Morgunblaðið - 28.04.2000, Blaðsíða 50

MORGUNBLAÐIÐ
50 FÖSTUDAGUR 28. APRÍL 2000
MINNINGAR
KRISTÍN
ÞORSTEINSDÓTTIR
+ Kristín Þor-
steinsdóttir var
fædd í Ólafsfirði 20.
ágúst 1962. Hún lést í
sjúkrahúsi í Banda-
ríkjunum 14. apríl
síðastliðinn. Kristín
er dóttir hjónanna
Hólmfríðar S. Jak-
obsdóttur húsmóður,
f. 20.11. 1929 á Akur-
eyri, og Þorsteins S.
Jónssonar forstjóra,
v f. 13.5. 1928 í Olafs-
ílrði. Eru þau búsett í
Reykjavík. Systkini
Kristínar eru:
Bergþóra Sigurbjörg kennari,
f. 20.9.1949, gift Jóhanni Runólfs-
syni bankamanni, f. 16.10. 1944.
Eiga þau einn son. Búsett í
Reykjavík. 2) Jón óperusöngvari,
f. 11.10. 1951. Sambýlismaður
hans er Gerrit Schuil píanóleikari
og hljómsveitarstjóri, f. 27.3.
1950. Búsettir í Reykjavík. 3) Þor-
steinn Jakob framkvæmdastjóri,
f. 17.1. 1953, kvæntur Sigríði H.
Þórðardóttur leikskólastjóra, f.
29.10. 1957, og eiga þau íjögur
börn. Búsett f Reykjavík. 4) Þyri
- Emma markaðsstjóri, f. 6.8. 1957,
gift Karli Geirssyni véliðnfræð-
ingi, f. 2.5. 1956, og eiga þau tvö
börn. Búsett á Alftanesi. 5) Ragn-
hildur Fanney sérkennari, f. 14.3.
1961. Búsett í Bandaríkjunum. 6)
Amheiður Sólveig gjaldkeri, f.
6.2. 1965, gift Gunnlaugi Magnús-
syni verkamanni, f. 14.4. 1966, og
eiga þau eina dóttur. Búsett í
Reykjavík.
Eiginmaður Kristínar er Pálm-
ar W. Magnússon verkstjóri, f.
19.9. 1954 í Reykjavík. Foreldrar
*" hans eru hjónin Sigfríður Pálmar-
sdóttir húsmóðir, f. 4.12. 1922 í
Reykjavik, og Magnús Wíum Vil-
hjálmsson bifreiðaeftirlitsmaður,
síðar tjónaskoðunarmaður hjá
Sjóvá, f. 25.1. 1920 í
Reykjavík. Búsett í
Skeijafirði.
Dætur Kristínar
og Pálmars eru: 1)
Hólmfríður Hulda
grunnskólanemi, f.
4.10. 1985. 2) Sig-
fríður Arna grunn-
skólanemi, f. 1.7.
1992. 3) Jóhanna
Wíum, f. 15.12. 1995.
4) Ingibjörg Anna, f.
23.2.1999.
_ Kristín ólst upp í
Ólafsfirði til níu ára
aldurs en flutti þá
ásamt foreldrum sínum til
Reykjavíkur og átti þar heima æ
síðan. Að loknu grunnskólaprófi
var Kristín skiptinemi í Banda-
ríkjunum í eitt ár. Hún lauk prófi í
tækniteiknun frá Iðnskólanum í
Reykjavík. Vann hún við þá grein
um tima. Kristín vann í Iðnaðar-
bankanum, síðar íslandsbanka
sem einkaritari í nokkur ár. Hún
vann einnig sem einkaritari hjá
Iceland Review um skeið. Kristin
starfaði sem miðill um árabil en
síðustu árin vann hún hjá VÍS. Á
yngri árum þjálfaði hún sund hjá
Ægi og var m.a. með tvö börn í
einkaþjálfun. Eftir að Kristín
flutti í Grafarvog var hún formað-
ur íbúasamtakanna þar í nokkur
ár og sat í stjórn Sjálfstæðisfélags
Grafarvogs. Kristín var virkur fé-
lagi í alþjóðasamtökum einkarit-
ara. Hún stofnaði ásamt fleirum
Sjálfefli í Kópavogi sem var mið-
stöð ýmislegs er laut að andlegum
málum. Hélt hún mörg námskeið
þar, þjálfaði einstaklinga og hópa,
stóð fyrir hugleiðslukvöldum og
var með einkafundi.
