Morgunblaðið - 02.12.2000, Blaðsíða 52

52 LAUGAUDAGUR 2. DESEMBER 2000 MORGUNBLAÐÍÐ
MINNINGAR
ÁRNI
JÓNSSON
+ Ámi Jónsson
fæddist á Sauðár-
kráki 5. nóvember
1957. Hann varð
bráðkvaddur á heim-
ili sínu Víðigrund 14,
Sauðárkróki, 19. nó-
vember síðastliðinn.
Foreldrar _ hans eru
Sigríður Árnadóttir,
f. 22. maí 1917, og
Jón H. Jóhannsson, f.
24. júní 1911, d. 18.
mars 1999. Systkini
Áma em: 1) Ás-
mundur, f. 7.3. 1940,
menntaskólakennari
á Akureyri, kvæntur Ragnheiði
Kjærnested. Böm þeirra: a) Jón
Hjalti, f. 21.12. 1968, verkfræð-
ingur í Reykjavík og b) Ragnar
Kjæmested, f. 31.3. 1970, eðlis-
fræðingur i Svíþjóð, kona hans er
Guðrún Rósa Þórsteinsdóttir og
sonur þeirra er Ásmundur Smári,
f. 30.5. 1999. 2) Rannveig, f. 4.9.
1941, hjúkrunarfræðingur í
Reykjavík, gift Alois Raschhofer.
Böm þeirra: a) Róbert Jón, f. 23.2.
1966, verkfræðingur
í Austurríki. Kona
hans er Margarete
Schrems. Sonur
þeirra er Jakob Jón,
f. 12.10. 1998 og
Matthías Kjartan, f.
7.2. 2000 b) Birgit, f.
19.5.1968, BScíhót-
elstjórnun, búsett í
Reykjavík. Eigin-
maður hennar er Jó-
hann Pétur Guð-
varðarson. 3)
Jóhanna Birgitta, f.
22.8. 1950, d. 25.2.
1955.
Ámi stundaði nám í
bifvélavirkjun við Iðnskólann á
Sauðárkróki, lauk þar sveinsprófi
og hlaut meistararéttindi þremur
ámm síðar. Hann vann lengst að
iðn sinni á Sauðárkróki en starf-
aði einnig nokkur ár í Reykjavík.
Síðustu misseri annaðist hann að
auki póstflutninga i Skagafirði.
Útför Árna verður gerð frá
Sauðárkrókskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Ámi frændi okkar er látinn. Þessu
bjóst enginn við, síst nú þegar hann
var ennþá í blóma lífsins. Hann var
aðeins rúmlega 10 árum eldri en við
bræðumir og því eiginlega eins og
stóri bróðir okkar.
Helsta áhugamál Árna voru bílar,
nokkuð sem hann eflaust fékk í arf
frá foður sínum og afa okkar heitnum
á Sauðárkróki (en fleiri í fjölskyld-
unni hafa reyndar erft það áhuga-
mál). Árni starfaði alla ævi með ein-
hverjum hætti við þetta áhugamál
sjtt, lærði bifvélavirkjun og sér-
menntaði sig á nokkmm sviðum í
faginu og fylgdist vel með tækninýj-
ungum.
Sjaldan átti Ámi færri en tvær bif-
reiðir í einu og urðu þær vel á annað
hundrað alls. Erfitt var að fylgjast
með þvf hvers konar eðalvagn hann
átti hverju sinni, og yfirleitt settist
maður ekki upp í sama bflinn tvær
heimsóknir Áma í röð til okkar á Ak-
ureyri. Oftar en ekki kom hann ein-
mitt til okkar í tengslum við einhvers
konar bflaviðskigti. Það var tilhlökk-
unarefni að fá Ama í heimsókn og
hann hafði alltaf frá einhverju
skemmtilegu að segja.
