Goðasteinn - 01.09.1967, Blaðsíða 6

Fyrstu árin voru vörur félagsins fluttar með skipum Eimskipa-
félags íslands til Eyja en þaðan með vélbátum upp í Hallgeirseyjar-
sand. Þetta var mjög dýrt og vörurýrnun mikil.
Þá skeður það, að seglskip kemur til Eyja með vörur, en vélbát-
ar þar tóku vörurnar beint úr skipinu og fluttu til lands, þegar leiði
gaf. Voru vörurnar fluttar á þrjá staði á ströndinni: Þykkvabæ,
Hallgeirsey og Holtsós undir Eyjafjöllum.
En vegna þess hversu þessir flutningar reyndust dýrir og crfiðir,
sem fyrr segir, var samið um það, að ríkissjóðsskipið „Borg“ flytti
vörurnar upp að söndunum. En næsta ár neitaði ríkisstjórnin að
láta „Borg“ flytja vörurnar, það væri allt of dýrt fyrir ríkissjóðinn
og skipið tefðist um of.
Þá samdi Sambandið um það á síðustu stundu, að eimskipið
„Björkhaug“ flytti vörurnar. Átti skipið að taka hafnsögumann í
Eyjum og fá allháa aukagreiðslu fyrir hvern dag, umfram tólf, sem
slcipið yrði að afferma vörurnar til Kf. Hallgeirseyjar og Kf. Skaft-
fellinga. í þessari fyrstu ferð tókst svo vel til, að síðasti pokinn fór
upp úr skipinu austur á Skaftárósi að kvöldi tóifta dagsins. Var
mikil áhætta að þessum samningi, þótt svo vel tækist til í fyrstu
ferðinni.
Að frumkvæði Guðbrands kaupfélagsstjóra var samin bænarskrá,
þar sem farið var fram á, að fólkið á félagssvæðinu fengi aðalvöru-
forða ársins með sömu kjörum og aðrir landsmenn. Þetta náði
fram að ganga. Ríkisstjórnin samdi við Eimskipafélagið, að það
tæki að sér fyrir vissa fjárhæð áhættuna af bið við sandinn. Þetta
úrræði var þó ekki til frambúðar vegna þess, hve uppskipunin var
dýr; til að mynda kostaði uppskipun á mjölvöru svipað og farm-
gjaldið frá útlöndum. Hver uppskipunarbátur flutti ekki nema eina
smálest í ferð, því 9 manna áhöfn var venjulega á bátnum. Þá var
mikil hætta á, að vörur skemmdust í landtöku, ef sjór var ekki vel
dauður og bátur fékk kæfu, sem kallað var. Var oft gaman að sjá,
hversu vel þeim formönnum fórst stjórnin í misjöfnum sjó.
Á fyrstu árum kaupfélagsins var sementið flutt í trétunnum, sem
voru 360 pund á þyngd. Eitt sinn fékk bátur hlaðinn sementi
slæma kæfu. Kaupfélagsstjórinn var nærstaddur. Var hann hræddur
um, að nú væri þessi bátsfarmur allur ónýtur og lét slá upp tunnurn-
4
Goðasteinn