Morgunblaðið - 31.10.2000, Blaðsíða 48

48 ÞRIÐJUDAGUR 31. OKTÓBER 2000
3----------------------------
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FINNUR
FINNSSON
+ Finnur fæddist á
ísafírði 29. jan-
úar 1923. Hann lést
á líknardeild Land-
spítala, Landakoti,
mánudaginn 23.
október síðastliðinn.
Faðir hans var Finn-
ur Jónsson, f. 28.9.
1894, d. 30.12. 1951,
póstmeistari á Isa-
fírði, síðar fram-
kvæmdastjóri, al-
þingismaður og
félags- og dóms-
málaráðherra. Móð-
ir Finns var Auður
Sigurgeirsdóttir, f. 2.4. 1888, d.
20.6. 1935, húsmóðir á ísafírði.
Seinni kona Finns var Magnea S.
Magnúsdóttir, húsmóðir í Reykja-
vík. Systkini Finns eru: Þuríður,
f. 1915, húsmóðir og fyrrv. skrif-
stofumaður, var gift Snorra Hall-
grímssyni, prófessor og yfírlækni,
sem nú er látinn; Þorgeir Birgir,
f. 1917, fyrrv. alþingismaður,
kvæntur Arndísi Árnadóttur hús-
móður; Ásta, f. 1919, húsmóðir,
gift Ragnari Jóhannssyni, skip-
stjóra og fyrrv. kaupmanni; Ingi-
björg, f. 1921, húsmóðir og skrif-
stofumaður á ísafírði, var gift
Hrafni Hagalín sem
nú er látinn.
Finnur kvæntist
13.6. 1947 Maríu
Gunnarsdóttur, f.
17.5. 1920, kennara.
Hún er dóttir Gunn-
ars Kristinssonar
vélamanns og Elísa-
betar Andrésdóttur
frá Blámýrum í Ög-
ursveit. Börn Finns
og Maríu eru; 1) Auð-
unn, f. 19.12. 1947,
deildarstjóri, var
kvæntur Berit Christ-
ensen, börn þeirra
eru Anne Berit kvænt Tom ívar
og þau eiga Martine og Amilía og
Elísabet. Seinni kona Auðuns er
Rita Evensen og eiga þau soninn
Magnús. 2) Finnur Magni, f. 10.6.
1952, stýrimaður hjá Eimskipafé-
lagi Islands, kvæntur Ingibjörgu
Baldursdóttur skrifstofumanni,
þau eiga Baldur og Maríu. 3) Við-
ar, f. 27.8. 1960, vélamaður, í
sambúð með Katrínu Þorkelsdótt-
ur, leikkonu og á hún soninn
Hrafnkel, með Guðlaugu Jóns-
dóttur á Viðar soninn Gunnar. 4)
Valdís, f. 27.8. 1960, líffræðingur,
gift Ólafí Sigurðssyni vélaverk-
fræðingi og vélahönnuði, eiga þau
synina Hall og Mugg.
Finnur ólst upp á ísafirði. Hann
lauk gagnfræðaprófí frá Gagn-
fræðaskólanum á fsafirði 1939,
fékk sveinsbréf í skipasmíði 1945
og meistarabréf 1951. Finnur
lauk einnig prófi úr smíða- og
teiknikennaradeildum Handíða
og myndlistaskólans árið 1951.
Hann var stundakennari við
Gagnfræðaskóla Isafjarðar 1947-
49, kennari við Barnaskóla Isa-
Ijarðar 1956-58 og kennari við
Gagnfræðaskóla Isafjarðar frá
1958-85. Finnur kenndi einnig
við Iðnskólann á ísafirði á árun-
um 1956-81 og við Langholtsskól-
ann í Reykjavfk frá árinu 1986
þar til hann lét af störfum. Finnur
var formaður Félags iðnnema á
Isafirði frá stofnun þess 1941 og
til ársins 1946. Hann var enn-
fremur í stjórn Karlakórs ísa-
fjarðar í nokkur ár en hann söng
með kórnum í yfir 40 ár og einnig
Sunnukórnum á Isafírði. Finnur
var einnig formaður Knatt-
spyrnufélagsins Vestra 1946-50,
formaður Félags Alþýðuflokks
ísafjarðar um tíma og átti sæti í
byggingarnefnd fsaijarðar. Enn-
fremur átti Finnur sæti í stjórn
Kaupfélags Isfírðinga og var for-
maður í skólastjórn Iðnskólans á
ísafirði frá 1956-81.
Utför Finns fer fram í
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku Finnur minn!
Með þessum hlýlegu orðum N.Þ.
mun ég ætíð minnast þín. Með þakk-
læti fyrir öll góðu árin. Hvíl í friði.
