Morgunblaðið - 11.11.1997, Qupperneq 46

^6 ÞRIÐJUDAGUR 11. NÓVEMBER 1997
MORGUNBLAÐIÐ
AÐSENDAR GREINAR
—i—
Hvað segir Biblían um
’ ástand hinna látnu?
MIKIÐ hefur verið rætt
um dauðann að undan-
fömu í fjölmiðlum og
hvort það samrýmist
biblíunni að hafa sam-
band við látna. Allir
mega hafa sínar skoð-
anir á þessum málefn-
um, en til þess að kall-
ast kristið fólk hljótum
við að taka mark á því
sem Kristur kenndi í
þessu efni sem öðrum.
Þeir sem telja sig til
kristinnar trúar ættu
að rannsaka nánar ritn-
ingamar, eins og sjálf-
ur Kristur vék að í (Jóh
5:39) „Þér rannsakið
ritningarnar, því í þeim hyggist þér
eiga eilíft iíf. Og það eru þær, sem
vitna um mig.“
í Postulasögunni er sagt frá því
þegar Páll og Sílas komu til borgar-
innar Beroju til að boða guðsorð að
íbúar Beroju hafi verið veglyndari
en íbúar Þessaloníku, því var það?
Jú, því „þeir tóku við orðinu með
góðfýsi og rannsökuðu ritningarnar
•maglega hvort þessu væri þannig
varið,“ (Post 17.10-11).
Sjöunda dags Aðventistar hafa
ákaflega hrífandi boðskap og vilja
umfram allt hlýða á hvað sjálfur
Kristur, sem er höfuðpersóna bibl-
íunnar, hefur um hlutina að segja.
Astæðan fyrir því að ég nefni Að-
ventista í þessum efnum er að ég
undirrituð hef verið þeirrar gæfu
aðnjótandi að fá að kynnast boðskap
þeirra sem er hreinn og skýr.
En spurningin er; lifa látnir? Eða
-^má hafa samband við þá? Er það
mögulegt? Samkvæmt biblíunni lifa
látnir ekki, þeir hvíla í gröfum sínum
þar til Kristur kemur aftur að sækja
sitt fólk. Ef við höldum því fram að
látnir lifi gemm við upprisuna að
engu. Jesús líkti dauðanum við svefn
því þar er algjöra hvíld að fá þangað
til hann kemur.
Ef Kristur kemur aftur að sækja
sitt fólk og reisa látna frá dauðum,
sbr. trúaijátningu landsmanna
„hann mun koma aftur að dæma
lifendur og dauða“. Og „ég trúi á
upprisu holdsins og eilíft líf“. Af
hveiju þarf Kristur að koma að
sækja sitt fólk, ef það er þegar kom-
ið til himins?
Er ekki vert að fara að nálgast
•*sannleikann, vinir, og fræðast ögn
meira? Já, Kristur kemur aftur og
þá mun hann hafa launin með sér.
Sjá (Jóh 5.28-29): „Undrist þetta
ekki. Sú stund kemur, þegar allir
þeir, sem í gröfunum eru, munu
heyra raust hans og ganga fram,
þeir, sem gjört hafa hið góða, munu
rísa upp til lífsins, en þeir, sem drýgt
hafa hið illa, til dómsins." Það er
því Ijóst að við hvílum
í gröfum okkar þangað
til hann kemur. Við
höfum ekkert farið, við
höfum aðeins hvílst.
Þetta finnst eflaust
mörgum landsmönnum
erfítt að meðtaka, en
lítum aðeins nánar á
það sem Jesús sagði;
„Lazarus vinur vor er
sofnaður. En nú fer ég
að vekja hann,“ (Jóh
11:11). „En Jesústalaði
um dauða hans. Þeir
héldu hins vegar að
hann ætti við venjuleg-
an svefn. Þá sagði Jes-
ús þeim berum orðum:
„Lasarus er dáinn“,“(Jóh 11:13.14).
Prédikarinn (9.5-6) segir: „Því að
þeir sem lifa, vita að þeir eiga að
deyja, en hinir dauðu vita ekki neitt
og hljóta engin laun framar, því að
Samkvæmt biblíunni
lifa látnir ekki, segir
Ragnheiður Laufdal,
heldur hvíla í gröfum
sínum þar til Kristur
kemur að sækja þá.
minning þeirra gleymist. Bæði elska
þeirra og hatur og öfund, það er
fyrir löngu farið, og þeir eiga aldrei
framar hlutdeild í neinu því sem við
ber undir sólinni." Einnig segir í 10.
versi: „Allt, sem hönd þín megnar
að gjöra með kröftum þínum, gjör
þú það, því að í dánarheimum, þang-
að sem þú fer, er hvorki starfsemi
né hyggindi né þekking né viska.“
Biblían geymir mörg ritningarvers
sem vitna um að við „sofurn" eða
„hvílum" í gröfum okkar þar til
Kristur kemur aftur. T.d. segir í 1.
