Goðasteinn - 01.09.1967, Blaðsíða 53

Verið að leggja upp úr Hvanngili
Strútnum. Máske hefur það ráðið, að Tungumenn áttu samleið með
okkur nokkurn spöl og ekkert var hægt að koma fénu áfram nema
með því að reka það í hestaslóðina, en hægt gekk að mjaka þeim
áfram, því snjódyngjurnar voru víða það djúpar, að við urðum
sjálfir að ryðja brautina. í einu gilinu var brautin svo djúp, er búið
var að troða hana, að Jóhann Jónsson frá Koti, meðalmaður á
hæð, stóð uppi á reiðingnum á einum hestinum og náði þá með
lófunum upp á skaflbrúnina.
Brátt skildu leiðir okkar og Tungumanna. Þeir höfðu aðeins tvo
hesta tii að troða fyrir og urðu því að skilja við féð, þar sem það var
komið, fljótlega eftir að þeir skildu við okkur. Fóru þeir lausir
til sinna manna. Fréttum við síðar, að þeir hefðu farið margir
saman daginn eftir til að sækja féð, sem var nokkuð margt, og
komu því þá aðeins inn í Hólmsárbotn, um 7 km vegalengd.
Ennþá versnaði hjá okkur með að koma fénu áfram, því nú var
orðið frostlaust, og tróðust gríðar stórir snjókögglar í togið á kind-
unum. Urðum við jafnt og þétt að skera úr toginu. Það var ekki
Goðasteinn
51