Víðförli - 01.12.1952, Qupperneq 55

MARÍA GUÐSMÓÐIR
117
eða lífi líkamans. Hann veit, að hann getur lífs og; liðinn tekið
undir með Maríu og sagt: Ond mín miklar Drottin og andi minn
gleðst í Guði, frelsara mínum.
Hinn voldugi leit á lítilmótleik vorn og sendi son sinn, fædd-
an af konu, til þess að vér gætum orðið bræður hans.
Sumir vilja deila um það, hvernig hans heilaga, flekklausa,
fullkomna líf hafi orðið til í móðurlífi. Engillinn sagði: Heilag-
ur andi mun koma yfir þig og kraftur hins hæsta yfirskyggja
þig. Fyrir því mun það, sem fæðist, verða kallað heilagt, sonur
Guðs.
Sá leyndardómur er lífið, að jafnvel það, sem vér köllum nátt-
úrlegt, er margfalt ofurefli hinna mestu vitringa. Lífið kviknar,
vex, tekur óyfirsjáanlegum myndbreytingum og fjölskrúði. Lærð-
ir menn geta rakið samleik afleiðinga og orsaka, tengt í huga sér
fræ við rót, frymi við hreyfingu og æxlun, ákvarðað, greint og
sundurliðað, en þeir vita bezt sjálfir, að það er ekki annað en
yfirborð, hjúpur og umbúðir, sem þeir sjá og kanna og skýra.
Innra borðið er sú gáta, sem enginn ræður við. Líf einnar ein-
ustu frumu í lifandi líkama er meira furðuverk en svo, að hinn
snjallasti heili ráði við það. Þann leyndardóm þekkir aðeins einn,
sá, sem hugsaði hann í upphafi og skóp. Eitt augnablik lífsins
í líkama þínum — hvílíkt djúp undursamlegs leyndardóms! Hag-
nýting lífsloftsins í lungum þínum, slög hjartans, blóðkornin í
æðunum, viðbrögð skilningarvitanna, starfsemi tauga og heila —
ein andrá þessarar óendanlega fjölþættu starfsemi myndi endast
oss til ævilangrar aðdáunar, ef vér hefðum hugarorku til þess að
skynja hana til fulls. Og hvers er sá hugur og sú haga hönd, sem
hefur upphugsað og ofið saman þennan leyndardóm? Hugur al-
vizkunnar, hönd hins almáttuga. Og það er sami hugur og hönd,
sem heldur þessu við frá einni stundu til annarrar. Það er hugur
Guðs með þér, hönd Guðs yfir þér, sem lætur hjarta þitt slá á
þessari stundu, knýr orku lífsins um alla afkima veru þinnar. Ef
hann drægi almættiskraft sinn í hlé við þig brot úr sekúndu þá
værirðu ekki framar til. Eins andartaks gleymska, einnaí\ andrár