Morgunblaðið - 04.03.1999, Qupperneq 53

Morgunblaðið - 04.03.1999, Qupperneq 53
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR FIMMTUDAGUR 4. MARZ 1999 53 hve hann var vel gefinn og heil- steyptur raaður. Elsku Guðmundur! Þú heyrir von- andi til mín handan við móðuna miklu. Ég vil þakka þér af öllu hjarta íyrir allt sem þú hefur gert fyrir mig og fjölskyldu mína. Megi almættið vaka yfir þér og ástvinum þínum um ókomna tíð. Mínerva M. Haraldsdóttir. Við minnumst Guðmundar Ólafs- sonar úr læknadeild Háskóla Is- lands sem úrvals félaga í starfi og leik. Hann var ljúfur og hlýr í við- móti, oftast glaðbeittur og leitaðist við að varpa kímni og birtu á augnablikin í dagsins önn. Strax á námsárunum átti Guðmundur eig- inkonu og fjögur börn, en þrátt fyr- ir annríki urðu samverustundir okkar utan námsins þó nokkuð margar. Minnisstæð eru atvik í gleðskap þar sem Guðmundur með lipurri mælsku sinni bjargaði félög- um úr vanda. Hann var í fremstu röð í fótboltaleikjum okkar við dönsku læknanemana í Skotlandi krufningasumarið 1967. Árin hafa liðið hratt og sífelþt orðið lengra milli endurfunda. A tuttugu ára útskriftarafmæli okkar 1992 komum við saman, og þá kynnti Guðmundur fyrir okkur seinni eiginkonu sína. Þegar við komum saman í fyiTa var hann for- fallaður. Við höfum sannreynt að Guðmundur var góður læknir. Hann var glöggur og afkastamikill í starfi og gæddur farsælli dóm- greind. Það stuðlaði að einstaklega góðu sambandi hans við sjúklinga hversu vel hann hlustaði á fólk. Guðmundur stundaði læknis- starfið af kappi, einnig eftir að hann fékk það mein sem dró hann til dauða. Hann lét ekki deigan síga og starfaði síðast á lækningastof- unni nú í janúar. Við sendum ástvinum Guðmund- ar Ólafssonar hugheilar samúðar- kveðjur vegna ótímabærs fi’áfalls hans. Blessuð sé minning hans. Læknakandidatar frá Háskóla íslands 1972. Enn er höggvið skarð í hóp okk- ar sjálfstætt starfandi heimilis- lækna. Fyrir 15 mánuðum kvödd- um við starfsbróður okkar, Ragnar Arinbjarnar, og nú er Guðmundur Ólafsson látinn, langt um aldur fram. Banamein þeirra beggja var lungnakrabbamein. Síðastliðið ár var Guðmundi ein- staklega erfitt, því auk sjúkdóms- stríðsins missti hann einn þriggja sona sinna. Hann lét samt ekki bugast og reyndi að sinna læknis- störfum fram undir hið síðasta. Hann sýndi þannig styrk og æðru- leysi. Guðmundur var afar þægilegur maður í umgengni og ávann sér vinsældir starfssystkina og annars samstarfsfólks, bæði á Læknastöð Austurbæjar, þar sem læknastofa hans var og hjá Læknavaktinni. Guðmundur lauk embættisprófi frá læknadeild Háskóla íslands með 1. einkunn árið 1972. Hann hafði þá þegar öðlast nokkra starfs- reynslu í heimilislækningum og að námi loknu starfaði hann m.a. í nokkur ár sem héraðslæknir á Sel- fossi. Hann hélt til framhaldsnáms í heimilislækningum í Svíþjóð árið 1977 en eftir heimkomuna starfaði hann á heilsugæslustöðinni á Akur- eyri þar til hann opnaði eigin læknastofu í Reykjavík fyrir 13 ár- um. Guðmundur var vinsæll heimil- islæknir og mun verða saknað af skjólstæðingum sínum. I samskipt- um sínum við okkur starfsbræður hans í Félagi sjálfstætt starfandi heimilislækna reyndist hann ávallt traustur og stuðlaði að þeirri sam- heldni, sem hefur einkennt hópinn á undanfómum árum. I okkar röð- um mun þessa góða drengs sannar- lega verða saknað. Um leið og ég kveð Guðmund með þakklæti og virðingu sendi ég eftirlifandi eiginkonu hans og öðr- um vandamönnum samúðarkveðj- ur. Ólafur F. Magnússon. Kveðja frá samstarfsfólki á Læknamiðstöð Austurbæjar Fallinn er í valinn, langt um aldur fram, vinur okkar og samstarfsfé- lagi, Guðmundur Ólafsson heimilis- læknir, aðeins 54 ára að