Morgunblaðið - 10.12.1988, Qupperneq 52

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. DESEMBER 1988
Um húsnæðismál MR
eftir ÓlafOddsson
Áð undanfömu hafa orðið nokkr-
ar umræður um húsnæðismál
Menntaskólans í Reykjavík. Þar
hefur fram komið, að starfsaðstaða
í skólanum er óviðunandi. Ánægju-
legt er að sjá, að ýmsir mætir menn
hafa lagt skólanum lið, og ber að
meta það. Sérstaklega er ánægju-
legt, að ýmsir nemendur skólans
hafa lagt á sig mikið starf í þessu
sambandi.
I greinum Ástu Kristjönu Sveins-
dóttur og Heimis Þorleifssonar í
Morgunblaðinu í dag, 2. desember,
koma fram tillögur um lausn vand-
ans með byggingu bak við skólann,
og tek ég heils hugar undir tillögur
þeirra.
Það er ekkert launungamál, að
þrengsli og sá lélegi aðbúnaður,
sem er sums staðar í skólanum,
gera starf kennara og nemenda
miklu erfiðara viðfangs og áhrifa-
minna en vera þyrfti. Það kostar
mikið fé að reka stóran skóla. En
það er ekki skynsamlegt að minni
hyggju að hafa starfsaðstöðu þann-
ig, að það dragi beinlínis úr afköst-
um. — Sá sem þetta ritar hefur oft
áður vakið athygli á lélegum að-
búnaði skóla, t.d. í útvarpi, viðtali
við fréttatímarit (september ’88)
og víðar. I grein í Morgunblaðinu
13. febrúar '85 hélt ég því fram,
að aðbúnaður á sumum vinnustöð-
um kennara væri dapurlegur og
vart kennurum og þaðan af síður
nemendum bjóðandi. Þar hafði ég
auðvitað m.a. MR í huga.
Allir vita, að miklir erfiðleikar
steðja nú að voru samfélagi. Þing-
menn vorir og aðrir ráðamenn verða
auðvitað mjög að huga að þeim.
Eg vona, að sá sem öllu ræður,
veiti þeim visku, styrk og sam-
heldni til að taka á þeim málum.
En ég vona, að þeir gleymi ekki
skólunum og þar með ekki gamla
skólanum í Lækjargötu.
Fyrir mörgum árum vann ég í
bókasafni Alþingis við útgáfu þing-
tíðinda og fleira. Það var all vanda-
Ú EJk
yiKMnm
1111
Ljixkm
samt verk, og öll formsatriði urðu
að vera með traustum hætti. Þá
kynntist ég þar ýmsum þingmönn-
um og störfum þeirra. Komst ég
þá að því, að sú yfirborðsmynd, sem
ýmsir fjölmiðlar gáfu af störfum
þingmanna, var harla villandi. Það
var einkum fjallað um deilur og
ýfingar í þingsölum, en lítið sinnt
um þá umfangsmiklu vinnu, sem
unnin var í kyrrþey að undirbúningi
og könnun mála. — Ég hygg að
svipað eigi við nú og þá, og vil því
vinsamlega beina því til þeirra, sem
velviljaðir kunna að vera, að þeir
kynni sér þær skýrslur, sem opin-
berir eftirlitsaðilar (Vinnueftirlit
o.fl.) hafa samið um húsnæði skól-
ans. Þeir gætu einnig komið sjálfir
(eða fulltrúar þeirra) og séð að-
búnað með eigin augum. Það sem
ég fer fram á, er að þeir háttvirtu
menn leggi sjálfir mat á þá fullyrð-
ingu að núverandi starfsaðstaða sé
hvorki nemendum né kennurum
bjóðandi. j
Þar sem fram hafa komið hugi
myndir um að gera MR að einka-
skóla eða sjálfseignarstofnun, skal
það tekið fram, að ég er því andvíg-
ur, og sama sinnis munu flestir
kennarar skólans. Ég er þeirrar
skoðunar, að sjúkrahús og skólar
fyrir börn og unglinga eigi einkum
að vera í opinberri eigu, þótt þar
megi út af bregða af ýmsum ástæð-
um. En skólarnir eiga að fá sæmi-
legt viðhald, og þrengsli mega ekki
vera til vandræða. Að lokum skal
Ólafúr Oddsson
„Það sem ég fer fram
á, er að þeir háttvirtu
menn leg-gi sjálfir mat
á þá fullyrðingu að nú-
verandi starfsaðstaða
sé hvorki nemendum né
kennurum bjóðandi.“
ítrekuð sú ósk, að velviljaðir ráða-
menn kynni sér aðbúnað í skólum,
m.a. í MR, og grípi síðan til þeirra
ráðstafana, sem nauðsynlegar
kunna að reynast.