Þ (4.13-14) „Ekki viljum vér, bræð-
ur, láta yður vera ókunnugt um þá,
sem sofnaðir eru til þess að þér séuð
ekki hryggir eins og hinir, sem ekki
hafa von. Því að ef vér trúum því
að Jesús sé dáinn og upprisinn, þá
mun Guð fyrir Jesú leiða ásamt hon-
um fram þá sem sofnaðir eru.“
Áfram í 16. Versi: „Því að sjálfur
Drottinn mun stíga niður af himni
með kalli, með höfuðengils raust og
með básúnu Guðs, og þeir sem dán-
ir eru í trú á Krist munu fyrst upp
rísa.“ Áfram í 18. versi: „Uppörvið
því hver annan með þessum orðum.“
Já, hvílík uppörvun! Þeir sem
deyja í trú á Jesú Krist hafa engu
að kvíða. Biblían segir að upphaflega
var djöfullinn, eða Satan, fullkominn
engill í ríki Guðs, nafn hans var
Lúsífer og í stuttu máli gerðist hann
hrokafullur og uppreisnargjarn og
ruglaði 1/3 af englum himinsins.
Hann taldi að hann gæti allt eins
verið í hlutverki Drottins og gerði
uppreisn gegn Guði. Þannig hófst
stríð á himnum sem lyktaði með því
að Lúsífer, eða Satan eins og hann
núna nefnist, var kastað úr himna-
ríki ásamt þeim englum sem hann
afvegaleiddi. Satan er enn að rugla
fólk í ríminu. Já, elskulegt og velvilj-
að fólk getur látið blekkjast ef það
er ekki á varðbergi og þekkir ekki
biblíuna til hlítar. Ef Drottinn sjálfur
tók þá ákvörðun að úthýsa þessum
fjölda engla ásamt Lúsífer, hlýtur
mikið að hafa gengið á.
Hvernig getum við svo haldið því
fram að við eigum öll vísan aðgang
að eilífðinni er við deyjum. Drottinn
var ekki að úthýsa þessum englum
að ástæðulausu. Öll uppreisn gegn
Guði kallast synd og það mun ekki
ríkja synd í eilífa ríkinu hans. Bibl-
ían segir að við þurfum að hafa tek-
ið á móti Jesú Kristi, það er að-
göngumiðinn okkar. Við verðum að
viðurkenna að án Drottins er engin
leið, hann er skaparinn og því lætur
honum best að stjórna sinni sköpun.
í stjórnarskipulagi Drottins ríkir
aðeins kærleikur. Lúsífer var aðeins
sköpuð vera af Guði, en hann varð
uppreisnarfullur og óviðráðanlegur.
Getur verið að við séum stundum
þannig hugarfarslega sinnuð gagn-
vart Guði? Guð er hreinn kærleikur
og umfram allt þráir Drottinn að sem
flestir verði i ríki hans, það er að-
eins þitt að velja.
Við eignumst ekki öll eilífa lífið,
en Kristur kom til að segja okkur
frá eilífðinni og að hún stendur öllum
til boða. Það er því sorgleg stað-
reynd hversu margir munu hafna
boði hans. Það sem Kristur sagði
okkur fyrir nærri 2000 árum, varir
enn.
Opinberunarbók Jóhannesar hef-
ur að geyma varnarorð til þeirra sem
vilja afmá eða breyta sannleikanum.
Þar segir í enda biblíunnar (Opb
22.18-19) að ef við tökum eitthvað
í burt það sem þar stendur eða
bætum við, mun Guð taka burt okk-
ar hlut í tré lífsins og hinni helgu
borg.
Já, kæri lesandi góður, það er
alvarlegt að hafna því sem Drottinn
hefur okkur að segja, því það varðar
eilífa velferð okkar allra. Mætti heil-
agur andi opna huga okkar fyrir
guðsorði og gefa okkur vilja og getu
til að hafa það sem sannara reynist.
Það er aðeins einn sem hefur svörin
og það er Drottinn Jesús Kristur.
Mundu að Jesús elskar þig. Amen.
Höfundur er sjöunda dags
aðventisti.
