Kjarnar - 01.02.1948, Qupperneq 58

Rogers hló og klappaði gesti sín-
um á hnéð. „Ég held að ég skilji,
hvað þér eigið við, Duffy. Ég er
enginn vandlætari með uppgerðar-
guðræknissvip, eða drykkvar
bankagjaldkeri, sem telur aura, i-
klæddur gljáandi og hreinum
jakka, en ég er enn kvekari, og það
vil ég, að yður sé fullkomlega ljóst.
Þeir voru einu sinni sannir dugn-
aðarmenn, og þeir fyrirfinnast enn-
þá. Þeir voru landnemar, bændur,
hermenn og verkamenn. Ég er
meira að segja kominn af sjóliðs-
foringjaætt. Þeir trúðu á eitt sam-
eiginlega, það var afl hins góða,
sem býr í mannssálinni og þeir
fyrirlitu grimmdaræði og bölvun
styrjalda og valdbeitingar. Þeir
vildu ekki lyfta hendi til höggs í
reiði, en þeir voru óttalausir, ef í
harðbakkann sló, og treystu af al-
hug þeim öflum, sem þeir trúðu á.
En þegar ég giftist Gústu, sem
var af öðrum trúflokki, varð ég að
sjálfsögðu utanveltu og gat litið á
kvekarana með augum þess, sem sit-
ur hjá. Ég sá, að við höfðum farið
út á hliðarspor fyrir nær því hundr-
að árum, en ég er sannfærður um
það, að við munum fara inn á
hina réttu braut einlivern tímann
seinna, og ekki láta villa um fyrir
okkur eftir það. Þið gerið alltof
mikið úr þessum ytri siðum og at-
höfnum, svo sem kirkjum, prestum,
sakramenti og skriftum. Sannur
kvekari setur aðeins traust sitt á
það afl, sem býr í sál hans og seinna
mun verða hluti af honum sjálf-
um.“
Frú Rogers reikaði fram og aftur
um stofuna, meðan þessar trúmála-
umræður fóru fram, en þegar
presturinn var farinn, lét hún álit
sitt á þeim í ljós við Mary. „Að
hugsa sér annað eins og það að tala
svona við prest. Ég er annars stein-
hissa á því, að séra Duffy skyldi
ekki þykkjast við þetta.“
„Við skulum nú bara þakka guði
fyrir, að þeim skyldi semja svona
vel,“ sagði Mary og maulaði köku-
bita. „Þeir eru báðir ágætir menn
og þeim líkaði vel hvorum við
annan, og ef ég væri í yðar spor-
um, frú, mundi ég bara láta mér
þykja vænt um það.“
Frú Rogers kinkaði kolli. Já,
þetta var líklega rétt, það var bezt
að láta sér vel líka og minnast ekki
á þetta meir. Flerra Rogers varð þó
fyrir ofurlitlum vonbrigðum, þegar
ekkert var meira rætt um heimsókn
prestsins á heimilinu, eða það, að
hann hafði gefið prestinum tóbaks-
tölu. Hann gat ekki stillt sig um
að minnast á prestinn við kvöld-
borðið.
„Það er annars ágætur náungi
þessi séra Duffy, og gaman að ræða
við hann. Það er aðeins leiðinlegt,
að hann skuli vera afvegaleiddur í
trúmálum, en að öðru leyti hefur
KJARNAR
56
Nr. 1