Höfundur er íslenskutræðingur
og kennari í MR.
Húnavatnssýsiur:
Lítið um umferðaróhöpp
Blönduósi.
í nóvember urðu þrjú um-
ferðaróhöpp í Húnavatnssýslum
en á sama tíma í fyrra voru
umferðaróhöpp nær helmimgi
fleiri samkvæmt upplýsingum
frá Jóni ísberg sýslumanni Hún-
vetninga.
Að sögn Jóns ísberg hafa orðið
93 umferðaróhöpp það sem af er
árinu. Jón ísberg vildi þakka þessa
fækkun óhappa í umferðinni að-
gæslu ökumanna og eins að skil-
yrði til aksturs í nóvembermánuði
hafa verið góð. Þau óhöpp sem urðu
í umferðinni í nóvember tengjast í
tveimur tilfellum ákeyrslu á búfén-
að og ein útafkeyrsla varð vegna
hálku. Jón Sig
SKVGGSJÁ - BÓKABÚÐ OLIVERS STEINS ST
PETUR '
ZOPHOltASSON
VHONGS
IÆK|ARÆIT
FANGINN OG DÓMARINN
Þáttur af Sigurði skurði
og Skúla sýslumanni
Ásgeir Jakobsson
Svonefnd Skurðsmál hófust
með því, að 22. des. 1891
fannst lík manns á skafli á
Klofningsdal í Önundarfirði.
Mönnum þótti ekki einleikið
um dauða mannsins og félll
grunur á Sigurð Jóhannsson,
sem kallaður var skurdur, en
hann hafði verið á ferð með
þeim látna daginú áður á
Klofningsheiði. Skúla sýslu-
manni fórst rannsókn málsips
með þeim hætti, að af hlauzt
5 ára rimma, svo nefnd Skúla-
mál, og Sigurður skurður, sák-
laus, hefur Verið talinn morð-
ingi í nær 100 ár. Skurðsmál
hafa aldrei verið rannsökuð
sérstaklega eftir frumgögnum
og aðstæðum á vettvangi fyrr
en hér.
VÍKINGSLÆKJARÆTTIV
Pétur Zophoníasson
Þetta er fjórða bindið af niðja-
tali Guðríðar Eyjólfsdóttur og
Bjarna Halldórssonar hrepp-
stjóra á Víkingslæk. Pétur
Zophoníasson tók niðjatalið
saman, en aðeins hluti þess
kom út á sínum tíma. í þessu
bindi eru i-, k: og 1-liðir ættar-
innar, niðjar Ólafs og Gizurar
Bjamasona og Kristínar Bjama-
dóttur. í þessari nýju útgáfu
Víkingslækjarættar hefur tals-
verðu verið bætt við þau drög
Péturs, sem til vom í vélriti, og
auk þess er mikill fengur að
hinum mörgu myndum, sem
fylgja niðjatalinu. í næsta bindi
kemur svo h-liður, niðjar Stefáns
Bjarnasonar.
ÞÓRÐUR KAKALI
Ásgeir Jakobsson
Þórður kakali Sighvatsson var
stórbrotin persóna, vitur
maður, viljafastur og mikill
hermaður, en um leið
mannlegur og vinsæll. Ásgeir
Jakobsson hefur hér ritað
sögu Þórðar kakala, eins
mesta foringja Sturlunga á
Sturlungaöld. Ásgeir rekur
söguna eftir þeim
sögubrotum, sem til eru
bókfest af honum hér og þar í
Sturlungusafninu, í Þórðar
sögu, í íslendinga sögu] í
Arons sögu Hjörjeifssonar og
Þorgils sögu skarða og einnig í
Hákonar sögu. dísli
Sigurðsson myndskreytti
bókina.
SKUGGSJA
ANDSTÆÐUR
Sveinn frá Elivogum
Andstæður hefur að geyma
safn Ijóða og vísna Sveins frá
Elivogum (1889-1945). Þessi
ljóð og vísur gefa glögga
mynd af Sveini og viðhorfum
hans til lífs, listar og sam-
ferðamanna. Sveinn var bjarg-
álna bóndi í Húnavatns- og
Skagafjarðarsýslu á fyrri hluta
þessarar aldar. Hann var eitt
minnisstæðasta alþýðuskáld
þessa lands og þótti mjög
minna á Bólu-Hjálmar í kveð-
skap sínum. Báðir bjuggu þeir
við óblíð ævikjör og fóru síst
varhluta af misskilningi sam-
tíðarmanna sinna.