Kjarnar - 01.02.1948, Síða 64

lítið eitt gulnað með árunum,
námu út á neðri vörina.
„Þú veizt það.. Tína, að ég fagna
því að fá að sjá Fhiladelphíu aftur.
Hún er þó töluvert óaðlaðandi
borg, jafnvel eins og ég minnist
hennar fyrir mörgum árum síðan.
Það er eitthvað daufgert og sila-
Iegt við hana. Ef til vill gæti ég
gert eitthvað til þess að lífga hana
upp. í stað þess að búa í gistihúsi
eins og ég hafði ráðgert, ætti ég
líklega heldur að búa hjá ykkur.
Philippe mun hafa bústað nálægt
Fairmont-garðinum, til þess að
vera nærri sýningarsvæðinu, og Cé-
leste, sem er svo lífsreynd, getur vel
séð um hann. Það verður því ekki
um aðra að ræða en mig og aðra
þernuna mína.“
Frú Rogers varð mjög undrandi,
en tvö andstæð skaut toguðust þó
á um tilfinningar hennar. Hún
hafði oft og mörgum sinnum boðið
systur sinni að búa hjá sér, en það
hafði þó aldrei hvarflað að henni,
að hún mundi þiggja það. Þó Iang-
aði hana mjög til þess, að Zena
vildi þekkjast boðið. En á hinn
bóginn bar hún ugg í brjósti um
slíka sambúð og einhver illur fyr-
irboði sótti að henni. Hún stamaði
því ráðaleysislega:
„Zena, auðvitað gleður það mig
mjög, að þú skulir vilja búa hjá
okkur, en við lifum svo óbrotnu
lífi og höfum svo lítil húsakynni,
að dvöl þín þar hlyti að verða þér
óþægileg. Og við eigum enga vini
eða kunningja nerna óbrotið al-
þýðufólk. Ég verð að viðurkenna
það, að ávaxtaís og kökur verða
ekki á borðum hjá okkur á hverju
kVöldi."
„O, það sakar ekkert, ég felli
mig vel við það, og það verður þá
alveg eins og í gamla daga. Jæja,
við skulum nú ekki minnast meira
á það. Þetta er þá afráðið. En þið
verðið auðvitað að leyfa mér að
greiða fyrir dvölina."
Þegar Júlía vaknaði morguninn
eftir, stóðu atburðir kvöldsins
henni fyrir hugskotssjónum eins og
fagur og óljós draumur, og hún
varð að rifja upp einhver atvik,
sem höfðu óumdeilanlega gerzt, til
þess að fuílvissa sig um, að þetta
hefði ekki verið hugarburður. Hún
lá grafkyrr í rúmi sínu, dró yfir-
sængina upp að liöku og horfði á
þernuna bjástra við eldinn á arn-
inum. „Þetta er nú ólíkt notalegra
en að verða að fara á fætur í köldu
herberginu á morgnana, eins og
ég verð að gera heima,“ hugsaði
hún. Þetta var í fyrsta sinn, sem
henni gafst tækifæri til þess að
njóta raunverulegra þæginda.
Já, hér var hún niður komin.
Auðvitað átti hún að hraða sér á
fætur til þess að snæða morgun-
verð með hinu fólkinu, en hér lá
hún og lét sig dreyma. Pabbi ætl-
aði að leggja af stað með lest heim
KJARNAR
62
Nr. 1