Goðasteinn - 01.09.1967, Blaðsíða 40

reið líka oft hart.“ „En hver heldur þú, að hafi átt fyrstu hugmynd-
ina að því, að þetta var gert?“ „Það veit ég ekkert um, en Sæ-
mundur dreif í því, að verkið var hafið, og þetta hcfði þurft að
vera búið fyrir löngu, það hefir sýnt sig.“
Lengri var ekki frásögn Stefáns, nema að verkinu var lokið á
tveimur dögum.
Það sést enn í dag, 1966, hvar hlaðið var fyrir lækinn, vestan
við Stóruvelli. Er það álit síðari tíðar manna, sem kunnugir eru,
að þetta hafi verið mesta og stærsta þarfaverk, sem Landmanna-
hreppur framkvæmdi á síðastliðinni öld, þótt það virðist hafa
fallið í skuggann fyrir síðari stórátökum og sigrum við sandinn.
Sumir hafa látið þau orð falla, að það væri engin byggð fyrir
sunnan lækinn í Landsveit, ef þetta hefði ekki verið gert. Það er
nú máske fullmikið sagt, en líka er erfitt að segja, hvernig hér
væri um að litast, ef allir hefðu haldið að sér höndum 1851.
Úr handraða Guðlaugs E. Einarssonar
Nœfurbörkur, en svo var hann oftast kallaður, þar sem ég þekki
bezt, var þykkur, mjúkur trjábörkur, samanvafinn eins og harðvaf-
inn hefilspónn. Hann varð að vera skraufþurr. Var þá kveikt á hon-
um í baðstofunni, eftir að gólfið var sópað, og látið loga á honum
litla stund. Loginn síðan slökktur og berkinum veifað nokkrum
sinnum. Kom þá ilmandi lykt í bæinn af reyknum, svo ég efa, að
reykelsisilmur beri þar af.
En af hvaða tré ætli næfurbörkurinn hafi verið? Það hefur mig
lengi langað til að vita. Og skyldi hann finnast enn á fjörum?
38
Goðasteinn