Víðförli - 01.12.1952, Qupperneq 54

116
VÍÐFÖRLI
þess varð ekkert til, sem til orðið. I því var líf og lífið var ljós
mannanna. Og ljósið skín í myrkrinu og myrkrið hefur ekki tek-
ið á móti því ... Og orðið varð hold og hann bjó með oss, fullur
náðar og sannleika og vér sáum dýrð hans, dýrð sem eingetins
sonar frá föður.
Og undir lokin, þegar hann hefur skráð vitnisburð sinn, guð-
spjallið, segir hann: Þetta er ritað til þess að þér skulið trúa,
að Jesús sé Kristur, Guðssonurinn, og til þess að þér, með því að
trúa, öðlizt lífið í hans nafni.
Þannig leggur hann út af orðum engilsins við Maríu: Það,
sem þú fæðir, mun verða kallað heilagt, sonur Guðs. Og þetta
játar öll kristni alla tíð. Jesús er „Guð af Guði, ljós af ljósi,
sannur Guð af Guði sönnum“, — eins og segir í fornhelgri játn-
ingu trúarinnar, -— sem gjörðist maður, fæddist á jörð af konu í
fyllingu tímans, til þess að vér mættum fæðast af anda hans inn
í himininn.
Og hann var krossfestur. Hinn heilagi var með illræðismönn-
um talinn. Hvernig mátti það verða? Guðs heilagi húðflettur af
böðlum, smánaður af skríl, hrakyrtur af höfðingjum, dæmdur
af helgivaldi og heiðnum lögum, hengdur upp á bölvunarinnar
tré?
Slík er vor synd, slík er vor smán. Svo fjarlægir erum vér
Guði. Svo djúpt varð „kraftur hins hæsta“ að kafa, til þess að
geta bjargað oss. Því hann píndist oss til lækningar, dó oss til
lífs. Svo mikla hluti gerði hinn voldugi við oss, vegna þess að
hann elskar oss. Þetta varð að gerast, til þess að vér, svona á oss
komnir, mættum frelsast. Hann leið þá vansælu af völdum vor
manna, sem engin jarðnesk tunga getur tjáð til fulls, til þess að
englar Guðs gætu sagt oss sæla.
Það kostar mikla fórnfýsi, mikið erfiði, mikla kvöl að bjarga
þeim, sem djúpt eru sokknir. Guð taldi ekki eftir sér að taka á
sig allt, sem þáð kostaði að bjarga oss. Hann kom í Kristi, hann
sigraði í Kristi. Sá sigur er vor, ef vér viljum tilheyra Kristi. Og
hver, sem það þiggur, veit, að hinn voldugi hefur gjört meiri
hluti við hann en þótt hann fremji almættisundur í efni jarðar