Þín minning lifír
í mínu hjarta,
þúmestayndi
mérhefurveitt
Við áttum framtíð
svofagraogbjarta
en flestu örlögin
geta breytt.
Ogþegarkvöldiðer
svokyrrtoghþótt,
égkveðjusendiþér
þigdreymirótt
Þín minning lifír
í mínu hjarta.
Ég mun því bjóða
þér góða nótt.
(Númi Þorbergsson.)
Þín
María.
Á kveðjustund streyma fram
minningar um einstakan föður sem
^pmeð árunum varð minn besti vinur.
Minningar mínar tengdar æsku-
og unglingsárunum á ísafirði eiga
allar það sameiginlegt að nálægð þín
hverju sinni gerir þær sterkar og
bjartar.
I gegnum starf þitt sem kennari
og virkur þátttakandi í félagsmálum
þekktir þú fjölda fólks. Það gat því
verið hálfgerð þraut fyrir stutta fæt-
ur að ganga með þér niður aðalgöt-
una á Isafirði því það tók svo langan
tíma. Oft hefði ég getað þrammað
nokkrar ferðir fram og tilbaka eftir
götunni meðan þú stóðst í sömu
sporum og spjallaðir við vini og
kunningja. Með þetta myndbrot í
huga skynjaði ég seinna meir ein-
lægan áhuga þinn á fólki, mannlífi og
þjóðmálum og alltaf varstu tilbúinn
að ræða málefni líðandi stundar.
I minningunni hafðir þú alltaf
tíma fyrir mig og hin síðari ár fyrir
strákana mína tvo, Hall og Mugg.
Þeim reyndist þú besti afi í heimi,
alltaf boðinn og búinn að sinna þeim.
Uppátæki þín í leikjum ykkar á milli
féllu vel í kramið hjá strákunum og
fuku öll mín boð og bönn út í veður
og vind á slíkum stundum. En það
var ekki bara galsi sem einkenndi
samskiptin þín við þá heldur áttuð
þið margar rólegar stundir saman,
ekki síst við að teikna. Myndlist átti
stóran þátt í lífi þínu. Sú gleði og inn-
lifun sem birtist hjá þér er þú hafðir
stund til að teikna og/eða mála virtist
gefa þér kraft og styrk. Vandvirkn-
ina sem fylgdi þér alla tíð má einkum
sjá í teikningum þínum af gömlum
húsum fyrir vestan en sum þeirra
eru nú friðuð.
Að leiðarlokum kveð ég einstakan
föður sem með sínu ljúfa viðmóti og
rólyndi varð minn besti vinur.
Fyrir hönd móður minnar og
bræðra þökkum við starfsfólki
Heimahlynningar Krabbameinsfé-
lagsins, Landspítala v/Hringbraut
og líknardeildarinnar á Landakoti
fyrir hlýhug og umönnun í veikind-
um Finns.
Valdís Finnsdóttir.
Ég sakna afa mikið. Ég var hepp-
inn að eiga hann. Við gerðum allt
mögulegt saman t.d. spiluðum,
teiknuðum og oft vorum við í fót-
bolta. Afi var alltaf til staðar þegar
ég þurfti á honum að halda. Alltaf
þegar mér leiddist og hafði ekkert að
gera þá var eins og afi fylgdist með
mér og hringdi í mig og við skelltum
okkur saman á bíó. Ég vona að afa
líði vel núna og megi góður guð
geyma hann.
Hallur Ólafsson.
í dag verður til grafar borinn
Finnur Finnsson, kennari frá Isa-
firði.
Ennþá einn úr hópi gamalla og
góðra vina; traustur félagi, sam-
ferðamaður frá því fyrst ég man,
fjölskylduvinur og ötull stuðnings-
maður. Þeim fer nú óðum fækkandi,
sem svip settu á Isafjörð bemsku- og
uppvaxtarára minna og studdu við
bak mitt fyrstu sporin sem þingmað-
ur Vestfirðinga.
Finnur Finnsson og eiginkona
hans, María Gunnarsdóttir, voru á
meðal besta vinafólks foreldra
minna vestur á ísafirði. Það var á
þeim árum þegar mikill samgangur
var á milli vinafólks og fjölskyldna
þeirra - þegar maður var manns
gaman og vinátta var tjáð bæði í orði
og verki. Þau hjónin, María og Finn-
ur, voru tíðir gestir á heimili foreldra
minna og við kærkomnir gestir á
heimili þeirra. Man ég enn vel eftir
því, hve vel okkur var ávallt tekið af
þeim hjónum - fyrst í litlu íbúðinni
þeirra við Pólgötuna á ísafirði, síðan
uppi á Hlíðarvegi og loks í glæsilegu
íbúðarhúsi þeirra hjóna við Engja-
veg, en þar reistu þau sér einbýlis-
hús og bjuggu sér glæsilegt heimili
þar til í upphafi níunda áratugarins
er þau fluttu búferlum frá ísafirði til
Reykjavíkur.
