Úrval - 01.09.1973, Síða 91

GANGAN — EÐLILEGASTA LÍKAMSÆFINGIN
89
K. Lange Anersen við Háskólann í
Bergen, lýsti því yfir að lokinni
rannsókn, að daglegt erfiði eins og
gönguferðir megnar ekki einungis
að vekja sofandi háræðar líkamans,
heldur eykur slík áreynsla fjölda
þeirra háræða, sem flytja vöðvun-
um næringu.
. Gangan skýrir hugsun og styrkir
skapgerð.
Grikkir héldu því fram í fornöld
að göngur gerðu þá gáfaða og skýra
í hugsun og hjálpuðu við að brjóta
til mergjar margs konar vandamál
í rökfræði og heimspeki.
Fyrrverandi forseti Bandaríkj-
anna, Harry Truman hefur alltaf á-
litið að dagleg gönguferð hans fyrir
morgunverð væri mikil heilsubót.
„Þessir menn hafa uppgötvað ó-
sjálfrátt", segir Dr. White, að hreyf-
ingin á göngu gerir hugsunina skýr-
ari, af því að hún eykur blóðsókn
til heilans og veitir súrefni inn í
blóðið.
En það er ekki einungis rökrétt
hugsun, sem eflist við heiðríkju hug-
ans, heldur virðist einnig hið sama
um skáldlegt hugarflug og fagur-
fræðilegar hugsjónir. Það kemur
fram í ljómandi hugsæi í ljóðum
Williams Wordsworth eins og Nar-
sissunni, sem er beinlínis ort fyrir
áhrif gönguferða skáldsins, sem var
einn mesti göngumaður síns tíma.
Pennavinur Wordsworths, Thomas
De Quinsey sagði gönguferðir hans
„hafa veitt honum ómælanlega ham
ingju og efni og kraft í það ágæt-
asta í skáldskap hans“.
Það er þjóðtrú að göngur hjálpi
til sjálfsstjórnar og skapstillingar.
Á göngunni róast hugurinn og reiði-
tilfinningin sefast. En þá verðum
við að ganga hratt — æða, en ekki
læðast.
Einu sinni elti ég vin minn, sem
þaut út um nótt eftir deilu, þar sem
aðrir stilltu sig, en hann sleppti sér.
Eftir 10 mínútna göngu var hann
farinn að sefast.
Og þegar við komum aftur var
deiluefnið rætt með rökum og still-
ingu. Seinna sagðist hann alveg
undrandi yfir því, hve skap hinna
hefði stillzt meðan hann var fjar-
verandi!
Dr. White leggur sérstaka áherzlu
á sefandi. verkanir gönguferða.
„Hressileg ganga að kvöldi“, seg-
ir hann, „vegur fyllilega upp á móti
hressingu lyfja, dansleikja og sjón-
varpssýninga.
Ganga linar þreytu.
Þeir, sem gera göngu að daglegri
venju uppskera fallegra vaxtarlag.
Fáir fótgangandi þurfa alla jafnan
hægðalyf. Bakvöðvar og lendavöðv-
ar, sem eru efldir við göngur, verða
sjaldan gigtinni að bráð, ekki einu
sinni í ellinni, og þeim, sem þannig
eflast er auðveldara um allar hreyf-
ingar.
En umfram allt eru það innviðir
líkamans, sem verða þannig varð-
veittir gegn þreytu.
Jafnvel við mikið erfiði verður
auðið að njóta aukabirgða af saman-
söfnuðum þrótti, sem kemur í veg
fyrir uppgjöf.
Hugsið ykkur frumbyggja í auðn-
um Ástralíu, sem leggja land undir
fót mílu eftir mílu án þess að þreyt-
ast í leit að fæðu eða vátni.