Útför Kristínar verður gerð frá
Háteigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30. Jarðsett
verður í Grafarvogskirkjugarði.
Horfín, dáin,
harmafregn.
Þessi orð komu strax upp í hug-
ann þegar þau sorgartíðindi bárust
að systir okkar væri látin. Hún,
sem aðeins nokkrum dögum áður
hafði haldið til Bandaríkjanna full
af tilhlökkun og bjartsýni til að
gangast undir aðgerð sem átti að
bæta líf hennar. Þessi aðgerð sem
svo oft hafði verið framkvæmd og
átti ekki að vera neitt mál snerist
upp í martröð sem endaði á þenn-
an skelfilega hátt.
+
Elskuleg unnusta mín, dóttir okkar, systir,
mágkona og frænka,
ÁSLAUG ÓLADÓTTIR,
Skólavegi 2,
Keflavík,
lést laugardaginn 15. apríl.
Útförin fer fram frá Ytri Njarðvíkurkirkju á morg-
un, laugardaginn 29. apríl, kl. 14.00.
Alexander Mavropulo,
Elín Guðjónsdóttir, Óli Þór Valgeirsson,
Ásta Óladóttir, Dorsett David Poul Dorsett,
Valgeir Ólason, Sólveig B. Borgarsdóttir,
Elín María Óladóttir, Örlygur Ö. Örlygsson
og systkinabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, sonur, bróðir
og tengdasonur,
JENS GUNNAR FRIÐRIKSSON
vélvirki,
Reynibergi 9,
Hafnarfirði,
lést miðvikudaginn 26, apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðríður Óskarsdóttir,
Óskar Daði Pétursson,
Hafdís Björk Jensdóttir,
Friðrik Hafsteinn Guðjónsson,
Sjöfn Friðriksdóttir, Snorri Sigurðsson,
Jóhanna H. Elíasdóttir.
Við sitjum hér öll harmi slegin
og skiljum ekki tilganginn, að hrífa
unga konu í blóma lífsins burt frá
eiginmanni og fjórum ungum
dætrum og enginn mannlegur
máttur gat stöðvað það.
Það er alltaf sárt að horfa á eftir
sínum nánustu hverfa skyndilega á
braut og víst er um það að við eig-
um erfitt með að sætta okkur við
það sem orðið er. Sérstaklega finn-
um við til með manninum hennar,
dætrunum ungu svo og foreldrum
sem nú syrgja sárt.
Kristín var næstyngst okkar
systkinanna. Hún bar nafn
langafasystur okkar en hún dó
sama dag og Kristín fæddist og
voru þær alnöfnur.
Kristín var mjög sérstök alveg
frá því að hún var lítil stúlka og að
mörgu leyti ólík okkur hinum.
Hæg, róleg og athugul en afar
ákveðin og fylgin sér. Henni varð
aldrei haggað ef hún hafði tekið
eitthvað í sig og hún skyldi fram-
kvæma það sem hún vildi hvað
sem tautaði og raulaði. Fann hún
alltaf leiðir þó þær virtust ekki
augljósar í fyrstu. Þessi eiginleiki
kom mjög snemma fram hjá henni
og fylgdi henni alla tíð. Hún var
sérstaklega þæg og meðfærileg og
þótti okkur eldri systrum hennar
gott að passa hana því hún gerði
litlar kröfur til okkar barnfóstr-
anna. Sat bara í sinni kerru og
dundaði sér við eitt og annað smá-
legt sem henni var rétt og var í
sínum eigin heimi. Seinna kom-
umst við að því hvers vegna hún
þurfti svona lítið á okkur að halda.
Þegar farið var í fjöru til að tína
skeljar, kom hún heim með fulla
poka af glerbrotum og ýmsu dóti
sem hún fann og tengdust fjörunni
ekki á nokkrun hátt og fannst
þetta hinir mestu dýrgripir. Þegar
farið var í ferðalög og hinar syst-
urnar töldu dýr og bóndabæi sem
liðu framhjá taldi hún staurana
meðfram vegunum og tilkynnti á
nokkurra mínútna fresti hve marg-
ir þeir væru orðnir.
