Morgunblaðið - 31.10.2000, Blaðsíða 57

MÖRGUNBLAÐIÐ
_____UMRÆÐAN__
Kveðja til
Umferðarráðs
FJÖLMIÐLAR greina frá því
þessa dagana að dómsmálaráðherra
hafi mátt þurfa að þola gagnrýni fyr-
ir aðgerðarleysi í baráttunni við um-
ferðarslys sem alltaf fari fjölgandi og
kosti fjölda dauðsfalla og alvarlegra
áverka á sál og líkama.
Þetta minnir á umræður hér í
borginni vegna fjölgunar árekstra á
árunum 1953-1954 sem urðu til þess
að bæjarstjórnin skipaði sérstaka
nefnd til þess að gera tillögur um úr-
bætur í umferð bæjar-
ins með það fyrir aug-
um að draga úr
umferðarslysum. For-
maður nefndarinnar
var skipaður Sigurjón
Sigurðsson lögreglu-
stjóri. Nefndin vann
mikið og gott starf.
Biðskylda var tekin
upp á mörgum gatna-
mótum, stöðvunar-
skylda á öðrum og
reglur settar um lagn-
ingu bifreiða sem áður
voru í Iausu lofti með
síðar til komu fyrstu
stöðumælanna.
Alþingi lét sér þá
umferðarslys í léttu rúmi liggja allt
þar til Umferðarráð var stofnað að
lokinni breytingu í hægri umferð úr
Umferð
Bón mín, segir
Valgarð Briem, er
einfaldlega sú að öku-
menn sýni okkur öld-
ungunum örlitla
þolinmæði og
umburðarlyndi.
vinstri árið 1968 en sú breyting hafði
í för með sér verulega fækkun
dauðaslysa í umferð næstu árin.
Síðan hefur Umferðarráð unnið
sleitulaust að fækkun umferðarslysa
og ég hefi oft spurt sjálfan mig þeirr-
ar spurningar hvað umferðarslysin
og dauðsföllin í umferðinni hefðu
orðið mörg ef ekki hefði komið til
þrotlaus barátta Umferðarráðs. Því
verður auðvitað aldrei svarað en það
er sannfæring mín að þar hefði mun-
að miklu.
Ég held að á engan sé hallað þótt
sagt sé að þar eigi enginn stærri hlut
að máli en núverandi framkvæmda-
stjóri Umferðarráðs, Óli H. Þórðar-
son. Ég nefni sem dæmi baráttu
Umferðarráðs fyrir því að fá í lög
skyldu til þess að nota bílbelti. Það
var engan veginn sjálfsagt að svo
yrði. Menn hristu hausinn og sögðu
að því ætti hver maður sjálfur að
ráða. Sú röksemd nægði til þess að
það dróst árum saman að hæstvirt
Alþingi féllist á tillögur Umferðar-
ráðs um að skylda menn til að nota
bílbelti og leggja við sekt ef út af
væri brugðið.
Hvað hafa menn oft heyrt og lesið
í fjölmiðlum að bílbelti hafa bjargað
lífi fólks, eða að menn hafi kastast út
úr bíl í veltu og beðið bana af því að
viðkomandi var ekki í bilbelti? I
þessu máli hafði Umferðarráð að
lokum sigur, en allt of seint. Sú
tregða Alþingis kostaði mörg
mannslíf.
Á sama hátt barðist Umferðarráð
fyrir því að ökutæki væru með öku-
ljós allan sólarhringinn. Ekki voru
þeir fáir sem sögðu þetta bull og vit-
leysu. Nú viðurkenna flestir að þessi
regla hafi forðað fjölda árekstra.
Þannig hefur Umferðarráð komið að
fjölda mála undir stjóm fram-
kvæmdastjóra síns og starfsfólks
hans sem hafa haft veruleg áhrif til
þess að fækka hryllilegum umferðar-
slysum.
En nú þarf ég að koma á framfæri
einni lítilli ósk við Umferðarráð.
Þannig er að þegar árin færast yfir
verður bíllinn manni sérstaklega
kær. Ef heilsan leyfir og maður get-
ur notið þess að aka bíl, ýmist sér til
skemmtunar eða til snúninga fyrir
börn eða barnabörn, er bíllinn ein-
hver mesti munaður sem maður á
kost á. Hinu er ekki að leyna að þeg-
ar nálgast áttrætt er viðbragðsflýtir-
inn ekki sá sami og á tvítugu. Vark-
árir menn grípa þá til þess að fara
sér hægar, svo að betri tími gefist til
skyndilegra viðbragða.
