Morgunblaðið - 02.12.2000, Blaðsíða 58

58 LAÚGARDÁGUR 2. DESEMBER 2000_________________
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JONKORT
ÓLAFSSON
nokkrar kindur og hesta til að hafa
afurðir fyrir heimilið og vini og
vandamenn. Því var ávallt borið á
tún og heyjað í Haganesi og var það
mikið tilhlökkunarefni fyrir mig að
komast norður í heyskap.
Konni hélt ávallt mikið upp á hesta
sína og þó svo hann gæti ekki nýtt þá
til reiðar hin seinni ár sinnti hann
þeim af mikilli alúð og fór til þeirra
nær daglega, meðan heilsan leyfði,
og gaf þeim brauð og talaði til þeirra.
Fallinn er nú frá einhver mesti
sómamaður sem ég hef þekkt og sem
únnið hefur hörðum höndum allt sitt
líf til að koma sínum til manns. Níu
böm og fósturböm Laugu og Konna
bera gott merki um þann dugnað og
elju sem var í fyrirrúmi í Haganesi.
Laugu tengdamóður minni og öðr-
um ástvinum sendi ég innilegar sam-
úðarkveðjur. Blessuð sé minning
Konna í Haganesi. Hans var kær-
leikurinn mestur.
Pétur Stefánsson.
Sunnudaginn 26. nóvember sl. lést
tengdafaðir minn eftir erfiða bana-
legu. Ég kynntist Konna fyrst haust-
ið 1970 eftir að við Björk kynntumst.
Ég man að ég bar mikla virðingu fyr-
A' þessum mæta manni strax við
fyrstu sýn og sú virðing hefur haldist
æ síðan. Konni var ákveðinn maður,
athugull og sérstaklega minnugur.
Hann var hrókur alls fagnaðar í
góðra vina hópi og hafði virkilega
gaman af söng og leiklist.
Mikil leiklistarstarfsemi fór fram í
Fljótum hér á áram áður og ekki var
óalgengt að Konni færi með aðal-
hlutverkið enda var hann góður leik-
ari og hentaði afar vel í mörg aðal-
hlutverk.
jjfið hjónin áttum því láni að fagna
að fá að fara í nokkur ferðalög með
Konna og Laugu bæði innanlands og
utan undanfarin ár og eigum minn-
ingar úr þeim ferðum sem við mun-
um ávallt gleðjast yfir.
Konni var mikill Lionsmaður og
var stoltur af því. Hann lagði oft hart
að sér í vondum veðrum til að mæta
á fundi á Hofsósi og víðar og sá ekki
eftir þeim tíma sem fór í þau hug-
sjónastörf sem Lionshreyfingin
stendur íyrir.
Konni var mikill vinnuþjarkur.
Hann stundaði handfæra- og grá-
sleppuveiðar frá Haganesvík frá ár-
inu 1935 og allt fram á sl. vor. Ég
varð þess aðnjótandi að fara með
honum í nokkra róðra eftir að ég
itýhntist honum og seinna eða upp úr
1980 nutu synir mínir þess hins sama
og vora á handfæram með afa sínum
á sumrin og lærðu þar að gera mikl-
ar kröfur til sjálfra sín enda var
Konni ávallt ósérhlífinn þótt hann
gerði einnig kröfur til þeirra sem
með honum voru. Auk þess að
stunda sjósókn og landbúnað vann
Konni mikið við línulagnir fyrir
RARIK og vora honum falin ýmis
trúnaðarstörf í sambandi við það.
Símstöðvarstjóri var hann í Haga-
neshreppi þar til símstöðin var lögð
niður og eftirlitsmaður með endur-
varpsstöðvum sjónvarps. Það segir
sig sjálft að öll þessi störf kölluðu á
gott samstarf milli þeirra hjóna og
kom símavarslan og landbúnaðurinn
oft til kasta Laugu enda Konni oft
víðs fjarri um langan tíma við línu-
lagnir eða á vertíð.
