Morgunblaðið - 30.08.1988, Síða 72

72
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 30. ÁGÚST 1988
Aurskriðurnar á Olafsfirði
Þrjár dælur höfðu
alls ekkí undan
- segja Þorsteinn Þorvaldsson
og Svava Jóhannesdóttir
ÞAÐ ERU ekki einungis skriðuföll sem hafa valdið tjóni hér á
Ólafsfirði þvi vatnselgurinn hefur borist inn í kjallara fjölda húsa.
Víða hefur vatnsyfirborð þeirra verið ’/2 metri í gær og í fyrra-
dag gat viða að líta fólk sem dældi út úr húsum sínum auk þess
sem menn báru vatn út úr húsum í bölum og fötum. Svava Jóhann-
nesdóttir og Þorsteinn Þorvaldsson höfðu unnið við að dæla vatni
" út úr kjallara húss við Garðaveg þegar Morgunblaðsmenn bar að.
Eigendur hússins eru fjarverandi
og var Svövu og Þorsteini gert við-
vart um flóð á laugardaginn. Yfir-
borð vatnsins var orðið það hátt að
flæddi inn í húsið, einnig kom vatn
upp um klósett í kjallara. „Við vor-
um með þijár dælur í gangi, en þær
höfðu alls ekki undan. Við höfum
haft vaktaskipti við dælurnar í tvo
sólarhringa nema þegar við brugð-
um okkur frá í klukkutíma á sunnu-
dag. Á þeim tíma fylltist allt aftur.
Vatnið rennur inn meðfram veggj-
unum og eru gólf og veggir mikið
skemmdir," sagði Þorsteinn.
Svava og Þorsteinn eru bæði
búsett í hlíðinni þar sem skriðumar
féllu. „Við vorum að dæla vatni
þegar skriðurnar féllu, en við viss-
um að krakkamir vom að leika sér
uppí hlíðinni skömmu áður. Við
hlupum strax uppeftir til að gá að
þeim en þau vom þá óhult innan-
dyra.“
Þau sögðu bæjarbúa vera furðu-
rólega og menn hefðu reynt að
aðstoða hver annan. Fæstir hefðu
farið til vinnu og fáum hefði orðið
svefnsamt nóttina eftir skriðuföllin.
Morgunblaðið/Oddur Sigurðsson
Aurskriður féllu úr Tindaöxl, fjalli sunnan við Ólafsfjörð, og ofan í byggðina, einkum Túngötu
og Heiðarveg. Flugbrautin er lengst til vinstri á myndinni.
Morgunblaðið/Þorkell
Agnar við bUana sem fóru með fyrri skriðunni. Hann var ásamt konu og bróðurdóttur í þeim hvíta en '
hinn á bróðir hans. Sá var mannlaus þegar skriðan féll. Hann er nú talinn ónýtur.
„Þegar um hægist kem-
ur óhugurinn yfir okkuru
-sagði Agnar Árnason
„ÉG VAR niðri í kjaUara þegar kallað var á mig og mér sagt að fara
út úr húsinu þar sem skriða væri að faUa niður hlíðina. Það fyrsta
sem mér datt í hug var að grípa það barn sem næst mér var og
koma okkur burt á bUnum. Eg náði að keyra nokkra metra áður
en skriðan skaU á bílnum. Þá átti ég um einn tU tvo metra ófarna til
að komast hjá henni,“ sagði Agnar Árnason. Stærsta skriðan bar
bíl sem hann var í ásamt konu og bróðurdóttur á garðstólpa þar
sem bíllinn stöðvaðist. Skriðan lenti á afturhluta bílsins og sneri
honum svo hann rann afturábak niður hlfðina. Mátti engu muna að
bíllinn færi tvisvar sinnum á hliðina.“
„Bfllinn seig hægt niður á við en
það kom ekki mikið fát á mig. Ég
gætti þess að opna enga glugga,
því þó að ég sæi örlítið út um fram-
rúðuna vissi ég ekki hversu hátt
skriðan næði upp á hliðar bflsins.
