Tímarit lögfræðinga - 01.08.1986, Page 46

vægisástæðum“, að minna á þau ummæli í frægum enskum dómi, „að
það sé ekki hlutverk dómstóla hans (eða hennar) hátignar að búa til
samninga fyrir fólk.“
Nú er mál til komið, að þessu neikvæða tali mínu linni. Hvað sem
líða kann skoðunum manna á því, sem hér hefur verið sagt, borið
saman við frumvarpið sjálft og röksemdir í greinargerð með því,
vonast ég a.m.k. til að hafa vakið athygli á áhugaverðu málefni, sem
hlýtur að verðskulda umræður og umfjöllun á vettvangi lögfræðinga.
Þótt menn hljóti að greina á um einstök atriði í þessu máli, sem svo
mörgum öðrum, hlýt ég að lokum að bera fram þá ósk, að í þeirri
umræðu, sem ég vona að verði um frumvarpið (og ekki síður, ef það
verður að lögum), gleymist ekki gildi hinnar góðu og gamalkunnu
meginreglu um, að menn verði að standa við skuldbindingar sínar, —
þ.e. að orð skuli standa.1)
1) Aths. ritstj.:
Grein þessi var samin í febrúarmánuði 1986 og birtist hér óbreytt að ósk liöfundar, en
umrætt frumvarp varð að lögum nr. 11/1986 og öðlaðist gildi hinn 1. maí sl.
124