Allir strákarnir okkar fjórir nutu
þeirra forréttinda að vera í sveit hjá
afa sínum og ömmu og myndaðist
þar samband sem þeir munu ávallt
minnast með hlýhug og kátínu. Oft
var gripið í spil þar sem reynir mikið
á skoðanaskipti manna í milli og veit
ég að ungu mennirnir höfðu mikið
gaman af skörpum skoðanaskiptum
þeirra eldri um framgang spilsins og
eþki vantaði keppnisskapið. Til era
Otal spil sem rakin era aftur og aftur
mönnum til ánægju um eftirminni-
lega spilamennsku í Haganesi.
Elsku Lauga, síðastliðið ár hefur
verið erfiður tími fyrir þig og þú
staðið þig vel. Við Björk biðjum góð-
an guð að styrkja þig og gefa þér
kraft til að horfa björtum augum til
Jramtíðar með þökk fyrir það sem
lioið er því ég veit að það var hinsta
kveðja þíns ástkæra eiginmanns.
Elsku Konni, við hjónin viljum nú
á skilnaðarstundu þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gefið okkur og
strákunum okkar. Það vora oft erfið-
ir tímar hjá þér hér á meðal mann-
anna þótt kátt væri þess á milli en nú
veit ég að þú ert í góðum höndum
Guðs almáttugs og ég veit að þar líð-
ur þér vel og þar munum við hittast í
fyllingu tímans.
Deyrfé
deyja frændur
deyr sjálfur hið sama.
En orðstír
deyr aldrei
þeim er sér góðan getar.
(Úr Hávamálum.)
Hvíl þú í friði.
Jón Sigurbjörnsson.
Elsku afi.
Nú hefur þú kvatt þennan heim.
Þú gafst okkur mikið af sjálfum þér,
alltaf svo lífsglaður og kátur.
Stundh’nar sem við áttum í Haga-
nesvík vora margar og góðar. Af þér
lærðum við allt um bústörfin og ófá-
ar vísurnar, svo eitthvað sé talið.
Harka þín síðustu árin vai’ mikil, en
við eram fegin að stríð þitt er á enda.
Þú litaðir heiminn fógram litum og
þér munum við aldrei gleyma.
Nú sefur sól í húmi hljótt,
nú breiðist yfir niðdimm nótt.
Drýpur tár af vangans kinn
er ég kveð þig nú í hinsta sinn.
Nú hvflir þú í Drottins skaut,
ferðalúinn á langri braut.
Syngja svanir tregar óð
þín minnast liðins æskumóð.
I blænum fmnast öll þín spor,
grundin gróin, fagurt vor.
Nú blómlega sveit signir sól.
Nú ríkir þögn við bæ og ból.
(KarlEmil.)
Þín
Sigrún, Ólöf, Jón Kort og
Evert Rúnar.
Elsku, elsku litli afi okkar. Núna
þegar þú ert hjá guði og horfir niður
til okkar finnst okkur Alfreð leiðin-
legt að geta ekki heimsótt þig og
hestana og litlu folöldin. Mér fannst
hræðilegt þegar litla folaldið okkar
var drepið um daginn því að það var
svo fallegt og saklaust. Við Alfreð
söknum þín og vonum að þér líði vel
hjá guði og biðjum fyrir þér á kvöld-
in eftir að við höfum sagt bænirnar
okkar.
Jórunn og Alfreð Kárabörn.
Elsku afi, þá era þrautirnar að
baki og við vitum að þú ert kominn á
góðan stað og þér líður vel.
Hann afi okkar var mikill og litrík-
ur persónuleiki sem aldrei mun
renna okkur úr minni. Við áttum allir
því mikla láni að fagna að hafa fengið
að alast upp að nokkra leyti í Haga-
nesi. Það var alltaf eftirsóknarvert
hjá okkur bræðranum að komast í
sveitina til afa og ömmu í Haganes
sem var eitt mesta fyrirmyndarbú í
Fljótunum. Alltaf var nóg að gera á
bænum enda fjölbreyttur landbún-
aður sem þar var stundaður alla tíð,
auk sjósóknar.