Ragnheiður
Laufdal
11. nóvember,
sjálfstæðisdagur
Póllands
Pólland í martröð íslensks
hæstaréttarlögmanns
FYRR Á þessu ári
birtist lítil grein í litlu
íslensku blaði eftir
hæstaréttarlögmann
sem er einn ágætastur
penni íslenskra
menntamanna. í grein
sinni tók hann sér fyr-
ir hendur að skýra
frelsi íslenskrar þjóðar
með aðstoð Hendriks
heitins Ottóssonar og
martraðar eftir Pól-
landsferð. Hæstarétt-
arlögmaðurinn hafði
sofnað út frá minn-
ingabók Hendriks, þar
sem hann var að fjalla
um þing Alþýðusam-
bands íslands árið 1926 og átökin
sem þá geisuðu á milli kommúnista
og krata um inngönguna í II Al-
þjóðasambandið. Niðurstaða þings-
ins 1926 varð að samþykkt var að
Alþýðusamband íslands gengi í
nefnt alþjóðasamband.
Er hugsanlegt að
kommúnistar hefðu get-
að lagt undir sig verka-
lýðshreyfinguna, spyr
Þorleifur Friðriksson,
gert byltingu og skapað
alræði öreiganna að
hætti Kremlverja?
Tillagan um að Alþýðusambandið
sækti um aðild að Alþjóðasamband-
inu hefur verið skýrð út frá tveimur
meginforsendum sem hvorug úti-
lokar hina:
Annars vegar er nærtækt að leita
skýringar í fjárhagslegum ávinningi
sem menn þóttust sjá við að ganga
í alþjóðleg samtök sósíaldemókrata.
í draumrofunum hallaðist hæsta-
réttarlögmaðurinn að þessari skýr-
ingu og þakkaði sínum sæla fyrir
þann fjárhagsvanda Alþýðusam-
bandsins, sem hefði „forðað íslandi
úr bjarnarfaðmi Moskvuvaldsins og
frá þeim örlögum sem síðar urðu
Póllands."
Hins vegar hefur verið bent á
að mörgum forystumönnum Al-
þýðusambandsins hafi þótt flokkur-
inn vera orðinn hálf-
gert pólitískt „hráæti"
og viljað fyrir hvern
mun marka starfsemi
hans skýrari stefnu.
Aðild að Alþjóðasam-
bandi sósíaldemókrata
var spor í þá átt. Að
sínu leyti lögðu komm-
únistar sitt lóð á vogar-
skálarnar svo að línur
skýrðust. En hvað nú
ef til þessa uppgjörs
hefði ekki komið á ár-
unum 1926-1930? Er
hugsanlegt að komm-
únistar hefðu getað
lagt undir sig verka-
lýðshreyfinguna, gert
byltingu og skapað alræði öreig-
anna að hætti Kremlveija?
Útúrdúr
Sumarið 1992 var ég við fræði-
störf austur í Moskvu og fann þar
merkilegt bréf frá tveimur helstu
forystumönnum íslenskra kommún-
ista til Norðurlandadeildar Komint-
erns. í bréfi þessu, sem ritað var í
árslok 1931, gerðu þeir grein fýrir
þeim atburðum sem skekið höfðu
íslenskt samfélag að undanförnu,
verkföllum, djúpri kreppu og þin-
grofi. Þeir töldu atburðina svo al-
varlega að ekki væri ólíklegt að
byltingaralda myndi rísa á næsta
ári. Það merkilega við þetta bréf
eru þó ekki upplýsingarnar, heldur
að þeir virðast hafna „alræði öreig-
anna“ m.ö.o. sovéska módelinu, en
töldu þess í stað æskilegt að við
tæki „lýðræðisleg stjórn verka-
manna og bænda.“ Tæpu ári síðar,
9. nóvember 1932, varð uppreisn í
Reykjavík. Þá myndaðist óundirbú-
in samfylking atvinnulausra verka-
manna og þeirra sem höfðu vinnu;
samfylking sem ekki spurði um
flokksskírteini. Fullyrt hefur verið
að í þessum átökum hafi byltingar-
menn komist næst því að geta koll-
steypt ríkisvaldinu á íslandi.