aldri. Guð- mundur starfaði víða á sjúkrahús- um við lækningar með námi í lækn- isfræði við Háskóla íslands og eftir að námi lauk á sjúkrahúsum í Reykjavík og einnig í dreifbýlinu. Eftir það lá leiðin til Svíþjóðar til framhaldsnáms en hugur hans hneigðist að heimilislækningum. Þegar heim kom starfaði Guðmund- ur sem heilsugæslulæknir á Akur- eyri og Selfossi en hóf sumarið 1985 störf sem heimilislæknir á Lækna- miðstöð Austurbæjar, Háteigsvegi 1. Þegar mest var störfuðu á Læknamiðstöðinni fjórtán læknar í hinum ýmsu sérgreinum læknis- fræðinnar og var Guðmundur eini heimilislæknirinn. Okkur hinum varð fljótlega ljóst að Guðmundur var ákaflega greiðvikinn og vinsæll heimilislæknir, sem viuldi hvers manns vanda leysa. Oft varð vinnu- dagurinn langur því ofan á hin dag- legu störf bættust vaktir í borginni um nætur og helgar. Sérlega er okkur minnisstæð góðvild og um- hyggja Guðmundar fyrir öldruðu fólki og þeim sem minna máttu sín en þeim sýndi hann sérstaka nær- gætni. Hann var glöggur við sjúk- dómsgreiningar og farsæll læknir. Hann lét sér mjög annt um sína nánustu, eiginkonu og börn hennar svo og börn sín af fyrra hjónabandi. Segja má að samstarf okkar við Guðmund hafi frá upphafi verið ákaflega gott og ánægjulegt þannig að aldrei bar skugga á. Upp í hugann koma ferðir starfsfólks Læknamið- stöðvaiinnar og maka þeirra bæði innan lands og utan en í þeim ferðum nutu Guðmundur og Birna eiginkona hans sín vel og skemmtilegri ferðafé- laga er vart hægt að hugsa sér. Fyrir um það bil tveimur árum syrti skyndilega í álinn þegar í ljós kom að Guðmundur var haldinn krabbameini. Eftir aðgerð var hann þó mjög bjartsýnn á að lækning hefði fengist og hóf að starfa aftur af full- um krafti eftir að meðferð lauk. Þrátt fyrir þessi miklu veikindi og önnur áfoll í fjölskyldunni stóð Guðmundur af sér stormana og hélt læknisstarf- inu ótrauður áfram. Við sem störfuð- um við hlið Guðmundar undruðumst andlegt og líkamlegt þrek hans. Fyrir fáeinum mánuðum varð ljóst að sjúkdómurinn hafði tekið sig upp og horfur ekki góðar. Þó bar Guðmundur sig vel og gekkst undir frekari meðferð í von um bata. Þrátt fyrir ótrúlegan lífsvilja og sálarstyrk varð Guðmundur að lúta í lægra haldi fyrir illkynja sjúk- dómi og lést hann umvafinn sínum nánustu á Landspítalanum þann 24. mars síðastliðinn. Blessuð sé minn- ing góðs drengs og félaga. Við sam- starfsfólk Guðmundar á Læknamið- stöð Austurbæjar sendum fjöl- skyldu hans innilegar samúðar- kveðjur. Samstarfsfólk Lækna- miðstöð Austurbæjar. Kæri vinur. Morguninn sem þú fórst frá okkur heyrðum við í út- varpinu flutt þessi orð: A grænum grundum lætur þú mig hvílast, leið- ir mig að vötnum þar sem ég má næðis njóta, þótt ég fari um dimm- an dal óttast ég ekkert illt því að þú ert hjá mér, sproti þinn og stafur hugga mig. Þessi orð urðu okkur líka huggun þegar við fréttum andlát þitt og að þrautum þínum væri lokið. Við kynntumst fyrst þegar þú hittir hana Birnu þína og fylgdumst með hvernig ást og umhyggja mót- aði hina fallegu umgjörð um líf ykk- ar sem þið byggðuð upp saman. Ljúfmennska, góðvild og hlýja hafa auðkennt öll okkar samskipti og þakklæti er okkur efst í huga fyrir allar góðu stundirnar. Það hefur líka verið aðdáunai-vert að sjá af hve miklu hugrekki og bjartsýni þið tókust á vð áföllin sem að undan- förnu hafa verið bæði mörg og stór. Okkur er víst ekki ætlað að skilja hvers vegna svona margt er lagt á suma en aðra ekki. Við verðum samt að trúa því að það hafi ein- hvem tilgang. Aðdáunarvert hefur verið hvernig hetjan okkar hún Birna hefur staðið eins og klettm- í öllum þessum áföllum. Við söknum góðs vinar, ljúflings sem allan vanda vildi leysa, höfð- ingja heim að