Sem böm vomm við bræðumir á
hveiju sumri til lengri eða skemmri
tíma í heimsókn hjá afa og ömmu á
Sauðárkróki. Það var ævinlega mjög
gaman og mest spennandi var að
hitta Árna frænda. Hann var alltaf
tilbúinn að fara með okkur á rúntinn
á sinni sjálfrennireið, hver sem hún
kunni að vera í það skiptið. Reyk-
spólun þegar enginn sá til vom stöðl-
uð tilþrif en eftirrminnilegast er þó
óvæntur utanvegarakstur í vorleys-
ingum uppi á nöfunum ofan við
bæinn. Þá festist bfllinn í dmllupolli
og við fengum sæmilega frískt loft
næsta klukkutímann við að þræða
framhjá mýmm og leirlendi í spari-
skónum til að komast aftur til
byggða. Einhver vinur Áma hefur
eflaust hjálpað honum þann daginn,
en hann var svo heppinn að búa í
samfélagi þar sem vinir hjálpast að
og Ámi var ævinlega reiðubúinn að
hjálpa hverjum sem var hvenær sem
var. Og til verka kunni hann, útsjón-
arsamur, snöggur og snilldarhand-
bragð á öllum hans verkum.
Minningin um Áma er okkur
bræðmnum ómetanleg; röggsemi
hans, ósérhlífni, skopskyn, einlægni,
Þegar andlát
ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar.
Vesturhlíð 2
Fossvogi
Sími 551 1266
www.utfor.is
&

Við Útfararstofu kirkjugarð-
anna starfa nú 14 manns
með áratuga reynslu við
útfaraþjónustu. Stærsta
útfararþjónusta landsins
með þjónustu allan
sólarhringinn.
Prestur
Kistulagning
Kirkja
Legstaður
Kistur og krossar
Sálmaskrá
Val á tónlistafólki
Kistuskreytingar
Dánarvottorð
Erfidrykkja
%
UTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA EHF.
UTFARARSTOFAISLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþ j ónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
I Sverrir
| Einarsson
I útfararstjóri,
F r, msími 896 8242
Sverrir
Olsen
útfararstjðri. 'v|
Baldur
Frederiksen
útfararstjóri,
sími 895 9199
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
greiðvikni og heiðarleiki. AUt þetta
og margt fleira einkenndi Áma og
við munum sakna hans sárt. Ljós
hans slokknaði þegar það skein sem
skærast, en við þökkum honum þá
birtu sem hann veitti okkur.
Jón Hjalti og Ragnar.
Ámi Jónsson var ævinlega kallað-
ur Ami Jóns til aðgreiningar frá öðr-
um nöfhum sínum á Króknum. Hann
varð bráðkvaddur á heimili sínu
sunnudagskvöldið 19. nóvember að-
eins 43ja ára að aldri. Frá blautu
bamsbeini vorum við leikfélagar og
vinir enda örstutt milli æskuheimila
okkar. Minningar frá uppvaxtarár-
um okkar hrannast upp og söknuður-
inn leggst yfir eins og mara þegar ég
reyni að koma þessum línum á blað.
Ámi var fjóram mánuðum eldri,
en á milli fæðingardaga okkar vom
áramót þannig að hann var fæddur
1957 en ég 1958. Ég var því á flestum
sviðum sporgöngumaður hans og
naut þess t.d. fyrstu árin í skóla-
göngu okkar að eiga þennan vin í ár-
ganginum á undan. Að vísu taldi Árni
mér trú um það, þegar hann var í
fjórða bekk í barnaskólanum að það
væri rosalega erfiður bekkur og mik-
ið að læra, þannig að þegar kom að
mér haustið eftir að byrja í fjórða
bekk, neitaði ég að fara í skólann,
taldi mig ekkert ráða við það. Á þess-
um fyrstu ámm í ævi okkar varð til
góður vinahópur fimm stráka, þar
sem Ámi Jóns var elstur og við hinir
í réttri aldursröð, Mundi, Ami Egils,
Siggi og Margeir. Við bjuggum til
nafn á hópinn úr upphafsstöfum okk-
ar, kölluðum okkur SMÁMÁ. Við
brölluðum margt eins og stráka er
siður og Ami Jóns, elstur og kjark-
aðastur okkar, hafði oft forystu um
hin ýmsustu mál. Hann var ófeiminn
við fullorðið fólk og hafði oft orð fyrir
hópnum. Við gengum á Molduxann,
hjóluðum fram í Varmahlíð og gist-
um þar í tjaldi o.fl. o.fl. Við söfnuðum
okkur fyrir hljómplötunni með leik-
ritinu um Karíus og Baktus, sem við
keyptum hjá Árna Blöndal á 130
krónur ef ég man rétt. Við höfðum
lagt í púkk í dálítinn tíma vinimir og
miðaði hægt að settu marki, þegar
Ámi Jóns kom með stórt framlag,
+ Gunnar Ágúst
Helgason fædd-
ist á Hamri í Vest-
mannaeyjum 22. jan-
úar 1923. Hann lést
á Landspitalanum
við Hringbraut 23.
