Goðasteinn - 01.06.1985, Síða 78

eins metra breið og líklega um tvær mannhæðir á dýpt. Fyllt er
sprunga þessi upp með grjóti á þeim kafla, þar sem fólk gengur
venjulega, svo að ekki þurfi að stíga yfir hana. Þegar ég var rétt
kominn yfir þessa grjótbrú með hópinn á eftir mér, heyri ég hrópað
að baki mér, að kona ein hafi dottið og hrapað niður í sprunguna.
Ég sneri við á augabragði, til að athuga, hvað gerst hefði. í sömu
andrá bar þarna að bílstjóra af Iangferðabíl, sem sagðist hafa séð,
hvernig nokkrar konur hefðu rekist saman þarna á fyllingunni með
þeim afleiðingum, að ein hefði hrasað og fallið niður í sprunguna.
Ég kallaði þegar á aðstoðarfararstjórann og tvo eða þrjá aðra
karlmenn og bað þá að koma með mér konunni til hjálpar. Við
hröðuðum okkur eins og við gátum og brátt fundum við stað, þar
sem komast mátti niður í sprunguna, og flýttum okkur þangað sem
konan lá. Hún var meðvitundarlaus, náföl í andliti og blæddi úr
stórum skurði á enni hennar, svo að ekki var á að lítast. Er við
stóðum þarna yfir konunni, kom á daginn að einn i hópnum var
læknir. Mælti hann svo fyrir að við skyldum fá teppi til að leggja
konuna á og bera hana síðan upp. Ég náði í teppi í skyndi hjá einum
farþeganna og með mikilli varúð komum við konunni brátt upp úr
þessari þröngu og hálfmyrku hraunsprungu. Hún kom brátt til
meðvitundar, en var ósköp máttfarin og niðurdregin, sem von var.
Læknirinn reyndi að hlynna að henni eftir föngum, en gat lítið gert
við þessar aðstæður. Það varð því brátt að ráði að koma yrði henni
sem skjótast á sjúkrahús. Ég fékk langferðabílstjórann, sem þarna
var, til að kalla upp sjúkrabíl og jafnframt kom ég orðsendingu til
aðalfararstjórans, svo að hann vissi hvernig komið væri og gæti gert
viðeigandi ráðstafanir.
Enginn vissi á þessari stundu, hversu alvarlegt slys þetta var, og
hvort við ættum eftir að sjá þessa ágætu samferðakonu okkar aftur.
Það var því dauft yfir okkur öllum, þar sem við biðum þarna við
Almannagjá, og eins og dregið hefði dökkt ský fyrir sólu. En brátt
kom sjúkrabíllinn. Tveir einkennisklæddir menn snöruðust út,
lögðu sjúklinginn á börur, settu þær upp í bílinn og óku síðan burt
á fleygiferð með leiftrandi viðvörunarljósum. Við gátum ekki betur
gert, úr þvi sem komið var, og næst lá það fyrir að taka upp þráðinn,
þar sem frá var horfið í ferðalagi okkar.
76
Goðasteinn