Bróðurdóttur mín sem er sex ára
spurði þá skyndilega sallaróleg af
hveiju ég notaði ekki talstöðina sem
var í bflnum. Ég gerði það og leið
strax betur þegar mér var svarað
úr bfl sem stóð niður í bæ. Sá sem
svaraði spurði mig hvar ég væri og
náði fljótlega að koma auga á mig.
Hann sagði mér að vera alveg róleg-
ur þar sem bfllinn væri ofan á skrið-
unni. Ég beið smástund og fór síðan
upp um sóllúguna og náði hinum
út,“ sagði Agnar.
Agnar var staddur hjá foreldrum
sínum ásamt Qórum fullorðnum og
fimm börnum þegar þau urðu vör
við skriðuna. Sagði hann að verst
hefði verið að vita ekki hvað hefði
orðið um son sinn en hann varð
eftir inni þegar skriðan féll. Þá
mátti litlu muna að skriðan færi á
sendiferðabfl með búslóð Agnars
og fjölskyldu. „Við héldum ró okkar
þrátt fyrir þetta og hófum strax
að flytja dót út úr kjallaranum. í
dag höfum við tekið til hendinni
með sjálfboðaliðunum. Það þýðir
ekkert annað en að hjálpa til þegar
svona lagað gerist. En svo þegar
um hægist, kemur óhugurinn yfir
okkur.“
1NNLENT
Héldum að húsið
færi í skriðunni
- segja Hanna Maronsdóttir og Nanna Arnadóttir
„VIÐ SAUM skriðuna steypast eins öldu niður hliðina og líktist
helst öldugangi í stórsjó og virtist falla fremur hægt. Okkur sýnd-
ist skriðan vera um 80 metra breið og sex til átta metra há sögðu
þær mæðgur Hanna Maronsdóttir og Nanna Árnadóttir, sem voru
í öðru tveggja húsa við Hlíðarveg sem skriðan féU á milli.“
Þær voru ásamt fjölskyldu sinni,
fimm bömum og þremur fullorðn-
um, inni í húsinu á Hlíðarvegi er
drunur heyrðust og hávaðinn var
ærandi. „Maðurinn minn hélt að
húsið mundi fara í skriðunni en
hún splundraðist á vegi fyrir ofan
það og lenti á milli húsa. Hann
sagði okkur að hlaupa norður fyr-
ir húsið. Skriðan fór hjá um leið
og við komum út á tröppur. Aur-
inn sléttist yfír húsið og til hlið-
ar,“ sagði Hanna.
Þær mæðgur sögðu hina full-
orðnu hafa gripið sitt bam hvert
en eitt bamabama Hönnu, Stefán
Atli Agnarsson 2V2, árs varð eftir
inni í húsinu. Hljóp Nanna inn og
náði í hann en drengurinn var þá
orðin mjög hræddur. „Hann talar
enn um moldina fyrir utan,“ sagði
Nanna.
Fjölskyldan yfirgaf húsið þegar.
Mikill aur fór inn á neðstu hæðina
en þær mæðgur sögðust ekki gera
sér grein fyrir skemmdunum.
„Okkur varð ekki svefnsamt í nótt
og við titmm svolítið," sagði
Hanna. Hún sagðist óttast frekari
skriður. Auk þess þyrði hún ekki
að hugsa til þess hvað gerðist
þegar færi að snjóa. Þær sögðust
hafa tekið eftir því fyrr um daginn
að óvenju margir vora á ferli.
„Það grípur mann svo undarleg
tilfínning, maður veit ekki hvað
maður gerir. Fólk æðir kannski
af stað án ástæðu. Maðurinn minn
tók eftir þvi þegar hann kom út
að hann hafði haldið á bók allan
tímann,“ sagði Hanna.
ÓLAFSFJÖRÐUR
í einangrun
Vegurinn um
Ólafsfjarðar-
múla lokaðist
af skriðuföllum
á laugardag og
er enn lokaður