Kjarnar - 01.02.1948, Blaðsíða 85

Teresína verður . . .“ Hún var
komin á fremst hlunn með að
segja „alveg æf“, en sá að sér í
tíma. Hún vildi vera fullkomlega
heiðarleg gagnvart systur sinni.
Hún þagði andartak eins og hún
ætti 1 nokkurri baráttu við sjálfa
sig, en sagði svo: „Nei, ég held ég
geti það ekki."
„Getir það ekki,“ sagði Philippe.
„Þú ert þó systir Teresínu, og í
þann veginn að verða mágkona
mín. Það er sannarlega ekkert ó-
heiðarlegt við það frá minni hálfu,
þó að ég bjóði Jrér á sýninguna
með mér í stað hennar, eða finnst
þér það?"
„En Sína . . .“
„Ég er viss um, að Sína hefur
ekkert við það að athuga, eða
hvers vegna ætti hún að hafa það?
Hen ii mun meira að segja þykja
vænt um, að þú farir með mér í
hennar stað."
Júlía var enn á báðum áttum,
en svo herti hún upp hugann, eins
og hún hafði raunar alltaf vitað,
að hún mundi gera og sagði: „Jæja,
Philippe, ég skal fara með þér. Mig
langar meira að segja mjög til þess.
Bíddu aðeins andartak, meðan ég
set á mig hatt og fer í kápu.“
Júlía var svo ólík eldri systur
sinni. Þegar Philippe bauð Terc-
sínu eitthvert út með sér, setti hún
ttpp óanægjusvip og sagði: „Hvers
vegna viltu það? Mig langar ekki
mjög til þess," eða „Það held ég
ekki, ég hef dálítinn höfuðverk."
Ea Júlía var reiðubúin þegar í
stað. Hann þurfti aðeins að stinga
upp á einhverju, og þá sagði hún:
„Já, Philippe, það skulum við
gera. ‘ Það var engu líkara en hún
væri einmitt að biðja hann um það,
sem hann sjálfan langaði mest til
að gera.
Þau fylgdu fremur afskekktum
stígr.ii alveg að ástæðulausu, Þau
gengu út í afkima sýningarsvæðis-
ins. Hverjum hefði til dæmis dottið
x hug, að þau færu að leggja á sig
að ganga út í ostasýningarskálann,
sem var í útjaðri sýningarsvæðisins?
Þannig reikuðu þau um sýningar-
svæðið og skoðuðu eitt af öðru.
Að lokum, þegar þau voru bæði
orðin dálítið þreytt á þessu labbi
stakk Philippe upp á því, að þau
færu og heimsæktu Shanty-town.
Hann bjóst reyndar varla við því,
að sú uppástunga hans yrði sam-
þykkt, en Júlía sagði aðeins: „Já,
Philippe, það skulum við gera.“
Þar voru fjölleikahús og dans-
salir, kabarettir og hvers konar
sýningar. Júlía sá þarna margt,
sem hún hafði aldrei séð áður, en
síðan héldu þau heim á leið.
Þau gengu í áttina til Richmond-
stöðvarinnar og nutu veðurblíð-
unnar. Þau hlógu innilega og
ræddu saman í bróðemi.
Síðan stigu þau upp í sporvagn-
Nr. 1
83
KJARNAR