Kristín var góðum gáfum gædd,
var orðin læs fimm ára og las
Þjóðsögur Jóns Árnasonar af mikl-
um áhuga þó hún gæti varla haldið
á þeim. Einu atviki munum við eft-
ir þar sem hún sat með bókina á
hnjánum spilaði á blokkflautu og
steig rokkinn um leið. Hún var
mjög músíkölsk og lærði m.a. á -
píanó í mörg ár.
Kristín var tækniteiknari að
mennt og starfaði við það um tíma.
Síðan lá leiðin í Iðnaðarbankann,
síðar íslandsbanka, sem einkarit-
ari og um skeið vann hún hjá Ice-
land Review. Gerði hún hlé á
skrifstofustörfum í nokkur ár til að
sinna andlegum málum en nú síð-
ustu árin vann hún hjá VÍS. Tölvur
voru henni mikið áhugamál og hélt
hún mörg námskeið þar af lútandi
og þótti afar góður kennari.
Þegar á unga aldri komu fram
þeir hæfileikar sem áttu eftir að
verða stór þáttur í lífi hennar. Hún
var gædd miklum miðilshæfileik-
um sem hún þroskaði með sér og
voru miðilsstörf hennar aðalstarf
um margra ára skeið. Þeir voru
ófáir sem leituðu til hennar og þá
sérstaklega þeir sem áttu um sárt
að binda. Hún var mjög ósérhlífin í
þeim málum, gekk ætíð hreint til
verks. Hugsaði hún þá lítið um
sjálfa sig en gaf sig alla í að hjálpa
öðrum þó það tæki toll af hennar
eigin heilsu og fjölskyldulífi. Oft
var hún illa fyrir kölluð en hún gaf
sér alltaf tíma til að aðstoða hvort
sem það var á nóttu eða degi.
Höfðum við systkini hennar
áhyggjur af að hún gengi fram af
sér en hin eðlislæga ósérhlífni,
bjartsýni og glaðværð sem var svo
ríkur þáttur í skapgerð hennar
hjálpuðu henni til að takast á við
hin ólíklegustu vandamál.
Kristín var ein af stofnendum
Sjálfeflis í Kópavogi og stóð fyrir
ýmsum námskeiðum sem lutu að
andlegum málum. Var oft margt
um manninn og margir sem leituðu
til hennar þar.
Eins og gefur að skilja var erfitt
að stunda vinnu sem hennar með
eins stóra fjölskyldu og hún átti og
þverrandi heilsu. Fór svo að lokum
að hún varð að hætta miðilsstörf-
unum að mestu og draga sig út úr
starfsemi Sjálfeflis.
Tvær síðustu meðgöngur Krist-
ínar tóku mjög á hana og sérstak-
lega sú síðasta sem hafði nær riðið
henni að fullu eftir að hún fékk
blóðtappa við litla heila skömmu
eftir fæðingu yngstu dóttur sinnar.
Reyndi þá mikið á styrk eigin-
manns hennar og móður sem flutti
tímabundið inn á heimilið vegna
fjarveru hennar.
Kristínu tókst að mestu að yfir-
vinna þetta áfall en ekki er okkur
örgrannt um að hún hafi verið verr
farin en við vissum en hún kvart-
aði sjaldan við okkur um heilsu
sína nema helst hve oft hún væri
þreytt. Okkur fannst það nú ekk-
ert skrítið, í fullri vinnu og með
stórt heimili svo kannski fóru
hættumerkin fram hjá okkur.
Skarð elsku Kristínar okkar
verður aldrei fyllt og það eina sem
við getum gert núna er að fylkja
okkur um Palla og dæturnar og
aðstoða á allan þann hátt sem við
getum og halda við minningunni
um móður þeirra. Það verður
skrítið að fá ekki framar upphring-
ingu frá henni en hún var ákaflega
dugleg við að hringja í okkur
systkinin.
Hún lagði mikla áherslu á fyrir-
gefningu og samheldni, vildi að allt
væri gott hjá öllum og að fólk væri
gott hvert við annað. Hún tók þátt
í okkar gleði og sorg en átti
kannski ekki eins auðvelt með að
leita eftir þeirri aðstoð sem hún
sjálf þurfti, en lagði meiri áherslu
á að dætrum hennar liði vel og
leitaði til okkar þeirra vegna. En
svona er það oft með þá sem eiga
svo mikið að gefa öðrum að þeir
gleyma sjálfum sér.
Við kveðjum elsku systur okkar
og vitum að hún hvílir nú í traust-
um faðmi Guðs sem hún elskaði
mikið. Það er huggun harmi gegn.
