mig: „Mig hefur lengi langað til að rita kveðju til vinkonu minnar, sem missti manninn sinn fyrir nokkru. En ég kann ekki að orða huggunar- bréf. Veit ekki, hvernig ég á að tjá tilfinningar mínar.“ „Hvernig finnurðu til?“ spurði ég. „Með djúpri samúð," svaraði hún. „!Ég hugsa til þessarar konu með ástúð og bið fyrir henni.“ Ég skrifaði orð hennar á blað og rétti henni það. „Nú, þetta er allt, sem þú þarft að segja,“ sagði ég við hana. „Vinkona þín þarf engan skáld- ÚRVAL legan samsetning, aðeins örfá orð frá þínu eigin hjarta.“ Jæja, þarna eru þá í örfáum orð- um ráðin, sem ég hafði til að leysa mig úr viðjum seinlætis, gaufs og trassaskapar. Útkoman varð gjör- breyting á allri minni aðstöðu. Að síðustu komst ég að raun um, að laun framtaksseminnar eru ó- líkt ríkulegri en laun sérhlífninnar. Líttu í kring um þig og þú munt samþykkja, að hamingjusamar manneskjur er fólk, sem hefur brot- ið af sér fjötra gaufs og seinlætis, það er fólkið sem finnur fullnæg- ingu í skjótri ákvörðun og tafar- lausri framkvæmd. Það er fullt á- kefðar, ánægju og frjórrar starfs- gleði. Þú getur orðið svona líka. •— Þú getur hætt að vera gaufari. Skömmu eftir að farið var að sýna leikrit Clare Boothe Luces ,,Konurnar“ á Broadway í New York, átti höfundurinn að flytja fyrirlestur í kvennaskóla. Formaður móttökunefndarinnar kynnti höfundinn með skrúðugri ræðu og lauk máli sínu með því að segja, að auðvitað mundi nafn frú Luces lifa að eilífu, af því að hún hefði samið ódauðlegt klassískt listaverk „Litlu konurnar", en höfundur þess verks var önnur kona, Louisa May Alcott. Clare tók þann kostinn að segja ekkert um þetta og hóf ræðu sína. Að henni lokinni kom ein telpan til hennar og sagði stórum augum: „Frú Luce, ég hélt, að höfundur „Litlu konurnar" væri miklu eldri og grárri en þér virðist vera.“ Clare lét sér hvergi bregða og sagði: „É'g er það líka.“ þess að skýra sína eigin heimspeki. „Enda þótt ekkert geti komið í staðinn fyrir greind og bætt upp skort á henni,“ sagði hann, „þá er greindin ekki nóg í sjálfu sér. Til eru manneskjur, sem hafa greind en hafa ekki siðgæðislegan kjark til að hegða sér samkvæmt henni. Hins vegar er siðgæðislegur kjarkur án greindar hættulegur, því að hann leiðir til ofsatrúar. Með menntun ætti að þroska bæði greind og hugrekki."
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.