Skógræktarritið - 15.10.2003, Qupperneq 44

Uppruni og æskuár
Ég er fædd í Skógum í Kol-
beinsstaðahreppi. Foreldrar mfn-
irvoru Guðjón lónsson úr
Hnappadal í Kolbeinsstaða-
hreppi og Ágústa Júlíusdóttir,
ættuð úr Svarfaðardal. Móðir mín
var á margan hátt nútímakona,
mjög félagslynd og fyrir aldamót-
in 1900 ræktaði hún kartöflur og
rófur í Svarfaðardalnum. Frá
henni hef ég efalaust þessa miklu
ræktunarþörf. Við systkinin vor-
um 5. Móðir mín missti föður
sinn þriggja ára gömul. Hún var
send í Skagafjörð 12 ára gömul.
Þar var hún í 12 ár og eignaðist
stelpu en átti ekki samleið með
þarnsföðurnum. Þá fer hún sem
vinnukona að Álftanesi á Mýrum.
Tveimur árum sfðar kynnist hún
föður mínum sem hafði þá tekið
við búi á Skógum að bróður hans
látnum. Ég held að hún hafi vilj-
að losna úr vinnumennskunni og
sagði bara já þegar pabbi bað
hana að giftast sér. Reyndar var
þetta ekki nein alsæl lukka því að
þau áttu ekki mikið skap saman
voru á margan hátt mjög ólík. Ég
var fjögurra ára þegar við fluttum
frá Skógum á Mýrarnar að Kvísl-
höfða. Þar fengu foreldrar mínir
kot og voru leiguliðar. Ég var því
alin upp sem kotakrakki en bar
þó enga sérstaka virðingu fyrir
heldri bændunum f sveitinni.
Sagði það sem mér sýndist við
hvern sem var.
Ég var sjö ára gömul þegar
bróðir minn fæddist. Þegar
mamma komst á fætur fór hún
beint í heyskapinn. Ég var heima
og tók ábyrgð á þeim litla og
systkinum mfnum eftir það. Ég
man svo vel eftir því hvað ég var
fljótt fullorðinsleg. Held að krakk-
ar þroskist mikið á því að vera
falin ábyrgð. Nú bregður hins
vegar svo við að unglingar mega
aldrei bera ábyrgð. Þetta finnst
mér ekki rétt uppeldi.
Byrjaði búskap snemma
Maður byrjaði nú ekki fyrr en 9
ára f skóla og alls var ég 20 vikur f
barnaskóla. Það er öll sú mennt-
un sem ég hef fengið. Það er sko
ekki skrýtið að ég láti dálftið á
mér bera.
Mér finnst nú samt að ég hafi
lifað glaða og góða æsku. Reynd-
ar stefndi hugurinn á skólavist í
húsmæðraskóla eins og stelpur á
þessum árum dreymdi um. Ég fór
f vist að Kolviðarnesi 16 ára og
ætlaði að safna mér fyrir skóla-
vistinni. Þarvoru mæðginin Mar-
grét Hannesdóttir, ættuð úr
Húnavatnssýslu, trúuð og vel gef-
in kona, og Guðmundur Guð-
mundsson. Hún var orðin um átt-
rætt og orðin ófær um að mjólka
og ráða fram úr heimilisstörfum.
Margrét hafði lengi beðið Guð
um að gefa Munda sínum konu.
Hafði hana dreymt að til hennar
kæmi stúlka með miklu kasti sem
strunsaði inn f stofuna með
skrýtna húfu á höfði. í draumnum
42
SKÓGRÆKTARRITIÐ 2003