María var samkennari föður míns
allt frá því hann fluttist til ísafjarðar
í upphafi fimmta áratugarins og hóf
kennslustörf við bamaskólann á ísa-
firði og framundir það að hann lét af
skólastjóm árið 1983.
Einvalalið kennara, sem flestir
vom á sama aldri, vora þá að störf-
um við skólann undir skólastjóm
Björns Jónssonar. Maria, Friðrik
Jónasson, Sigurður Ólafsson, Jón H.
Guðmundsson og fleiri. Vinátta tókst
með þeim og fjölskyldum þeirra,
samgangur var mikill og gagnkvæm-
ar heimsóknir og gestaboð. Var þá
oft glatt á hjalla og fólk skemmti sér
við spjall og saklausa leiki, sem við,
bönin, voram þátttakendur í. Veröld,
sem var og lifir nú aðeins í minning-
unni - en ég efast um að fólk sé nú
nokkra nær nema síður sé að höndla
Iífshamingjuna þrátt fyrir öll þau
tækifæri til tómstundastarfs og
skemmtana, sem ekki þekktust þá
þegar fólk þurfti að hafa ofan af fyrir
sér sjálft, maður var manns gaman
og milli vina lágu gagnvegir. Á þess-
um áram hafði Finnur iðn sína að
starfi, en hann var lærður skipa-
smiður. Síðar gerðist hann kennari
við Gagnfræðaskólann á ísafirði þai-
sem hann kenndi m.a. handavinnu,
en Finnur var ekki aðeins góður
smiður heldur einnig listfengur;
teiknaði, skar út og brenndi og var
auk þess bæði góður söngmaður og
meira en liðtækur fimleikamaður.
Finnur var sonur Finns Jónsson-
ar, alþingismanns og ráðherra og
eins af nafnkenndustu framkvöðlum
jafnaðarstefnunnar á íslandi. Hann
sór sig snemma í ættina. Var ætíð al-
þýðuflokksmaður og verkalýðssinni,
mjög jafnréttissinnaður og sparaði
sig hvergi þá og þegar liðveislu var
þörf.
Þau hjónin vora meðal þeirra, sem
mynduðu kjamann í Alþýðuflokkn-
um á Isafirði en þar má segja að hafi
verið valinn maður í hveiju rúmi.
Einlæg vinátta þeirra hjóna, Maríu
og hans, og ódeigur stuðningur
þeirra við mig allt frá fyrstu tíð eru
ómetanleg og verða aldrei að fullu
þökkuð.
Líf þeirra var þó ekki neinn dans á
rósum. María, sem var og er einstak-
lega glæsileg kona, veiktist alvarlega
er hún hafði alið tvíburana Valdísi og
Viðar - en fyrir áttu þau hjónin tvo
syni; Auðun og Finn Magna.
Svo alvarleg vora veikindi hennar
að um hríð var tvísýnt um líf hennar,
hún missti málið og hreyfigetuna og
má nærri geta hvílíkt áfall það hefur
verið fyrii- hana, sem ekki var aðeins
fjörag og kát og í blóma lífsins held-
ur einnig frábærlega atorkusöm,
íþróttakona mikil og leikfimikennari.
Með fádæma þreki og lífsþrótti tókst
henni að mestu leyti að vinna bug á
sínum erfiðu veikindum, hún tók á
ný við kennslustörfum og var með
bestu kennuram, sem Isfirðingar
hafa átt. Finnur var konu sinni stoð
og stytta í allri þessari löngu og
ströngu baráttu og var svo allt til
hans hinstu stundar en veikindi Mar-
íu á blómaskeiði lífs hennar hafa nú
dregið úr henni þróttinn á efri áram.
Þau hjónin vora alla tíð einstaklega
samrýnd og veittu hvort öðru mikinn
styrk.
Hin síðari árin hér í Reykjavík
þjuggu þau hjónin í þjónustuíbúð að
Árkógum 8, góðri og fallegri íbúð í
nýju háhýsi þar sem vel fór um þau.
íbúð þeirra hjóna er í næsta ná-
grenni við mig og hitti ég þau oft á
förnum vegi - þó fyrst og fremst
Finn nú upp á síðkastið því María
datt og slasaðist við heimilisstörf
fyrir nokkra síðan og hefur þurft að
dveljast langdvölum á sjúkrahúsum
og endurhæfingarstofnunum síðan.
