Víðförli - 01.12.1952, Síða 57

Víðförli - 01.12.1952, Síða 57
MARÍA GUÐSMÓÐIR 119 Ljósið varð ekki af myrkrinu tendrað, dauðinn gat ekki fætt af sér lífið, mannkynið gat ekki af sínum líkama fætt sína eigin lífgjöf, af visnuðum stofni mannkyns gat ekki vaxið hið græna tréð, sem átti að veita því frjóvgun til eilífs lífs. Það er þetta, sem oss.er boðað í hinni fornhelgu játningu og kenningu um meyjarfæðingu. Jesús er hin algera nýjung í keðju kynslóðanna, hinn nýi maður, hinn guðlegi maður, frumburður nýs mannkyns. Hið mannlega getur ekki fætt af sér það, sem er guðdómlegt, en hið guðdómlega getur yfirskyggt hið mannlega. Ekkert, sem af mannlegu eðli er fætt, er heilagt. Hann, sem var heilagur, sem einn var heilagur á meðal vor, hann var af Guði fæddnr frá eilífð og til jarðar kominn og maður orðinn af krafti hins hæsta. Og sjálfur sagði hann: Enginn gjörþekkir soninn nema Faðirinn. Hann er leyndardómur Guðs, sá, sem allir aðrir leyndardóm- ar blikna fyrir og eiga lausn sína í. Lika koma hans er leynd- ardómur, fæðing hans af jarðneskri móður er leyndardómur, sem vér getum ekki á neinn veg kannað, aðeins lotið í tilbeiðslu. Oss er tjáður þessi leyndardómur að því er snertir tilkomu hans til vor í háleitum, barnslegum myndum. Því er öllu óbeint lýst, ekki beint. Vér heyrum um sköpun hans í móðurlífi af engilsvörum, sem boða það, sem verða á. Og þegar hann er fædd- ur eru það englar, sem flytja skilaboðin. Þannig gefur hin heiL aga saga vísbendingu um þann leyndardóm, s?m mannlegar var- ir geta ekki túlkað, aðeins englarnir kunngjört á táknmáli. Og þannig geymdi María hið ósegjanlega í hjarta sínu og gaf það engum til vitundar fyrr en sonur hennar var fæddur að nýju af skauti grafarinnar og dýrð hans orðin opinber þeim, sem trúðu. Og kirkja Krists setur það ekki heldur á oddinn í boðun sinni, rneð hvaða hætti hann varð til í móðurlífi. Trúin á undursamlegá atburði í sambandi við það er ekki það þrönga hlið og injói vegur, sem mönnum sé gert að ganga, til þess að komast inn í musteri Krists játenda. Það vakir yfirleitt ekki fyrir kirkjunni að kveðja hugsun mannsins og heilbrigða skynsemi til krossburð-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Víðförli

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Víðförli
https://timarit.is/publication/1982

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.