Víðförli - 01.12.1952, Qupperneq 8

ÞÓRIR KR. ÞÓRÐARSON, cand. theol.:
Fornleifafræði og biblíurannsóknir
Fornleifafræðin verður að teljast ný vísindagrein. Enda þótt
menn hafi grafið í jörðu sér til fróðleiks öldum saman, er það
ekki fyrr en á síðustu áratugum, að hún hefur veitt mönnum þau
kynstur fróðleiks um liðna tíma og háttu manna fyrr á öldum,
sem nútíma vísindaaðferðir hafa getið af sér. Fornleifafræðin er
einnig í hugum manna oftast tengd greftri í jörðu, þegar grafið
er eftir rústum borga og mannvirkja og leitað að leifum horfinna
menningartímabila. En hún nær einnig yfir annað svið: handrita-
rannsóknir. Það er og rétt, að „handrit“ finnast stundum, þegar
grafið er í rústir, en tíðara mun það, að „handritin“ séu leirflögur
eða steinar, sem letrað er á. Einn hinn merkasti fundur síðari ára
þessarar tegundar, var suður á Sýrlandi, er franskir fornleifa-
fræðingar fundu heilt „bókasafn“ áletrana frá því um 1200—
1400 f. Kr. Þetta gerðist kringum árið 1929 í Ugarit á Sýrlandi
og bylti um þekkingu manna á kanverskum trúarbrögðum og þar
með þekkingu vorri á þeim þætti hebreskra trúarbragða, sem snýr
að kanverskum trúaráhrifum. Það er kunnara en frá þurfi að segja,
að spámenn ísraels börðust ákaft gegn þessum heiðnu áhrifum og
veitti stundum betur og stundum verr. Þessi fundur var því hinn
þýðingarmesti.
Allt frá því að þetta gerðist og fram til þessa dags vinna sér-
fræðingar úr því efni, sem þeim berst upp í hendurnar frá Ugarit
eða Ras Schamra, eins og staðurinn er stundum nefridur. Menn