Félagsrit KRON - 15.12.1947, Qupperneq 41

vörupöntun, og ura líkt leyti fer
P. V. að selja vinnuföt og því um
líkt í liúsakynnum K. R. eins og
áður hefur verið skýrt frá. Jafnframt
fóru fram viðræður um miklu víð-
tækara samstarf og stórkostlegri fyr-
irætlanir. Var það fyrst og fremst
sameiginleg vefnaðarvöruverzlun,
kaffibrennsla og efnagerð, sem við-
ræðurnar snerust um. Stóðu athug-
anir og samningar um þetta yfir
fram í aprílmánuð, og þá sérstaklega
um vefnaðarvöruverzlunina, en út-
koman varð sú, að ekki varð neitt
úr neinu. Pöntunarfélagið stofnaði
eitt vefnaðar- og búsáhaldaverzlun
eftir að samningaumleitanir við Al-
þýðubrauðgerðina höfðu einnig far-
ið út unr þúfur, og bæði félögin
komu sér upp vísi að kaffibrennslu
og efnagerð. Frá gangi þessara mála,
einkum vefnaðarvörusölunni og fyr-
irætlunum um liana, hefur verið
nánar skýrt hér áður. Ekki er af
gerðabókum eða öðrum gögnum
hægt að ráða neitt um það, á hverju
þessar samstarfstilraunir hafi fyrst
og fremst strandað, nenra það helzt,
að stjórn K. R. hafi viljað sýna meiri
varfærni og ekki fara eins geyst af
stað og Pöntunarfélagið.
Eftir að þessar tilraunir höfðu
þannig misheppnazt, virðist öll sanr-
vinna á milli félaganna liggja niðri
í næstum því ár. Vilmundur Jóns-
son segir sig úr stjórn K. R. um líkt
leyti og þessar samkomulagstilraun-
ir fara út um þúfur. Um þetta segir
í gerðabók stjórnar K. R. fr'á 6. apríl
1936: „Vihnundur Jónsson bað bók-
Félagsrit KRON
að, að hann hefði í fyrra gefið kost
á sér í stjórn félagsins aðeins til þess
að vinna að því að koma þegar á
senr víðtækastri sanrvinnu milli
neytendasamtakanna í bænum. Að
þessu hefði lrann reynt að vinna
fyrst nreð tilliti til K. R. og Alþýðu-
brauðgerðarinnar og síðan einnig
með tilliti til Pöntunarfélags verka-
manna. Þetta hefði að svo stöddu
nristekizt og væri ekki útlit fyrir, að
úr rættist að sinni. Þó að hann nú
enn gerði sér vonir um slíka sam-
vinnu, enda teldi hann hana lrið
eina rétta til eflingar neytendasam-
tökunum í bænum, og vildi leggja
henni það lið, sem liann gæti, teldi
hann það ekki liafa þýðingu, að
liann væri lengur í stjórn K. R.
Segði liann því af sér stjórnarstörf-
unr og óskaði eftir því, að varamað-
ur tæki sæti sitt, eða annar yrði kos-
inn í sinn stað á aðalfundi.“
Pöntunarfélagið hafði frá stofnun
sinni ekki aðeins sótzt eftir sam-
vixrnu við önnur neytendafélög í
Reykjavík, heldur einnig við önnur
pöntunarfélög utan Reykjavíkur, og
þá fyrst og fremst í Hafnarfirði og
suður með sjó. Á einunr af fyrstu
stjórnarfundunum er samþykkt að
leggja í nokkurn kostnað vegna sam-
bands við pöntunarfélög úti á landi,
þó ekki sé nánar tekið franr um
lrvers konar sanrband eða kostnað
sé að ræða. Síðar fór Pöntunarfélag-
ið meir og meir að taka að sér vöru-
útvegun fyrir önnur pöntunarfélög
í nágrenni bæjarins.
Þó að ekki verði frekar vart sam-
71