Þessi seinagangur er
ekki alltaf öllum að
skapi. Þannig skeði það
um síðustu helgi að ég
ók austur fyrir fjall í bíl
sem ég hafði ekki ekið
fyrr. Fannst mér hæfi-
legt að aka á 70-80 km
hraða enda þótt 90 væri
leyfilegt. Nú skeði það
að í tvígang nálguðust á
eftir mér ökumenn sem
fóru mikinn. Af tíman-
um sem leið frá því ég
fyrst sá þá í baksýnis-
speglinum þar til þeir
voru alveg komnir að
bíl mínum réð ég að
þeir hefðu ekki verið á minna en 100-
110 km hraða, sem ekki mun sjald-
gæft á þessari leið. Ekki voru strax
aðstæður til framúraksturs svo að ég
varð óhjákvæmilega til þess að tefja
för þessara ágætu ökumanna. Tald-
ist mér til að sú töf hefði varað í 4-5
mínútur og fyrir þá sem vilja aka á
110 og verða að sætta sig við 80 eru 5
mínútur voða lengi að líða. Þegar úr
leystist og þessir samferðarmenn
mínir gátu brunað framúr var þeim
orðið svo heitt í hamsi að þeir þeyttu
flautuna sem mest þeir máttu og
augnatillitið var ekki vinsamlegt. Nú
telst mér tU að miðað við leyfilegan
hámarkshraða 90 km hafi ég tafið för
þeirra milli Reykjavíkur og Selfoss
um tæpar tvær mínútur. Nú er það
sennilega rólyndi mínu að þakka að
þessi djöflagangur á flautunni varð
ekki til þess að ég lenti úti í Svína-
hrauni í annað skiptið og fram af
Kömbunum í hitt og kemur þá í hug-
ann sagan af nóbelskáldinu okkar
sem eitt sinn var á leið að heiman og
ók á sínum hraða niður Mosfells-
sveitina þegar annar ökumaður ók
hann uppi og lagðist á flautuna með
þeim afleiðingum að lokum að skáld-
ið ók útaf og út í skurð. Maðurinn
hljóp út til að huga að skáldinu úti í
skurðinum sem opnaði dyrnar og
sagði með sinni stóísku ró: „Er það
eitthvað fleira sem ég get gert fyrir
ykkur?“
Bón mín er einfaldlega sú að því
verði komið á framfæri við unga öku-
menn að þeir sýni okkur öldungun-
um örlitla þolinmæði og umburðar-
lyndi.
Ef til vill má segja að við eigum
það inni þótt sennilega gefi þeir ekki
mikið fyrir það en minna má þó á að
þegai' við hófum akstur var vega-
kei'fi landsins nokkuð með öðrum
hætti en nú er. Nýbúið var að leggja
veg fyrir Hvalfjörð og nýlega mögu-
legt að fara leiðina milli Reykjavíkur
og Akureyrar án þess að gista á leið-
inni. Malbikað inn að Vatnsþró og
síðan inn að Elliðaám en malarvegur
þaðan norður að Glerá.
Kynslóðin sem nú er að byrja að
aka tekur við nokkuð öðru vegakerfi
og ekki er lokað norður frá fyrstu
snjóum fram á vor. Hverjir skyldu
hafa borgað þessar umbætur?
Er ekki sá tími sem menn nú
spara í ferðalögum um vegi landsins
umfram það sem áður var svo rúmur
að þeir geti séð af nokkrum mínútum
til þeiira sem stóðu undir kostnaði
við umbæturnar?
Eldri ökumenn þakka Umferðar-
ráði fyrir allt það sem það hefur gert
og óska þess að þeim verði gert kleift
að njóta þess unaðar sem bíllinn veit-
ir með örlitlu umburðarlyndi og
brosi í stað flauts og krepptra hnefa.
Höfundur er hæstaréttarlögmaður.
Valgarð
Briem
ÞRIÐJUDAGUR 31. OKTÓBER 2000 57
___________________________^
Náum árangri erlendis!
Fyrirtækjastefnumót á Ítalíu 4. og 5. desember
Morgunverðarfundur á vegum Evrópumiðstöðvar Impru verður haldinn
á Grand Hótel Reykjavíkur fimmtudaginn 2. nóvemner k. 8:30 - 10:00.
Dagskrá:
Europartenariat - alþjóðleg stefnumót fyrirtækja t
Emil B. Karlsson, Evrópumiðstöð Impru, landsfulltrúi Europartenariat á íslandi
Reynsla íslensks fyrirtækis af þátttöku í fyrirtækjastefnumóti
Helgi Pálsson framkvæmdastjóri Skipaafgreiðslu Húsavíkur
Þátttaka tilkynnist til Iðntæknistofnunar í síma 570 7267 eða með tölvupósti til: emilbk@iti.is
<4>
ímpra
EVRÓPUMIÐSTÖÐ
ERU NAGLARNIR
NAUDSYNLEGIR
á götum borgarínnar?
Heimilt er að aka á negidum tijólbörðum Iná byrjun
nóvember tll 15. apríl eða í 167 daga alls.
Að jafnaðl er fsrð í borglnni pannig að naglar koma
elnungls að gagni örláa daga vetrarins.
Því ættu varkárir bílstjárar að fliuga hvort ástsða sé
til að nota nagladekk el að mestu er eklð Innan
borgarmarkanna því að:
• flesta daga vetrarins aka menn á auðu malbiki
® áætlað er að yfir vetrartímann nemi slit á götum
borgarinnar af völdum nagladekkja u.þ.b. 10.000 tonnum
af malbiki eða 6 tonnum á dag og nemur árlegur kostnaður
eingöngu vegna þess kr. 150 milljónum
• mikill hluti af nagladekkjum í notkun eru mjög slitin og
veita því falska öryggiskennd
q notkun nagladekkja veldur aukinni hávaða mengun
Aktu varlega -
aktu naglalaus.
svifryk frá nagladekkjum mengar og veldur óþægindum
æ. hætta stafar af slithjólförum í malbiki, einkum í bleytu
0 hemlunarvegalengd á auðu malbiki eykst nokkuð ef ekið
er á nagladekkjum
Notkun nagladekkja er hvorkl lagaleg skylda né forsenda
fyrlr trygglngavernd af háffu tryggingafélaganna.
Gatnamálastjórinn í Reykjavík

E.BACKMAN auglýsingastofa