Kjarnar - 01.02.1948, Qupperneq 87

„Ég held þú þurfir þess ekki, þær
heyrðu víst þegar þú komst inn “
Júlía hafði verið svo hugfangin af
því, fcrn við hafði borið um kvöld-
ið, að hún heyrði ekki rödd móður
sinnar uppi á loftinu. „Ég veit
reyndar ekki, h.vað ég hefði gert
ef ég hefði ekki haft svefntöflur
við höndina Ég gaf Sínu þær, svo
að nún svæfi betur, en samt heid
ég, að réttast sé, að þú verðir sem
niinnst á vegi hcnnar næstu dagana,
og það held ég að Philippe ætti
líka að gera. Ég óttast blátt áfram
hans vegna."
Zena frarnka var berorð um skoð-
anir sínar á herra Rogers. Þeir
eiginleikar hans, sem höfðu verið
konu hans mest til ama á undan-
förnum árum voru systur hennar
einmitt að skapi. Hún hafði kynnzt
nógu mörgum siðfáguðum, kurteis-
um og hámenntuðum mönnum á
ævi sinni. Þeir höfðu allir verið
prúðmannlegir, nærgætnir og við-
nxótsþýðir og sniðið framkomu sína
eftir því, sem þeir töldu sæma
nienntuðum mönnum. En mágur
hennar var grófgerður maður,
dimmraddaður og orðhvatur, herða-
breiður og hávaxinn. Allir þessir
eiginleikar vöktu aðdáun hjá Zenu
frænku og kölluðu fram ungmeyj-
arlegt látbragð hjá lienni á ný.
hessi aðdáun hennar var öllum
nxönnum ljós, en Rogers lézt að
sjálfsögðu ekki verða hennar var.
Þetta vakti þykkju hjá frú Rog-
ers. Jessi lézt blátt áfram ekki taka
eftir því, hvernig Zena gekk á eftir
honum. Hún hafði reynt að vekja
athyglí hans á þessu og andúð um
leið, en aðeins hlotið hlátur og
spott að svörum.
„Hvernig dettur þér þetta í hug,
Gústa? Að undanskildum svolitlum
mismun í útliti eruð þið Zena eins
líkar og tveir eimvagnar geta lík-
astir verið. Þegar hún er að þylja
fyrir mér sögur af föður ykkar,
dettur mér stundum ekki annað í
hug en að það sé þú sjálf, það veit
sá, sem allt veit.“
„Vertu ekki að reyna að telja mér
trú um þetta, Jessi Rogers. Hún
lagði höndina á handlegg þinn, ég
sá það greinilega. Þú ætlar þó ekki
að fara að segja mér það, að ég sé
eins og hún og geti ekki talað við
karlmenn án þess að verá ástleitin
við þá?“
„Ja, ef hún hefur verið það, þá
hef ég bara alls ekki tekið eftir
því. En hvað gerir það til? Þú veizt,
að Zena hefur orðið fyrir mikilli
sorg í lífi sx'nu, og henni þykir létt-
ir að því að ræða um það við aðra
og njóta ofurlítillar samúðar hjá
þeim. Það væri gleðilegast, ef hún
kynntist einhverjum manni, sem
bæði hennar og giftist henni."
Frú Rogers herpti varirnar. „Zena
er eina systir mín, og mér þykir
vænt um hana, en ég er þó ekki
blind fyrir ágöllum hennar, og
Nr. 1
85
KJARNAR