Æskan - 01.12.1972, Qupperneq 23

sætlnu sínu. Úlfurinn þaut upp öll þrepin eins og örskot og lagðist á hnén við
fætur stjörnudrottningarinnar.
— Velkominn! sagði hún bliðlega og faðmaði Pétur að sér. — Varst þú ekkl
hræddur, þegar úlfurinn minn kom og sótti þig?
— Æ, jú, svolítið, sagði Pétur, en nú er öll hræðslan horfin af mér. Og þá
brosti stjörnudrottningin, og svo klappaði hún saman lófunum og þá opnaðist
hurð og gamall maður með stóran og þungan poka á bakinu kom inn. Aldrel
hafði Pétur séð svona gamlan mann, og ekki hafði hann heldur séð svona
stóran og þungan poka.
— Hver ert þú? spurði drottningin.
— Ég heiti Gamlár, svaraði gamli maðurinn ofur lágvær.
■— Og hvað ertu með i pokanum? spurði stjörnudrottningln.
— Slæmar og góðar hugsanir og slæmar og litlar gerðir — það eru gjafir
htannanna til þín, sagði maðurinn um leið og hann var að leysa fyrirbandið af
' Pokanum sínum. Og svo hellti hann öllu úr pokanum. Og þarna á gólfinu lá
stór hrúga af gráu gjalli og ösku, svo að stjörnudrottningin fékk tár i augun,
Þegar hún leit á það.
—• Þetta var raunalegur árangur, sagði hún og andvarpaði.
— Þetta var allt og sumt, sem mannfólkið lét mig fá, tautaði gamli maðurinn.
Stjörnudrottningin kinkaði kolli hrygg á svipinn. Svo rétti hún fram höndina,
°9 þá fór gjallið að brenna og verða að engu, en í öskunni sáust nú gimsteinar,
sem vörpuðu frá sér alla vega litum geislum.
— Sitthvað gott og göfugt hefurðu nú fengið hjá þeim líka, sagði hún.
— Ef til vill minna en það hefði átt að vera, og þó máske meira en ég þorði að
vona. Berðu þetta Inn í fjárhirzluna mina!
Gamli maðurinn tíndi allt það, sem glóði á, ofan í pokann sinn, svo hneigði
hann sig djúpt fyrir drottningunni og hvarf.
— Þetta er gamla árið, sem var að fara, hvislaði úlfurinn að Pétri. — Gættu
hú að, því að nú kemur það nýja.
Hjá
tannlæknínum
Einu sinni var ég alltaf með tann-
pínu og þurfti að fara til tannlæknis, og
ég hlakkaði ekki til. Þegar ég var kom-
Inn inn á biðstofuna, var allt fullt af
fólki, svo að ég þurfti að bíða iengi.
Loksins þegar komið var að mér, voru
liðin þrjú kortér frá því að ég kom
inn. Þegar ég kom inn [ stofuna, var
ég látinn setjast á stól og opna munn-
inn, svo kom hann með Ijós og lýstl
inn i munninn um leið og ég sagði hon-
um, hvar tönnin væri. Svo kom hann
með sprautu og deyfði mig og sótti svo
töng. Svo fór hann að juða tönninni til
og tosa í hana þangað til hún loksins
losnaði. Hann setti svo bómull í hol-
una, þar sem tönnin var. Svo borgaðl
ég og þakkaði fyrir og fór svo út. Pabbi
beið úti í bíl og keyrði mig heim. Um
kvöldið fór mér að verða illt aftur, og
þá uppgötvaði ég að tannlæknirinn
hafði dregið vitlausa tönn.
SÖNN SAGA.
Ásbjörn Már Jónsson.
Fyrstur
Hver flaug fyrstur yfir Atlantshafið?
Var það Lindbergh? Nel, hann var
sá 67. i röðinnl.
Þetta mun mörgum þykja undarleg
staðhæfing, því að flestir álíta, að hann
hafi flogið fyrstur þessa leið. En við
skulum athuga málið!
Árið 1919 flugu John Alcock og A.
Whitton Brown frá Nýfundnalandl til ír-
lands.
Seinna sama ár fór enska loftfarið
R 34 með 31 mann um borð frá Skot-
landl til Ameríku.
Og árið 1924 flaug þýzka loftfarið
ZR 3 frá Þýzkalandi til New York með
33 menn um borð.
Lindbergh varð þvi hinn 67. i röðinni
tll þess að fljúga yfir Atlantshafið. En
hann er sá fyrsti, sem flaug einmenn-
ingsflug yfir Atlantshafið, og fyrlr það
hlaut hann heimsfrægð.