Morgunblaðið - 01.10.2006, Síða 29

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1. OKTÓBER 2006 29
Í dag, sunnudaginn 1. október kl. 15:00, opnum við stuðningsmenn Illuga
Gunnarssonar glæsilega kosningaskrifstofu á Suðurlandsbraut 14.
Okkur þætti mjög gaman ef þú sæir þér fært að koma og vera með okkur.
Góðar veitingar, skemmtiatriði og dagskrá fyrir börnin í umsjón Hatts & Fatts.
Hlökkum til að sjá þig – stuðningsmenn Illuga
Kosningaskrifstofan
opnar í dag
Prófkjör okkar sjálfstæðismanna í Reykjavík er 27. og 28. október 2006.
Ný verkefni • Nýjar áherslur • Illuga í 3. sæti
Illuga í 3. sæti
þessu fólki get ég ekki dregið þá
ályktun að meirihluti þjóðarinnar sé
á móti Kárahnjúkavirkjun. Þvert á
móti eru langflestir fylgjandi þessari
framkvæmd.“
Að áliti Sólveigar eru Austfirðing-
ar að vinna meira en þeir tapa með
Kárahnjúkavirkjun. „Ég hef ferðast
mikið um þetta svæði og 50% af því
svæði sem fer undir vatn er gróður í
einhverri mynd. Eins og svo víða á
Íslandi er þetta fallegt svæði og það
er t.d. eftirsjá í Töfrafossi í Kring-
ilsá. Umræðan um Kringilsárrana
hefur á hinn bóginn komið mér
spánskt fyrir sjónir. Honum verður
ekki sökkt að langmestu leyti eins og
maður sem hefur verið yfirlýsinga-
glaður undanfarið og ætlar að stofna
stjórnmálaflokk hefur haldið fram.
Ef maður skoðar svæðið á korti eru
það innan við 25% sem fara undir
vatn og það er að miklu leyti bratt-
asti hlutinn sem nær niður í gilið þar
sem áin rennur. Fólk er orðið mjög
ruglað í þessari umræðu. Ýmsir trúa
því t.d. líka að Snæfell, hæsta fjall á
Íslandi utan jökla, verði eyja í lóninu.
Það er alveg ótrúlegur misskilning-
ur.“
Sólveig segir þennan misskilning
stafa af hræðsluáróðri mótmælenda.
„Ég hef stundum líkt þessum mót-
mælendum við boltabullur. Þeir
ferðast um í litlum hópum með ögr-
andi framkomu. Ég þekki þetta
mætavel enda hef ég komist í návígi
við þetta fólk. Hingað inn í Végarð
stormaði í fyrrasumar hópur mót-
mælenda, sem í voru að mig minnir
tveir Íslendingar, með kröfuspjöld
og fána. Framkoma þessa fólks var
mjög ögrandi og sem dæmi má nefna
að átta ára gömul dóttir mín trylltist
af hræðslu. Svo er þetta sama fólk að
halda því fram að því sé ögrað. Við
vorum hérna tveir starfsmennirnir í
húsinu og okkur fannst öryggi okkar
ógnað. Ég brá á það ráð að segja
fólkinu frá því að dóttir mín væri
skelfingu lostin og þá hörfaði það
sem er virðingarvert. Hvað hefði
hins vegar gerst ef dóttir mín hefði
ekki verið á staðnum? Eftir þetta á
hún það til, þegar hún sér fólk með
ákveðið útlit, að spyrja hálfskelkuð
hvort viðkomandi séu „mótmæling-
ar“.“
Landsvirkjunar-kall
varð Olís-kall
Að öðru leyti kveðst Sólveig ekki
hafa orðið fyrir óþægindum vegna
starfa sinna fyrir Landsvirkjun.
Börn hennar og maki ekki heldur.
„Enda held ég að mjög skynsamleg
umræða fari fram í Egilsstaðaskóla.“
Hún segir aftur á móti andstöðu
við Kárahnjúkavirkjun áberandi
meðal foreldra og starfsmanna í
ákveðnum skóla á Héraði. „Ung-
lingastig skólanna hittast af og til og
í fyrra bauð sá skóli Egilsstaðaskóla
og fleiri skólum á grímuball. Sonur
minn ætlaði að fara sem Landsvirkj-
unar-kall, eins og hann orðaði það,
og bað mig að lána sér merktan
hjálm og galla. Þegar ég áttaði mig á
því hvert hann var að fara lagði ég til
að hann færi öðruvísi klæddur, án
þess að útskýra hvers vegna. Hann
fór því sem Olís-kall í staðinn sem er
mun hlutlausara. Það má því segja
að maður sé óbeint meðvitaður um
hvað ber að varast.“
Sólveig telur að sátt geti náðst um
Kárahnjúkavirkjun í framtíðinni en
til þess að svo verði þurfi að lyfta um-
ræðunni á hærra plan. „Menn mega
ekki láta tilganginn helga meðalið og
reka hræðsluáróður, samanber heil-
síðuauglýsingu í Morgunblaðinu, þar
sem fólki er tilkynnt að stíflurnar
muni rofna og allt sópast í burtu.
Þetta tekur auðvitað engu tali. Það
er ekki alltaf hægt að taka það versta
sem hugsanlega getur gerst og slá
því upp. Þannig fer ekki upplýst um-
ræða fram.“
Hún segir líka mikilvægt að fólk
sem er á móti virkjuninni komi aust-
ur og kynni sér málið. „Í Végarði
hafa menn greiðan aðgang að alls
konar upplýsingum, rannsóknum og
öðru, og geta myndað sér skoðun út
frá þeim. Ég sakna þess að fólk geri
meira af því.“
Alla tíð þótt þetta rétt ákvörð-
un
Óli Grétar Metúsalemsson, verk-
fræðingur á Verkfræðistofu Austur-
lands á Egilsstöðum, hefur unnið að
allra handa undirbúningi fyrir
Landsvirkjun vegna fram-
kvæmdanna við Kárahnjúka. Hann
segir að sér hafi alla tíð þótt það rétt
ákvörðun að ráðast í þessar fram-
kvæmdir.
„Þegar þetta var valið í stað Eyja-
bakka á sínum tíma hélt ég að skap-
ast myndi sátt um málið því ef virkj-
Morgunblaðið/RAX