nóvember síðastlið-
inn. Ágúst eins og
hann var kallaður
var sonur hjónanna
Helga Rjálmarsson-
ar, f. 13.10. 1880, d.
1976, og fyrri konu
hans Guðbjargar
Vigdfsar Guðmun-
dsdóttur, f. 12.12.
1889, d. 1924. Ágúst átti fjögur al-
systkini: Hermann, f. 1916; Magn-
ús, f. 1917 (látinn); Hjálmar, f.
1920 (látinn) og Guðbjörgu, f.
1924.
Seinni kona Helga Hjálmar-
ssonar var Sigríður Sigurðardótt-
ir, f. 1893, d. 1985. Hálfsystkini
Ágústar samfeðra voru: Sigurður
Helgi, f. 1926 (látinn); Hlöðver, f.
1927; Gústaf, f. 1928; Hugó, f.
1930; Laufey, f. 1932; Unnur, f.
Elsku afi minn, nú ertu farinn frá
okkur, en eftir stendur minningin
um þig. Reiðarslagið kom hinn 27 jú-
lí þegar þú greindist með þennan fll-
víga sjúkdóm, en aldrei datt mér í
hug að þú færir svona fljótt, að
hugsa til þess að geta ekki hringt í
þig, heyrt rödd þína, tekið utan um
þig og sagt þér hversu mikið mér
þyki vænt um þig, er erfitt. Elsku afi
minn ætlunin var að biðja þig að
leiða mig inn kirkjugólfið þegar að
ég myndi gifta mig, en ég veit að þú
verður með mér þegar að það verð-
ur. Ég ólst að mestu leyti upp hjá
tvo tuttugu og fimm krónu seðla, sem
honum höfðu verið gefnir af ein-
hverju tilefni. Hann var því í raun-
inni meirihlutaeigandi í plötunni,
sem nú var hlustað á í tíma og ótíma.
Þannig hrannast upp minningar sem
tengdar em Árna Jóns. Ein skýrasta
minningin er frá því þegar við félag-
arnir fimm byggðum okkur kofa sem
lengi stóð, á túninu hans Friðriks
Margeirssonar hér sunnan við Krók-
inn á svipuðum slóðum og syðstu hús
í Túnahverfinu standa nú. Mest af
smíðaefninu í kofann kom úr girðing-
unni umhverfis róluvöllinn okkar.
Girðingin var orðin gömul og bæjar-
yfivöld ákváðu að endumýja hana.
Þá kviknaði sú hugmynd hjá okkur
strákunum að fá að eiga þær spýtur
sem heillegar væm. Ami Jóns fór á
stúfana og samdi um þetta við bygg-
ingafulltrúa bæjarins, Jóa múr.
Næstu daga unnum við með bæjar-
körlunum við að rífa gömlu girðing-
una. Jón Jóhanns (faðir Árna) flutti
síðan spýtumar fyrir okkur á vöm-
bflnum sínum suður á tún og þar
hófst kofabyggingin. Við hjóluðum
suðureftir með nesti dag eftir dag og
smíðuðum og smíðuðum uns kofinn
var risinn.