Þó ég sé látin,
harmið mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann
með harmi og ótta.
Eg er svo nærri
að hvert eitt ykkar tár
snertir mig og kvelur,
þó látna mig haldið.
En þegar þið hlæið og
syngið með glöðum hug
sál mín lyftist upp í mót,
til ljóssins.
Verið glöð og þakklát
fyrir allt sem lífið gefur.
Og ég, þó látin sé,
tek þátt í gleði ykkar
yfir lífinu.
(Höf. óþ.)
Guð geymi þig, elsku Ki'istín.
Bergþóra, Þorsteinn, Þyri
og Ragnhildur.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR GEIRSSON,
Hjarðarholti 8,
Akranesi,
lést á heimili sinu sunnudaginn 23. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Akraneskirkju þriðju-
daginn 2. maí kl. 14.
Björgvin Sigurðsson, Helga Magnúsdóttir,
Marta Sigurðardóttir, Tómas Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku Kristín mín.
Þín er sárt saknað.
Guð blessi minningu þína.
Þinn bróðir,
Jón.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti.
(Ragnhildur Ófeigsdóttir.)
Elsku vina mín, það er svo erfitt
að trúa því að þú sért horfin frá
okkur. Það er svo sárt til þess að
hugsa að heyra aldrei rödd þína
eða hlátur. Hvers vegna þurftir þú
að fara svona fljótt? Fara svona
fljótt frá Palla þínum og litlu ynd-
islegu dætrunum? Við spyrjum al-
mættið en fáum engin svör. Við
eigum svo margt að þakka þér.
Styrkur þinn og stuðningur, kær-
leikur þinn, bjartsýni og trú þín á
allt það góða í öllum er okkur dýr-
mætt leiðarljós um ókomin ár.
Elsku hjartans Kristín mín, minn-
ing þín mun lifa í hjarta okkar og
huga, minningin um yndislega
systur, mágkonu og frænku, minn-
ingin um allt það sem við áttum
saman.
Við kveðjum þig nú, elsku vina
mín, við verðum að trúa því að þín
hafi beðið annað hlutverk hjá Guði
og við vitum að í höndum hans líð-
ur þér vel.
Guð gefi okkur öllum styrk í
sorginni, sérstaklega Palla og
dætrunum og foreldrum okkar.
Til þín ég, drottinn, huga hef,
er harmar lífs mig þjá,
og bið af hjarta; huggun gef
mér himni þínum frá,
mig örmum kærleiks veikan vef
og vota þerra brá,
kom, athvarf mitt, og ei við tel,
minn anda lát þig sjá.
(Guðm. Ein.)
Hvíl þú í friði elsku systir, mág-
kona og frænka og hafðu þökk fyr-
ir allt og allt.
Arna, Gunnlaugur og
Hólmfriður.
Milli mín
og milliþín
er óralengd.
Upphaf alls og endir
en samt alls ekki neitt.
(AL.K)
Kristín mín.
Þótt þú sért horfín finn ég fyrir
þér hjá mér.
Þú hafðir áhrif á mig og minning
þín mun lifa með mér að eilífu.
Viðhorf þitt til lífsins hefur
markað mig.
Eg þakka þér fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig.
Þín frænka,
Arnhildur Lilý Karlsdóttir.
Elsku Kristín, þvílíkt reiðarslag
er fráfall þitt.
Við þessar fréttir fer hugurinn á
flug og nemur staðar fyrir rúmum
fimm árum er við kynnumst. Það
var í janúar 1995 er ég missti son
minn og mánuði áður hafðir þú
flutt í götuna í húsið við hliðina á
mér. Ég fór að taka eftir konunni
sem reyndi að nálgast mig á sinn
nærgætna hátt því hún vissi
manna best hvering mér leið. Upp
frá því hófst vinskapur okkar sem
verið hefur mér ómetanlegur síð-
an. Á ýmsu hefur gengið hjá mér
eftir þetta og alltaf hefur þú komið
með þinn einstaka styrk og hlýju
og dreift honum í kingum þig öðr-
um til hjálpar.
Enn meiri varð samgangur okk-
ar við fæðingar barna okkar er þau
urðu bestu vinir. Svona gæti ég
haldið lengi áfram en læt staðar
numið hér.
Mig langar til að þakka þér fyrir
þennan alltof stutta tíma er við
áttum saman og allan þann styrk
er þú hefur gefið mér, elsku
Kristín.