sækja, hjartahlýs og elskulegs félaga. Megi góður Guð vera með Birnu og öllum aðstandendum og megi minningamar um góðan og ljúfan dreng hugga og verma á komandi tímum. Hvíl í friði og friður Guðs þig blessi. Gréta og Pétur. Nú þegar skammdegið hopar fyr- ir sólargeislunum ríkir sorg í hugum okkar eftir að okkur barst sú fregn að Guðmundur vinur okkar væri lát- inn. Við áttum því láni að fagna að kynnast Guðmundi eftir að Birna vinkona okkar hafði kynnt okkur fyrir sínum nýja lífsfórunauti. Eftir því sem á samband þeirra leið nutu þau samveru hvort annars í hvívetna og ást þeirra blómstraði. Við gerðum okkur fljótt grein fyrir, hversu vel gerður og góður maður Guðmundur var. Ekki spillti fyrir vinskapnum að áhugi okkar á stangveiði var svipað- ur. Við fórum nokkrar ferðir til veiða saman vítt og breitt um landið að ógleymdum þeim ferðum sem hann bauð mér í með sér í Sogið. Má segja að þar hafi hann verið á heimavelli því Guðmundur var fæddur á Bíldsfelli í Grafningi. Á stundum sem þessum í fríi og við veiðar vita þeir sem til þekkja, að góður félagsskapur skiptir miklu máli. í félagsskap Guðmundar skipti ekki máli þótt veiðin væri dræm, því alltaf var hann léttlyndur og hafði góða kímnigáfu. Tel ég mig því mjög lánsaman að hafa fengið að njóta þessara góðu samverustunda með honum. Guðmundur hafði einnig mikinn áhuga á knattspyrnu og átti hann sér sín uppáhalds lið bæði erlendis og hér heima. Minnist ég oft, stuttu eftir okkar fyrstu kynni, þegar við hittumst á Laugardalsvellinum að nýloknum bikarúrslitaleik. Sigur- gleðin leyndi sér ekki á svip Guð- mundar er við hittumst í stúkunni. Til að milda vonbrigði mín sagði hann við mig: „Jafntefli hefði nú verið sanngjöm úrslit.“ Hann skynjaði þó fljótt á gleðisvip mínum að þama var hann að tala við sam- herja en ekki áhanganda liðsins sem beið lægri hlut. Ríkti því mikil gleði er við komumst að því að við gátum eftirleiðis farið saman á völlinn og fylgst með okkar mönnum. Guðmundur var læknir að mennt og starfaði sem slíkur bæði hér heima og erlendis. Því fannst okkur hjónum, þó sérstaklega eftir hin góðu kynni, að sjálfsagt væri að Guðmundur yrði heimilislæknir fjöl- skyldu okkar. Tók hann á móti okk- ur af mikilli alúð eins og honum var lagið. Alltaf var hann boðinn og bú- inn ef eitthvað bjátaði á, ávallt mátti heyra hann segja: „Elskurnar mín- ar, hringið þið eins oft og þið þurf- ið,“ jafnvel þó við hringdum seint að kveldi. Fagmennska Guðmundar í starfi var slík, að í nálægð hans fann maður til fyllsta öryggis og áhyggj- urnar hurfu eins og hendi væri veif- að. Umhyggja hans fyrir skjólstæð- ingum sínum var slík að allir þeir sem til hans leituðu tengdust hon- um sterkum tryggðarböndum. Fyrir rúmum tveimur árum greindist Guðmundur með alvarleg- an sjúkdóm. Hafði náðst það góður árangur í lækningu við vágestinn, að við þorðum að vona að venjulegt eftirlit nægði í nánustu framtíð. Sú von dvínaði þegar Guðmundur tjáði okkur fyrir stuttu, að sjúkdómurinn hefði tekið sig upp að nýju og að heilsa sín væri ekki nógu góð. Alltaf var hann þó bjartsýnn og sannfærð- ur um að sigurinn yrði hans að lok- um og barðist hann fyrir því til síð- asta dags. Á stund sem þessari er eðlilegt að maður velti fyrir sér tilgangi lífsins. Við trúum því að Guðmundi hafi ver- ið ætlað æðra verkefni á nýjum stað. Minningar um góðan og kæran vin eru okkur nú efst í huga, minningar sem ekki verða frá okkur teknar. Eg sendi þér kæra kveðju nú komin er lífs þíns nótt, þig umveíji blessun og bænir ég bið að þú sofir rótt. Pó svíði nú sorg mitt hjarta þásælteraðvitaafþví, þú laus ert úr veikinda viðjum þín veröld er björt á ný. (Þ.S.) Um leið og við kveðjum Guðmund sendum við Birnu