Árni Jóns var einn af þeim sem
alltaf átti gott reiðhjól og var „góður“
á hjóli. Sem unglingur eignaðist
hann skellinöðm eins og svo margir
af hans jafnöldmm og hugur hans
hneigðist til véla og bfla. Enda kom á
daginn, þegar tímar liðu, að hann
kaus sér þann starfa að fást við bfla-
viðgerðir. Þótt samverastundum
okkar Árna hafi fækkað þegar upp-
vaxtarámm okkar lauk, slitnaði
aldrei sú vináttutaug sem milli okkar
var og má í raun segja það um okkur
alla félagana í SMAMÁ. Alltaf var
gaman að hitta Árna og spjalla um
heima og geima. Hann var áhuga-
samur um íþróttir og fylgdist vel með
gengi okkar félags Tindastóls. Áhugi
hans á mótorsporti var einnig mikill
og starfaði hann ötullega við að und-
irbúa rallkeppnir þær sem haldnar
em árlega hér í Skagafirði.
Hann fylgdist náið með Formúlu 1
kappakstrinum, þar var Hákkinen
hans maður. Sagði hann mér að þær
stundir þegar verið væri að sýna frá
Formúlunni væm sér heilagar, hann
1933; og Sigrún, f.
1937 (látin).
Ágúst kvæntist 5.
júni 1949 eftirlifandi
ciginkonu sinni, Ingi-
björgu Lovisu Guð-
jónsdóttur, f. 5.8.
1930 á Lögbergi í
Vestmannaeyjum,
dóttur hjónanna Guð-
jóns Þorsteinssonar
og Pálínu G. Pálsdótt-
ur, kennd við Lög-
berg í Vestmannaeyj-
um.
Börn og niðjar
Ágústar og Lovísu
era: 1) Páll Guðjón, f. 21.11. 1948,
kvæntur Sigurbjörgu Stefánsdótt-
ur, f. 7.11.1953. Böm þeirra a) ír-
is Pálsdóttir, f. 29.3. 1973, sam-
býlismaður Rúnar Þór Birgisson,
f. 1.10. 1970, þeirra dóttir er
Sirrý Rúnarsdóttir, f. 4.1. 1999. b)
Stefán Pálsson, f. 24.6. 1979, unn-
usta Berglind Ósk Filippiudóttir.
c) Hjalti Pálsson, f. 3.2. 1990. 2)
Helga Guðbjörg, f. 10.9. 1951, gift
Guðmundi Snædal Jónssyni, f.
ykkur á hóló, ég var svo heppin að
eiga ykkur ömmu að. Þú varst mér
meira en afi, þú varst mér sem pabbi.
Margar minningar á ég um þig,
elsku afi minnog er ég hugsa til
þeirra kemur ávallt bros. Ég man
þegar ég átti mitt fyrsta barn hann
Jóhann Inga hvað þú varst stoltur að
vera orðinn langafi og hvað þú varst
glaður þegar ég spurði þig að halda á
honum undir skím.
Elsku afi minn að missa þig er svo
sárt en á móti gleðst ég yfir þeim
tíma sem ég og fjölskylda mín höfum
átt með þér, og ég veit að þú átt eftir
þyldi helst enga traflun þá. Hann
hafði á sínum tíma farið til Englands
til að horfa á kappaksturinn á Silver-
stone og nú í ágúst sl. fór hann á
belgíska Formúlu 1 kappaksturinn
þar sem hans maður, Hákkinen, sigr-
aði eftir einn frækilegasta framúr-
akstur sem sést hafði í Formúlunni.
Árni var þó ekki beygður eftir að
Formúlunni lauk í haust án þess að
Hákkinen tækist að veija sinn meist-
aratitil. Hann sagði einfaldlega; „Við
vomm næstbestir núna og verðum
bara að bæta okkur."
Þannig var hann Ámi, hreinskipt-
inn, hreinlyndur og drenglyndur.
