Morgunblaðið - 11.11.1997, Blaðsíða 42

Morgunblaðið - 11.11.1997, Blaðsíða 42
42 ÞRIÐJUDAGUR 11. NÓVEMBER 1997 MORGUNBLAÐIÐ AÐSEIMDAR GREINAR Þetta er það sem ég vil, Vilhjálmur ÞAÐ VAR nú aldrei meiningin að standa í opinberum orðaskipt- um við Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson, enda gott á milli okkar Vil- hjálms hingað til og ekkert upp á hann að __klaga. En Vilhjálmur er áhrifamaður í sveit- arstjómarmálum og haft var eftir honum, í kjölfar íþróttaþings, „að hann eigi ekki von á því að sveitarfélög í landinu auki fjárveit- ingar til íþróttamála enn frekar“. Þetta varð til þess að ég leyfði mér að spyija hvort hann væri að lýsa stefnu sveitar- stjórnarmanna almennt eða stefnu sjálfstæðismanna í Reykjavík. Nú hefur Vilhjálmur svarað þessari spurningu með því að spyrja á móti, hvers vegna ég hafi * sleppt því að geta þess að hann hafi jafnframt sagt: „Það bendir heldur ekkert til þess að þau (sveit- arfélögin) ætli að draga úr stuðn- ingnurn." Ef maður skilur venjulegt mannamál, les ég ekki annað út úr þessu svari Vilhjálms en að síð- ari setningin sé til undirstrikunar á hinni fyrri, sem sé, að fjárveiting- ar muni standa í stað. Þetta er auðvitað ekkert svar, ^ heldur útúrsnúningur. Málið snýst um það hvort það sé skoðun hans að meira verði ekki lagt til íþrótta- mála og vísa ég þá til bágs íjárhags íþrótta- félaganna um land allt. Þessi spurning er auðvitað áleitin, þegar sveitarstjórnarkosn- ingar eru í nánd og það eru harla sér- kennileg viðhorf sem fram koma í svari Vil- hjálms, að það sé eig- inlega þessu máli óvið- komandi (ekki merki- legt innlegg hjá Ellert) hvort kosið verði í vor. Sérstaklega á mér að vera það óviðkomandi af því að undirritaður er fyrrverandi alþing- ismaður Sjálfstæðisflokksins! Leyfist mönnum ekki að kalla eftir stefnu Sjálfstæðisflokksins ef íþróttaforystan og sveitarstjórnir eiga að setjast niður, segir Ell- ert B. Schram, og ræða hverni^' haga megi fjárstuðningi við íþróttastarf í landinu. þeir hafa einu sinni verið í honum? Eða ef þeir eru enn í honum? A maður þá bara að þegja og vera góður strákur og styðja Vilhjálm af því að hann er búinn að vera í borgarstjórn í fimmtán ár og ætlar að halda því áfram? Vilhjálmur hefur hingað til ekki tamið sér að tala niður til kjósenda sinna. Hann á ekki að taka upp á því núna. Ég er margbúinn að taka fram og hneigja mig og þakka auðmjúk- lega fyrir allan þann stuðning sem sveitarfélögin í landinu og þá ekki síst Reykjavik hafa lagt fram í þágu íþróttamála. Það skal enn gert, svo enginn móðgist. Þetta er það sem ég vil Vilhjálmur vill vita hvað ég vil. Hvað vill Ellert? spyr hann. Nú er ég að vísu ekki í framboði, en af því að spurt er skal ég svara (eins og ég vil að frambjóðendur svari mér). Ég hef bæði í ræðu og riti, lýst þeim skoðunum mínum að sveitarfélögum og ríki beri að styðja betur við bakið á íþrótta- hreyfingunni. Um leið hef ég haft þá stefnu að íþróttafélögin í land- inu taki sig á og sýni ábyrgð í fjár- málum. Eftir því verður gengið og