Pólland
En hvernig tengist Pólland þess-
ari sögu? Reyndar ekki neitt. Hins
vegar birtust örlög Pólvéija í
draumi hæstaréttarlögmanns hér
norður í Dumbshafi í sömu andrá
og hann dreymdi átökin á milli
kommúnista og krata um miðjan
3. áratug þessarar aldar. Niður-
Þorleifur
Friðriksson
Tímaskýrsla lögfræðingsins
uppfyllir ekki kröfur
22. MARS s.l. skrifaði
ég grein hér í Morgun-
blaðið sem nefndist
„Við byggjum ekki hús
á sandi“. Greinin fjall-
aði um þá viðleitni af
minni hálfu, „að reyna
að fá þá sem af fúsum
og fijálsum vilja hafa
tekið að sér forustu í
einu húsfélagi (Blá-
hömrum 2-4 hér í
borg) að skila því verki
-^sem þeir hafa tekið að
sér og fara eftir settum
reglum". Auk þess
gerði ég að umfjöll-
unarefni vinnubrögð
lögfræðings nokkurs,
Sveins Andra Sveins-
sonar, sem tók að sér að sinna því
verkefni fyrir mig, þ.e. málarekstri
^gagnvart áðumefndri hússtjóm.
Lögfræðingurinn
taldi strax við fyrstu
sýn, að málið væri
þann veg vaxið, að
enginn vafi léki á því,
að ef farið væri í mál
gagnvart stjórn húsfé-
lagsins, þá myndi öll
starfsemi félagsins
færast í það horf er lög
segðu til um.
En sú varð ekki
raunin, því að eins og
ég skrifaði í áður-
nefndri grein þá var
„framganga þessa
lögfræðings og upp-
gjör með slíkum ein-
dæmum, að ég hefi
beðið annan lögfræð-
ing að fara með viðskipti mín við
Svein Andra fyrir Lögmannafélag-
ið.
Framhald mun senni-
lega verða á þessum
málarekstri mínum,
segir Sveinn Sveins-
son, og þá fyrir hinum
æðsta dómstóli lands-
ins, Hæstarétti.
Úr áliti stjórnar L.M.F.Í.
Ávirðingar mínar á hendur Sveini
Andra Sveinssyni voru teknar fyrir
hjá Lögmannafélagi íslands eða „í
sjötta sinn á fundi stjómar Lög-
mannafélags íslands 1. október sl.“
í greinargerð frá undirrituðum
Sveinn
Sveinsson
sem lögmaður minn lét fylgja til
L.M.F.I., er lýst störfum varnaraðila
(Sveins Andra) og hvað greitt var
fyrir þjónustu hans. í þessu bréfi
mínu var þess krafist að varnaraðili
(Sveinn Andri) verði víttur fyrir slæ-
leg vinnubrögð, en að mati undirrit-
aðs vann hann ekki nógu ötullega
að málinu og hafði engan áhuga á
því, en meiri áhuga að hafa eitthvað
peningalega upp úr því, eins og
sagði í bréfi mínu.
Lögmaðurinn Sveinn Andri
Sveinsson var hreinsaður af öllum
þessum ávirðingum af stjórn Lög-
mannafélagsins, en þó kom eftirfar-
andi fram í áliti stjórnarinnar.
Tímaskýrsla á að vera
trúverðug
„Þegar lögmaður áskilur sér
þóknun á grundvelli tímagjalds ber
honum að halda tímaskýrslu yfír
verkið. Tímaskýrslan þjónar marg-
víslegu hlutverki. í henni hefur lög-
maður yfírlit um verkið, hvenær
unnið var á hveijum tíma, hvað
gert var hveiju sinni og hversu
lengi. Ef viðskiptamaður óskar eftir
ber að veita honum nægilegar upp-
lýsingar úr tímskýrslunni svo hann
geti sannfært sig um réttmæti
reiknings lögmannsins. Samkvæmt
þessu ber að færa tímaskýrslu með
þeim hætti að hún sé trúverðug
gagnvart viðskiptamanni.“
Síðan segir: „Að mati stjórnar
L.M.F.Í. uppfyllir framlögð tíma-
skýrsla varnaðaraðila [Sveins
Andra, innskot hér] ekki að öllu
leyti þær kröfur, sem gera má til
hennar. Þannig eru þrír fyrstu lið-
irnir, samtals 25 klst., ósundurlið-
aðir. Þá eru skráð á tímabilinu frá
júlí 1994 til febrúar 1995 allmörg
símtöl, samtals 4,25 klst. Nafn við-
mælanda er jafnan tilgreint en ekki
aðrar upplýsingar.“
Ofangreint sýnir, að þó svo að
Sveinn Andri hafí sloppið við ávirð-
ingar frá stjórn Lögmannafélagsins
í þetta skipti, þá lít ég þó svo á, að
ég hafi haft nokkuð til míns máls
um ávirðingar mínar á hendur þess-
um lögfræðingi. Framhald mun því
sennilega verða á þessum mála-
rekstri mínum, - og þá fyrir hinum
æðsta dómstóli landsins, Hæsta-
rétti.
Höfundur er búfræðingur og
ellilifeyrisþegi í Rcykjavík.