Æskan - 01.12.1972, Qupperneq 22

to%
OFURLÍTIL
FLUGVÉL
Sagið um 15- cm bút af gömlu hrffu-
skafti eða kústskafti, eins og sýnt er á
myndinni, borið gat eftir bútnum endi-
löngum nærri því alla leið gegnum
hann, eins og sýnt er með punktalín-
unni, og látið gatið vera svo vítt, að
járnteinn geti vel snúizt í þvi. Hakið á
keflinu verður að vera svo djúpt að
gott rúm sé aftan við járnteininn, þegar
honum hefur verið stungið ofan ( gatið.
Svo búið þið til loftskrúfu úr vindla-
kassafjöl eða úr þunnu blikki og festið
hana ofan á teininn. Setjið svo flugvél-
ina saman eins og sýnt er á myndinnl
og vefjið seglgarni um teininn þar sem
hann liggur í gegnum hakið á keflinu.
Þegar þið kippið 1 seglgarnið, snýst
teinninn og loftskrúfan, og þegar segl-
garnið hefur rakizt af teininum, lyftlr
skrúfan honum upp ( háaloft og flýgur.
Ævintýri i gamlárskvöld
Eftir JÖRGEN BLOCH
Petta var á gamlárskvöld. Tindrandi tunglsljós en bitur kuldi undir eins
og komið var út fyrir dyrnar. Pabbi, mamma og amma sátu og biðu
þess, að miðnættisstundin kæmi og kirkjuklukkurnar hringdu inn nýja
árið. Pétur hafði verið háttaður ofan í rúm, hann var nefnilega of Htd'
til þess að vera lengi á fótum. En ekki gat hann nú sofnað samt.
Úr rúminu s(nu gat Pétur séð út um gluggann. Geislarnir frá tungilnu léku
við frostrósirnar á rúðunnl, svo að þær urðu Kkastar ævintýraskógi með stórum
trjám, þar sem silfursvölur voru á kappflugi og fiðriidi flögruðu til og frá. 09
þarna sá hann hreindýr, sem gægðist fram og kinkaði kolli! Og þarna — æ'æ'
honum rann kalt vatn milli skinns og hörunds, þv( að Pétur gat ekki þetur séð
en að þarna kæmi þráðlifandi úlfur, — kæmi á harða spretti og stefndi beint
á hann. En þetta var þó silfurúlfur, en ekki svona venjulegur grágulur úlfur,
eins ög þeir, sem hafast við úti á öræfunum. Og, hvað haldið þiðl Hann ganaði
belnt að rúminu hans Péturs litla!
— Langar þlg til að rlða dálltlnn spöl? spurði úlfurinn og hló.
— Já, e-en biturðu mig þá ekki? spurði Pétur. Honum var svona um og 0
að lenda ( svona stórræðum.
— Engin dýr blta, sem eiga heima ( skógunum, sem ég kem úr, og Þa
gerir norðangaddurinn meira að segja ekki heldur.
— Þá langar mlg til að riða með þér, sagði Pétur og settist klofvega á bak'
á úlfinum. Og svo þutu þeir af stað — hú-hei, hú-hei, og beint inn I siltur
skóginn, sem frostið hafði málað á rúðuna.
— Hvað ertu nú annars að fara? spurði Pétur.
— I Gamlárshöllina, þar sem stjörnudrottningin á heima, svaraðl úlfurinn
og herti á sér, svo að vindbelglngurinn fyllti skyrtuna hans Péturs.
Og nú hvarf skógurinn bráðum, en I stað hans kom himinhátt fjall, en efs
uppi á fjallstindinum stóð kastali úr skírasta kristalli. Og svo komust þeir ofar
og ofar, yfir tinda og út á brúnir hengifluga, en allt þetta hljóp úlfurlnn m®
s(na dýrmætu byrði, og á endanum nam hann staðar, fyrir utan kastalahlið
En þar stóð tunglriddarinn á verði og var með tunglið eins og skjöld á ma9
anum.
— Mikið liggur þér á! Hvert ertu eiginlega að fara?
— Ég ætla til stjörnudrottningarinnar uppi á hanabjálkalofti, svaraðl úlfurlnn-
Þá lyfti tunglriddarinn hendinni, og borgarhliðin opnuðust upp á gátt, og nu
stóðu þeir fyrir neðan stiga úr steini, sem í voru að minnsta kosti þúsund þraP'
Og þessi stigi náði upp á hanabjálkaloftið, þar sem drottningin sat I silfurh
20