okkar, Þóru móð- ur hans, sonum hans og öðrum að- standendum hugheilar samúðar- kveðjur. Bjarni og Björg. Vorið 1964 útskrifaðist stærsti stúdentahópurinn sem útskrifaður hafði verið frá Menntaskólanum í Reykjavík, alls 209 manns. í þeim hópi var Guðmundur Ólafsson og reyndar í merkilegasta bekknum að áliti okkar bekkjarsystkinanna, nefnilega 6T, sem var eini blandaði bekkurinn þetta ár. Guðmundur kom úr Vogahverfmu með nokkrum félögum þar og hafði fengið gott vegamesti til námsins sem honum sóttist ágætlega. Hann féll vel í hópinn og var hvers manns hugljúfi, nærgætinn og athugull og mikill húmoristi. Guðmundur var góður íþróttamaður og stóð okkur flestum framar, hálfgerð íþrótta- stjama í körfubolta og var hann gerður að formanni Iþróttafélags MR þar sem hann stóð fyrir mörg- um uppákomum á því sviði. Að stúdentsprófi loknu hélt hver í sína áttina. Guðmundur var sá eini okkar sem fór í læknadeild og út- skrifaðist þaðan. Á eftir fylgdu mörg ár þar sem hann ýmist dvald- ist úti á landi eða erlendis við sín störf og gat því samgangur við okk- ur hin því ekki orðið mikill. Strák- arnir í bekknum tóku fljótlega uppá því að hittast í hádeginu svona einu sinni í mánuði og á seinni ámm bættust stelpumar í hópinn. Guð- mundur hafði þá opnað sína lækna- stofu í Reykjavík og fór að mæta með okkur, stundum seint, enda gengu sjúklingarnir fyrir. Hann virtist hafa óendanlegan tíma til þess að hlusta á þá og var því mjög farsæll í sínu starfi. Það var fyrir tveim ámm að Guð- mundur greindist með krabbamein. Hann taldi okkur trú um að þetta væri aðeins tímabundinn verkur sem hann myndi sigrast á. Á þess- um tveim ámm mætti hann vel á fundi okkar, eftir því sem heilsa hans og tími leyfðu. Hann reyndi að njóta lífsins til fulls með sinni ágætu eiginkonu, Bimu, og lagðist í ferða- lög um heiminn. Komu þau hjón víða við og hreif hann okkur með sér í frásögnum af ferðum þeirra hjóna. Síðasti fundur okkar bekkjarfé- laga sem Guðmundur mætti á var í lok janúar. Þar var hann hress að vanda, smáverkur í hægri hendi en okkur öllum var ljóst af frásögn hans að veruleg veikindi steðjuðu að. Að loknu þessu alltof stutta ævi- skeiði sínu viljum við bekkjarfélag- ar þakka Guðmundi samfylgdina sem var okkur öllum til mikillar ánægju. Góðs drengs verður sárt saknað af félögunum. Bekkjarfélagar í 6T. • Fleiri minningargreinar um Guðmund Ólafsson bíða birtingar og munu birtast í blaðinu næstu daga. + Þökkum öllum, sem sýndu okkur samúð og hlýhug við fráfall og útför BJARGAR VALDIMARSDÓTTUR frá Hrísey. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki og vist- mönnum á Dalbraut 27 fyrir umönnun og vináttu við hina látnu. Björn Friðbjörnsson, Ástrún Jóhannsdóttir, Sigurlaug Barðadóttir, Haukur Hafliðason, Hulda Jóhannsdóttir, Guðrún Friðbjörnsdóttir, Óli D. Friðbjörnsson, Dagbjört Garðarsdóttir, barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn. Lokað Læknastofur okkar í Domus Medica verða lokaðar eftir hádegi í dag vegna útfarar GUÐMUNDAR ÓLAFSSONAR, heimilisiæknis. Björgvin Á. Bjarnason, Frosti Sigurjónsson, Guðmundur Elíasson, Ólafur Ingibjörnsson, Sigurður Jónsson, Svanur Sveinsson, Sveinn R. Hauksson, Valur Júlíusson. Lokað Vegna jarðarfarar GUÐMUNDAR ÓLAFSSONAR, iæknis, verða læknastofur okkar í Kringlunni lokaðar eftir hádegi fimmtudaginn 4. mars. Guðmundur B. Guðmundsson, Gunnar Baarregaard, Hafsteinn Skúlason, ísak G. Hallgrímsson, Konráð Sigurðsson, Ólafur F. Magnússon. Lokað Vegna jarðarfarar GUÐMUNDAR ÓLAFSSONAR, læknis, verða læknastofur okkar í Austurveri og Glæsibæ lokaðar eftlr hádegi fimmtudaginn 4. mars. Jón Gunnar Hannesson, Sigurður Sigurðsson.
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.