Æskan - 01.12.1972, Síða 52

Jólaþulan, sem ég sendi ykkur lag við núna, er eftir Ólöfu
Jónsdóttur, vlnsælan barna- og unglingabókarithöfund, sem mörg
ykkar kannast við. Kannski hafið þið lesið bækur hennar, sem
heita: Glaðir dagar, Dularfulll njósnarinn, Hestastrákarnir og
dvergurinn, Gunni og Palli í Texas. — Eða þiS hafið líka heyrt
hana lesa sögur sfnar I útvarp.
Björgvin, sonur Ólafar, er læknir í Svíbjóð. í haust fór Ólöf
þangað, og ég bað hana að taka smá viðtal við barnabörnin sín.
Þau höfðu þá átt heima í Sundsvall í Svíbjóð í u. b- b- eltt ár.
Fyrst talar hún við Bryndisi Ólöfu Lilju Björgvinsdóttur, 6 ára.
Ólöf: — Finnst þér gaman að eiga heima hér?
Bryndís: — Já, já.
Ólöf: — Og hvernig gengur þér að skilja og tala sænskuna?
Bryndís: — Ágætlega.
Ólöf: — Nú ertu byrjuð í skóla, — finnst þér gaman að fara í
skólann?
Bryndís: — Já, já.
Ólöf: — Þú skilur alveg sænskuna, er það ekkl?
Bryndís: — Jú, jú.
Ólöf: — Vildirðu nú samt ekki heldur eiga heima á íslandi?
Bryndís: — Jú, það bætti mér betra. Mig langar að koma aftur
heim.
Ólöf: — Hlakkarðu til jólanna?
Bryndís: — Já.
Ólöf: — En af hverju höldum við jól?
Bryndís: — Það er af því að Jesús Krlstur fæddist þá. Ég á
iitla jötu, sem ég set upp á jólunum. Þar er Jesúbarnið í jötu í
fjárhúsinu, sem þaö fæddist í. Þar er mamma Jesú að taka á
móti jólagjöfum, sem menn koma með og rétta hennl. Það segir
mamma að sé reykelsi og myrra... Það er óskapiega bjart í
kringum fjárhúsið af stjörnunni, sem skín svo skært þarna hjá
belm.
Ólöf: — En hvar fæddist hann?
Bryndís: — Einhvers staðar langt í burtu.
Ólöf: — Manstu, hvað borgin heitir?
Bryndís: — Já, Betlihem.
Ólöf: — Segðu mér nú að lokum, hvað þú vilt segja við börnln
á Islandi.
Bryndís: — Ég bið að heilsa öllum vinum mínum, og segi gleði-
leg jól við alla.
Og nú spjallar Ólöf við sonarson sinn 8 ára gamlan, og hann
heltir Kolbeinn Björgvinsson.
Kolbeinn og Bryndís ásamt ömmum sínum Lilju og Ólöfu, Þórhildi
mömmu sinni og Jónasi afa.
Koibeinn, Bryndís og kisan þeirra í sólinni f Svíþjóð.
Ólöf: — Kolbeinn, hvernig finnst þér að eiga heima hér I
Sundsvall?
Kolbeinn: — Ég kann nokkuð vel við mig.
Ólöf: — Þekkirðu marga drengi?
Kolbeinn: — Já, nokkra.
Ólöf: — Þú ert byrjaður í skóla?
Kolbeinn: — Já.
Ólöf: — Hvernig líkar þér þar?
Kolbeinn: — Ágætlega.
Ólöf: — Hefur þú góðan kennara?
Kolbeinn: — Já, góðan kennara, sem er kona.
Ólöf: — Hvað lærirðu?
Kolbeinn: — Lestur, skrift, reikning.
Ólöf: — Fannst þér ieiðinlegt að þurfa að fara frá íslandi?
Kolbeinn: — Já, mér fannst leiðinlegt að þurfa að fara. island
er bezta land í heimi.
Ólöf: — Hér í Svíþjóð er mikill snjór á veturna og frost hörð,
er það ekki?
Kolbeinn: — Jú. Það eru hlý sumur, en mikill snjór og kuldi á
veturna. Þá fer ég á skíði, það er svo gaman, og stundum á
sunnudögum förum við öll, mamma, pabbi og systir mín, á skíði.
Það er ofsalega gaman. Það er svo stutt að fara. Bara hér upp
í bröttu brekkurnar fyrir ofan.
Og Kolbeinn bendir upp i snarbrattar hlíðarnar.
Ólöf: — Þú ert mikill dýravinur, veit ég.
Kolbeinn: — Ég á tvær mýs, og önnur fæddi tíu unga um
daginn. Mamman hugsar ógurlega vei um litlu börnin sín. Og ég
passa, að hún hafi nógan mat og nóg að drekka, og að búrið sé
hreint. Svo á ég tvo kanarífugla, sem eru mjög skemmtilegir,
syngja og baða sig og borða vel. Ég á lika stóran hund, sem
heitir Cassíus. Hann er af Labradorkyni. Hann var í hundaskóla
í sumar, og bráðum kemur hann heim. Þá hlakka ég tii. Dýrin eru
svo dásamleg. Það ættu öll börn að hafa dýr til að hugsa um.
Ólöf: — En hvað segirðu um jólin. Hlakkarðu til þeirra?
Kolbeinn: — Já, það geri ég. Þá fæ ég jólapakka frá íslandi,
frá öfum og ömmum. — Samt vildi ég heldur eiga heima á ls-
landi um jólin.
Ólöf: — Þú veizt af hverju við höldum jólin?
Kolbeinn: — Af því að þá fæddlst Jesús. Það er afmælið hans,
og hann er betri en allir aðrir.
Ólöf: — Hvað viltu segja að lokum?
Kolbeinn: — Að ég óska öllum fslenzkum börnum gleðilegra
jóla.
Ég þakka Ólöfu og börnunum. Svo sendi ég þeim og öllum
íslenzkum börnum, sem dveljast erlendis, svo og iandsmönnum
öllum, beztu óskir um
GLEÐILEG JÓL
INGIBJÖRG.
50