er að mínu viti forsenda fyrir því að stætt sé á því að fara fram á aukna liðveislu almennings, ríkis eða sveitarfélaga. Þetta verður gert í betra bók- haldi, aðskildum reikningum meistaraflokka og yngri flokka, kröfum um eiginfjárstöðu, meira aðhaldi einstakra deilda og birt- ingu reikninga. Þetta verða íþróttafélögin að gera til að sýna fram á hvert peningarnir fara og til að koma á framfæri þeirri stað- Ellert B. Schram reynd að starfsemi þeirra snýst um meira en keppni afreksfólksins. Hún snýr að uppeldi æskunnar, þjálfun, heilbrigði, forvörnum, af- þreyingu fyrir almenning. Hún hefur samfélagslegt gildi. Ég hef sagt: Sveitarfélögin hafa varið fé til byggingar íþróttamann- virkja. Enn er nokkuð í land að íþróttamannvirki fullnægi þörfum æskunnar og íbúanna. En þar sem aðstaðan er orðin viðunandi, hvort heldur er í kaupstað eða hverfi, er það mín hugmynd að í stað þess að láta staðar numið, skuli sveitarfélögin hlúa að innra starf- inu, rekstrinum og þjónustunni í auknum mæli. Þar kreppir skórinn. íþróttafélögin eiga við mikinn og vaxandi rekstrarkostnað að etja, eins og upplýsingar úr skýrslum ÍSÍ hafa leitt í ljós. Ómarktæk súlurit Vilhjálmur birtir í grein sinni tölur um fjárveitingar Iþrótta- og tómstundaráðs Reykjavíkurborgar undanfarin ár og áætlun fyrir næsta ár. Þær tölur segja allt. Þær hafa staðið í stað þrátt fyrir stór- vaxandi starfsemi íþróttafélaganna, auknar kröfur til þeirra og viður: kennda þýðingu íþróttastarfsins. í raun þýða óbreyttar tölur samdrátt upp á tæp 25% frá árinu 1991. Þar að auki vil ég benda borgarfull- trúanum allra góðfúslegast á, að súlurit um fjárveitingar til rekstrar og fjárfestingar æskulýðs- og tóm- stundastarfsemi segja hvorki mér né öðrum neitt um framlög til íþróttamála, vegna þess að Reykja- víkurborg hefur ekki sundurgreint íþróttamálin frá annarri æskulýðs- og tómstundastarfsemi, sem meðal annars er rekin af borginni sjálfri og hefur reynst dýr. Það má heldur ekki gleyma því að borgin hefur stækkað og fleiri íþróttahús og íþróttafélög hafa komið til sögunnar. Framlög pr. haus standa hins vegar í stað og varla það. Veganesti í kosningabaráttu Það er rétt hjá Vilhjálmi, sem hann segir um sjálfan sig, að hann hefur ekki, svo ég viti, reynst fjandsamlegur íþróttafélögum. Þess heldur var ástæða fyrir mig sem kjósanda og forsvarsmann íþróttahreyfingarinnar að reka upp stór augu, þegar Vilhjálmur borg- arfulltrúi og frambjóðandi gefur yfirlýsingu um að „hann eigi ekki von á að íjárveitingar aukist til íþróttamála“. Og sú yfirlýsing breytist ekkert þótt Vilhjálmur taki fram, „að ekki verði dregið úr þeim stuðningi“. Ætlar hann virkilega með það veganesti í kosningabar- áttuna? Við skulum muna báðir, að hér erum við ekki að tala um peninga til íþróttafélaganna sem slíkra, heldur eru þetta framlög sveitarstjórna til þeirrar æsku sem sækir inní íþróttafélögin; þeirrar æsku sem er umbjóðendur sveitar- stjórnarmanna og þegnarnir sem þeim er ætlað að þjóna. Ég minni ennfremur á, að ef sjálfboðaliðarnir í íþróttafélögun- um