Það var mér tvímælalaust til mikillar
gæfu að fá að alast upp í vináttu við
þennan góða dreng. Það er erfitt að
kyngja þeirri staðreynd að við mun-
um ekki hittast aftur í þessum heimi.
Hann var burtkallaður svo snöggt og
óvænt að við sem eftir sitjum getum
ekki annað en reynt að sefa sorg okk-
ar og söknuð með minningum um
samvemstundir með honum og
þeirri von að sá sem öllu ræður muni
um síðir leiða okkur saman á ný.
Þeim sem sárast eiga um að binda,
Sigríði móður Árna, systkinum hans,
Rannveigu og Ásmundi, fjölskyldum
þeirra og ástvinum sendi ég og fjöl-
skylda mín okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Ingimundur Kr. Guðjónsson
(Mundi).
Frá því að ég frétti að minn besti
vinur, Árni Jóns, hafi orðið bráð-
kvaddur á heimili sínu hafa minning-
amar hrannast upp. Allt era þetta
góðar og skemmtilegar minningar,
minningar um vin, vin í raun. Vin
sem var tíu ára og sat yfir vini sínum
átta ára, þegar hann var með misl-
ingana, til að stytta vini sínum stund-
irnar. Minningar er við vomm að al-
ast upp á róluvellinum við
Bámstíginn, minningar um félags-
skapinn SMÁMA sem yið vinirnir við
rólóinn, Siggi, Mundi, Ámi, Margeir
og Árni, stofnuðum. Minningar um
unglingsárin, minningar um árin er
við voram að sletta úr klaufunum,
minningar um árin eftir að við töld-
um okkur vera komna í eldri manna
tölu.
11.3. 1958. Þeirra bam Lóa
Hrund, f. 13.11. 1973, hennar
dóttir Mirra, f. 12.8. 1997. 3)
Hrönn, f. 2.10. 1954, gift Sigurði
Sveinssyni, f. 31.1. 1956. Þeirra
börn a) Ágúst Ingi, f. 16.4. 1973,
sambýliskona Sigríður Vilborg, f.
7.10. 1979. Hans börn era Gunnar
Rafn, f. 15.11. 1994, og Sigrún
Eva, f. 3.6.1999. b) Sigrún, f. 15.4.
1975, sambýlismaður Þórður
Norðfjörð, f. 21.4. 1973. Þeirra
börn Jóhann Ingi Norðfjörð, f.
11.3.1994, og Sigurður Þór Norð-
fjörð, f. 29.7. 1996. c) Guðrún
Helga, f. 31.5. 1983.
Ágúst hóf ungur að starfa við
sjómennsku, sigldi í þrjú ár á
Skaftfellingi á stríðsáranum til
Englands. Hann lauk mótoristap-
rófi (vélsfjóm) og vann við þá
grein m.a. á gömlu Rafveitunni í
Ve., Þurrkhúsinu og einnig til sjós
bæði í eigin útgerð og hjá öðrum.
Þá starfaði Ágúst einnig fyrir sjó-
mannafélagið Jötun í mörg ár.
Eftir eldgos 1973 starfaði Ágúst
sem fiskmatsmaður hjá Fiskmati
ríkisins þar til embættið var lagt
niður. Síðustu ár starfsævinnar
vann Ágúst sem forstöðumaður
hjá Kertaverksmiðjunni Heimaey.
Útför Ágústar verður gerð frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
að vera hjá okkur, minningin lifir í
okkur öllum. Elsku amma mín missir
þinn er mikill og bið ég góðan guð að
styrkja og styðja þig í þessari miklu
sorg.
Elsku afi minn ég kveð þig með
þessum texta og hvfl þú í friði.
Sólin er hnigin,
sestbakviðskýinn.
og ég hugsa til þín næturlangt
Baráttuknúinn,
boðinogbúin.
tókst mig upp á þína arma á ögurstundu.
GUNNAR ÁGÚST
HELGASON