Úrval - 01.09.1973, Síða 97

MARGAR HLIÐAR Á MARK TWAIN
95
Augun voru blágrá og hörundslit-
urinn ljós, nema þegar útiveran
gerði hann brúnan. Framkoman og
brosið var aðlaðandi og talsmátinn
ekki laus við skringilegheit, og
gerði þetta hann vinsælan meðal
félaganna.
Mark Twain segir, að persónurnar
í bókinni „Ævintýri Tom Sawyer“
séu allar sannsögulegar, en atburð-
irnir færðir í stílinn. Unnusta Toms
í bókinni, Beeky Thatcher, var í
raunveruleikanum Laura Hawkins.
En hún lýsir svo því atviki, þegar
hún hitti Sam í fyrsta sinn:
„Ég stóð í garðinum mínum einn
daginn, þegar Sam gekk í áttina til
mín og sá mig. Hann hélt á rós í
hendi sér, en stakk henni svo milli
tánna á sér og kastaði henni ein-
hvern veginn yfir girðinguna til
mín. Eftir það urðum við tryggir
vinir.“
Sam var ókrýndur forsprakki
hinna óstýrilátu ungmenna í bæn-
um, og oft var reikað um árbakk-
ana og skógana umhverfis, stundum
farið alla leið til Skjaldbökuhólma,
sem er tvær mílur fyrir ofan Hanni-
bal, og haldin þar veisla. En mat-
fanga var þar auðvelt að afla:
skjaldbökuegg, kræklingur og
hvers konar fiskur. Fiskveiðar og
sund var drjúgt tómstundagaman
hjá unglingunum og hvarvetna efni
í ævintýri.
„John A. Quarles, frændi minn,
var bóndi í fjögurra mílna fjarlægð
frá Florida", skrifar Sam. „Ég var
gestur hans í tvo til þrjá mánuði
árlega eftir að ég varð fjögurra ára,
að við fluttum til Hannibal og þar
Smámynd af Livy. „Þar sem hún
var, þar var Paradís.“
til ég var ellefu eða tólf ára. Þarna
var himneskt að vera fyrir athafna-
saman strákling.
Sveitabýlið var umlukt stórum
garði, sem girtur var með grindum á
þrjá vegu en bakatil með háum
staurum. Fast við þessa staura var
reykhúsið, en lengra burt aldin-
garður og þar að baki Negrahverfið
og tóbaksakrarnir.
Dálítið afsíðis var lítið bátaskýli,
og þar bjó rúmliggjandi kona, sem
var þræll. Við heimsóttum hana dag
lega og litum upp til hennar, því
við héldum að hún hefði lifað um
þúsundir ára og talað við Móses.
Hinir yngri af negrunum voru einn-
ig sama sinnis og fóru ekkert dult
með. Við stóðum í þeirri meiningu,
að kona þessi hefði misst heilsuna
á hinni löngu eyðimerkurferð frá