gefast upp og starfsemin koðn- ar niður, kemur fyrr eða síðar að því að bæjarfélagið verður að fylla það tómarúm og borga þann kostn- að sem það fær að mestu ókeypis í dag. Hitt er rétt og sjálfsagt að sam- þykkja, að nauðsynlegt er að menn setjist niður, íþróttaforystan ann- ars vegar og sveitarstjórnir hins vegar, og ræði af fullri hreinskilni og einurð hvernig haga megi á sem ábyrgastan hátt fjárstuðningi við íþróttastarf í landinu. Það skal þá gert án þess að gefa sér þá for- sendu fyrirfram að „fjárveitingar verði ekki auknar“. Höfundur er forseti íþrótta- og ólympíusambands Islands. i m í hafvillum ÞINGMAÐUR Al- þýðubandalagsins á Suðurnesjum, Sigríð- ur Jóhannesdóttir, rit- ar grein í Morgun- blaðið á byltingardag- inn og víkur að hinni margræddu skipasölu Regins nýverið. Þar segir m.a.: „ ... ég hefði einn- ig ætlast til þess af banka allra lands- manna að hann léti ekki 50 milljóna mun á tilboðum ráða því að umræddur kvóti tapaðist byggðarlag- inu.“ Þingmaðurinn hefír lent í hafvillum í þessari sjó- ferð sinni, segir Sverrir Hermannsson, sem hér gerir athugasemdir við grein Sigríðar Jó- hannesdóttur. Hinu undarlega viðhorfi til út- boða, sem fram kemur í þessum orðum, verða ekki gerð skil hér, en ítrekað það sem margsinnis hefir verið upplýst, _að munurinn á tilboði ÚA og Suður- nesjamanna var ekki 50 milljónir króna heldur 240 milljónir króna. Öllum er heim- ilt að kynna sér þessa staðreynd enda tilboð- in ekki trúnaðarmál. Þá segir ennfremur byltingarafmælis- grein þingmannsins: „Að vísu hefur heyrst að ÚA ætli að gera annað skipið út frá Suðurnesjum a.m.k. fyrst um sinn.“ Staðreynd málsins er sú, að fyrirtæki í Grindavík hefur keypt annað skipið af ÚA ásamt með umtalsverðum aflaheimildum, eða um 44% af þeim kvóta, sem fylgdi í sölunni til ÚA. Og banki allra landsmanna kom þar sérstaklega við sögu. Þingmaðurinn hefir lent í hafvillum í þessari sjóferð sinni. Undirritaður þekkir af eigin raun mikilvægi þess að þingmenn nái að slá sig til riddara í augum kjósenda sem oftast. En það er ekki sama hvernig það er gert. Höfundur er bankastjóri. Sverrir Hermannsson Umhverfisáhrif Fljótsdalsvirkjunar ÁHRIF stórvirkj- ana norðaustan við Vatnajökul eru gríðar- lega mikil enda getur þar orðið umfangs- mesta mannvirki sem reist hefur verið hér á landi í samfelldri framkvæmd. Áhrifin eru ekki aðeins á at- vinnulíf og hagvöxt, heldur ekki síður á umhverfið. Nauðsyn- legt er að fram fari mat á umhverfisáhrif- um slikra stórfram- kvæmda. Virkjunar- leyfi liggur hins vegar fyrir frá tíð fyrrum iðnaðarráðherra, Hjörleifs Gutt- ormssonar, og síðar Jóns Sigurðs- sonar en á stjórnartima þeirra gerðu lög enga kröfu um að lagt yrði mat á umhverfisáhrif. Heimild virkjunaraðilans, Landsvirkjunar, er því ótvíræð til þess að hefja framkvæmdir og raunar voru þær hafnar. Nú eru hins vegar viðhorf til umhverfismála breytt og í sam- ræmi við það hafa verið sett lög um mat á umhverfisáhrifum sem kveða á um að umhverfissjónarmið og vernd náttúrunnar skuli vera