Síðast hitti ég Finn fyrir tæpum
tveimur mánuðum í verslunarmið-
stöð hér í Breiðholtinu og var þá
mjög af honum dregið. Mér var þá
kunnugt um að hann hafði tekið þau
veikindi, sem honum hafa nú orðið að
aldurtUa. Ég hafði hitt hann áður
nokkram sinnum eftir að meðferð
hófst og hafði hann þá haft góðar
vonir en nú þótti mér sem honum
virtist að öll von væri úti. Við tókum
tal saman og spjölluðum saman dá-
góða stund en svo kvaddi hann með
orðunum: „Ég held að nú sé ekki
langt eftir.“ Þessi áður svo frísklegi,
kviki, fjörmikli og myndarlegi maður
var ekki lengur nema skugginn af
sjálfum sér. Þetta var í síðasta sinni
sem fundum okkar bar saman.
Og nú er hann genginn á vit feðra
sinna eftir síðustu lotuna, sem mun
hafa reynst honum erfið. Góður vin-
ur er genginn; trygglyndur vinur,
sem er hvíldinni feginn. Fyrir fjöl-
skyldu hans er það mikill missir,
ekki síst fyrir konuna hans sem hann
hafði svo lengi og vel barist með í
gegnum lífsins ólgusjói. Finni Finns-
syni fylgja kveðjur frá mér og fjöl-
skyldu minni yfir móðuna miklu. Þú
varst okkur kær og góður vinur.
Minningin um þig lifir. Við vottum
eiginkonu þinni, börnum og fjöl-
skyldu þinni allri einlæga samúð.
Sighvatur Björgvinsson.

RÁÐHÚSBLÓM
Opið frá kl. 10-21 alla Jaga.
BAMKASTRÆTI 4 SÍIVII S51 6S90
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
UTFARARÞJÓNUSTAN
EHF
Persónuleg þjónusta m
Höfum undirbúið og séð um útfarir 'L ■■w ?# § : aj
fyrir landsmenn í 10 dr.
Sími 567 9110 & 893 8638 RúnarGeirmundsson Sigurður Rúnarsson
www.utfarir.is utfarir@utfarir.is úifarars^óri útfararstjóri
SIGURBJORG
GUÐRÚN
GUÐJÓNSDÓTTIR
+ Sigurbjörg Guð-
rún Guðjónsdútt-
ir fæddist í Reykja-
vík 12. mars 1920.
Hún lést á líknar-
deild Landakotsspit-
ala 17. október síð-
astliðinn og fór útfor
hennar frani frá
Fossvogskapellu 26.
október.
Elsku amma okkar.
Það er ótrúlegt að þú,
amma, sem hefur ver-
ið svo fastur punktur
í tilverunni okkar allra ævi, sért
farin frá okkur. Þagar þú heim-
sóttir okkur önnur hver jól og ára-
mót, áttum við góðar stundir með
fjölskyldu okkar og þá vora þessar
hátíðir fullkomnar.
Þegar þú komst og passaðir
okkur var alltaf svo
gaman hjá okkur, þú
vaknaðir alltaf svo
snemma þegar vont
var veður til að gefa
okkur heitt kakó og
hafðir góðann morg-
unverð svo við færum
ekki svöng í skólann.
Svo á kvöldin þegar
við vorum að fara að
sofa fórstu með okkur
yfir bænirnar. Það
var alltaf svo gaman
þegar við komum til
þín til Reykjavíkur
þegar við vorum lítil
og það var fastur punktur hjá okk-
ur að fara æniður á Tjörnina til að
gefa öndunum brauð og fara svo í
göngutúr í miðbænum. Þegar við
fórum að eldast þá gátum við farið
að tala við þig um fótbolta og
hundabolta því þú vissir svo mikið
umþað og átti þér uppáhalds félag
sem var Fram.
Síðustu jól fengum við þau
slæmu tíðindi þegar við ætluðum
að fara að ná í þig til að vera með
þér yfir hátíirnar, þú varst orðin
veik og varst farin á sjúkrahús.
Við fundum fyrir tómleikanum
sem var þarna þessa hátíð. Þú
stóst þig vel í þínum veikindum.
Við getum ekki lýst því hvað þú
varst ánægð þegar þú fluttir í
þjónustuíbúð á Dalbraut og fékkst
alla þá umönnun sem þú þurftir.
Þér leið þar vel.
Þú varst alltaf stór hluti í lífi
okkar og þú gafst þér alltaf tíma
til að ræða um hjartans mál og
gefa okkur leiðsögn og hreina ást
þegar það þurfti.
Elsku amma, við munum aldei
geta fyllilega þakkað þér fyrir allt
sem þú hefur veitt okkur og kennt.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kolbrún Ósk og
Finnbogi Vikar.