Goðasteinn - 01.09.1967, Blaðsíða 7

ar. En innihaldið sakaði ckki, því tunnurnar voru fóðraðar innan
með mjög sterkum pappír.
Mátti segja, að á ýmsu gengi við þessa uppskipunarvinnu, og var
hún ckki hættulaus, t.d. þá er legið var úti við skipshlið í ókyrrum
sjó. Eitt sinn bar svo til, að bönd biluðu á timburbúnti sem komið
var niður undir sjó. Stökk þá háseti úr einum uppskipunarbátnum
út á timburflekann, piltur frá Voðmúlastöðum, Jón Kristjánsson að
nafni. Þetta sýndist hinum hásctunum glæfraför og einn þeirra
kallaði: „Hvert ertu að fara, drengur?“ og ekki mjúkur í máli. „Ég
ætla bara að laga böndin,“ svaraði piltur. Það gerði hann líka og
allt fór vel.
Versti flutningurinn var þakjárn og sement. Járnið í þungum búnt-
um og fór illa í bát, mátti auk þ?ss helzt ekki blotna. Tvær tunnur
voru hafðar í stroffu af sementinu. Eitt sinn bar svo til, er bátur
Þorgeirs á Arnarhóli var að taka á móti semcntsfarmi, að tunn-
urnar losnuðu úr stroffunni og féllu niður við bátinn, svo að þær
næstum strukust við skutinn. Mátti litlu muna, að ekki yrði stór-
slys. Eitt sinn losnuðu tíu sykurkassar úr stroffu og féllu beint niður
í bátinn, sem undir var. Brotnaði hann eitthvað, en svo vel tókst
til, að engan sakaði af áhöfninni.
Þegar kaupfélagsskipið kom, var uppi fótur og fit, menn þustu
í sandinn til þess að taka á móti vörunum. Fóru þá til vinnu flestir
verkfærir menn úr Austur- og Vestur-Landeyjum. Var það áhuga-
mál allra að ná vörunum, sem fyrst á land. Þá var og kaup miklu
hærra en greitt var í annarri vinnu, en var hið sama í dagvinnu og
næturvinnu. Landeyingar, sem að unnu, kröfðust Dagsbrúnarkaups,
sem þá mun hafa verið ein króna um tímann, og þegar það hækkaði
í Reykjavík um io aura á klukkustund, varð Landeyjauppskipun að
hækka um sömu fjárhæð. Veitti í því cfni tregða kaupfélagsstjóra
ekkert viðnám.
Þessi slarksama vinna, sem var langt frá hættulaus, sem greint
hefur verið lauslega, gekk slysalaust, utan aðeins einu sinni, árið
1930.
Verður nú sagt frá þeim atburði, eftir því sem bezt verður vitað,
og er stuðzt við frásagnir margra manna.
Vorið 1930 höfðu fjórir Hallgeirsyjarhverfingar ráðið för sína á
Goðastemn
5