einn af ráðandi þáttum við undir- búning framkvæmda. Sú Fljótsdalsvirkjun sem nú er Stórhöfða 17, við Gullinbrú, sími 567 4844 heimil er að stærstum hluta efst í Jökulsá á Dal, skömmu eftir að hún kemur undan jökli og rennur fram hjá Eyjabökkum, en nátt- úra er þar einstök bæði hvað gróðurfar, fuglalíf og fegurð varðar. Virkjana- áformin eru m.a. þau að miðlunarlón verður gert á þessu svæði, þannig að Eyjabakkar fara undir jökulvatn. Önnur umhverfísáhrif Ólafur Örn eru m.a. þau að til- Haraldsson komumiklir fossar í Jökulsá verða að litlu og vegir, skurðir og margvíslegt rask mun setja mark sitt á landið. Landsvirkjun hefur lagt mikla vinnu og fé í rannsóknir á öllu Við ættum að fara okk- ur hægt, segir Olafur Örn Haraldsson, þegar við ákveðum óaftur- kræfar fórnir á íslenskri náttúru. svæðinu norðaustan Vatnajökuls og eru sennilega fá svæði landsins jafnvel rannsökuð m.t.t. fram- kvæmda og umhverfis. Þessar rannsóknir hafa jafnframt beinst að öðrum virkjunarmöguleikum en gerð miðlunarlóns á Eyjabökkum. Tækni við virkjanir hefur fleygt fram, m.a. er nú hagkvæmara en áður að leiða virkjunarvatn um langan veg, í göngum í stað opinna skurða. Nú síðari ár hefur verið nefndur sá kostur að virkja Jökulsá á Dal án þess að gera miðlunarlón við Eyjabakka. Það yrði gert með því að virkja Jökulsá á Brú jafn- framt Jökulsá á Dal og miðlunarlón virkjunarinnar yrði í þeirri fyrr- nefndu i stað Eyjabakkasvæðisins. Lónið, svokallað Hálslón við Kára- hnjúka, yrði þá ofarlega í Jökulsá á Brú ofan við hin stórbrotnu Dimmugljúfur. Virkjunarvatnið frá því lóni yrði leitt í göngum eða skurðum yfir í Jökulsá á Dal. Háls- lón yrði mjög djúpt en hins vegar ekki víðáttumikið miðað við gífur- legt vatnsmagn. Engu að síður færi þar undir vatn dýrmætt nátt- úrusvæði, m.a. griðasvæði hrein- dýra og sérstæðir jökulgarðar og aðeins árspræna rynni um Dimmu- gljúfur. Virkjun þessara tveggja vatnsmiklu jökulsáa yrði sú lang- stærsta hér á landi og krefst því stórnotanda hérlendis s.s. álvers í Reyðarfirði eða útflutnings um sæstreng. Slíkir stórkaupendur á raforku hafa sína kosti og galla bæði í umhverfis- og efnahagslegu tilliti. Við getum þannig staðið frammi fyrir erfiðum og flóknum kostum ef við viljum nýta hreina og end- urnýjanlega orkulind okkar, en jafnframt að valda sem minnstum spjöllum á náttúrunni. Eyjabakkar eru svæði sem við eigum að varð- veita og leita annarra staða undir miðlunarlón. Þegar reynt er að veija Eyjabakka og benda á aðra staði undir miðlunarlón er sér- kennilegt til þess að hugsa að Eyjabakkar voru einmitt á sínum tíma valkostur eða útgönguleið sem var valin til þess að ekki þyrfti að sökkva Þjórsárverum. Þannig færast átakalínur náttúruverndar og stórframkvæmda til á tiltölu- lega fáum árum. Viðhorf, tækni- legar forsendur og raforkumarkað- ur breytast á svo skömmum tíma að við skyldum fara okkur hægt þegar við ákveðum fórnir á ís- lenskri náttúru, sem ekki eru aft- urkræfar. Höfundur er aiþingismaóur.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.