Ýmislegt var brailað í sveitinni við
misjafna kátínu hjónanna í Hagan-
esi, t.d. að kenna hænunum að fljúga,
reykja sígarettur í hlöðunni, keyra
fullgeyst á farartækjum bæjarins og
svo má lengi teija. Afi var sérstak-
lega ósérhlífinn og duglegur maður
sem reyndi margt á sinni viðburðar-
íku ævi. Margar kunnar sögur era til
af afa þar sem hann var kominn í
hann krappan en það var eins og
vemdarhendi væri haldið yfir honum
alla tíð. Hann var hrókur alls fagnað-
ar hvar sem hann var, söng manna
hæst og hafði gaman af því að segja
gamanmál og fara með vísur, sem
hann kunni ótrúlega mikið af. Þær
vora ófáar stundirnar sem við
skemmtum okkur við spilaborðið, þá
var nú heldur betur líf í tuskunum og
gjarnan spilað langt fram eftir nóttu.
Elsku amma, undanfarnir mánuð-
ir hafa verið þér mjög erfiðir, þú hef-
ur staðið sem klettur við hlið afa í
þessum miklu veikindum hans. Við
biðjum almáttugan Guð að styrkja
þig á þessum erfiðu tímum og veita
þér kraft til þess að horfa björtum
augum til framtíðar.
Elsku afi, við þökkum þér fyrir all-
ar samverastundimar. Við trúum að
þú hafir gert okkur að betri mönn-
um, betri æsku og betra uppeldi var
ekki hægt að hugsa sér.
Þóégsélátinn
harmið mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann
meðharmiogótta.
Egersvonærri
að hvert tár snertir mig og kvelur
þó látinn mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið
með glöðum hug
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát
fyrir allt sem lífið gefur
og ég þó látinn sé
tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Höf.ók.)
Hafðu þökk fyrir allt og hvíl þú í
friði.
Ólafur, Steinar, Birkir og
Ingvar Jónssynir.
Sunnudaginn 26. nóvember
kvaddi Jón Kort Ólafsson, elskuleg-
ur afi minn, þennan heim. Það er erf-
itt að takast á við það að þú sért dá-
inn, farinn frá okkur á betri stað. Það
er svo sárt að vita til þess að maður
fái ekki að sjá þig aftur í lifanda lífi.
Elsku afi, þú varst mér alltaf svo
góður, ég leit á þig sem goðið mitt.
Vitur, góður, hjartahlýr og tryggur
era allt orð sem lýsa þér. Þú varst
góður söngvari og leikari og hlátur
þinn og skopskyn lýsti upp erfiðan
dag. Þú gafst mér svo mikið af þér,
kenndir mér alls konar vísur og
söngva, leyfðir mér að koma með þér
að hugsa um dýrin sem þú varst allt-
af svo góður við. Þegar ég var lítil
settir þú upp rólur fyrir okkur
barnabörnin sem hanga enn í þvotta-
stauranum, þar gat ég hangið svo
tímunum skipti. Þú brást þér í gervi
jólasveins á jólunum til að gleðja
mig, skarst jólasteikina og last á
pakkana við jólatréð.
Síðasta vikan sem ég dvaldi hjá
þér og ömmu var mér dýrmæt, sund-
ferðirnar okkar, spjallið sem var
bara milli þín og mín og allur kær-
leikurinn sem streymdi á milli okkai-
var yndislegur. Það var svo gott að
geta verið þín stoð þó að það væri í
svo stuttan tíma því þú áttir það svo
sannarlega skilið af mér. Þú varst
orðinn reyndur á sviðum slysa því þú
varst ekki sá allra heppnasti. Þú
varst einn sá mesti hrakfallabálkur
sem ég veit um. Þú varst stoltur at-
orkumaður og margt hafði drifið á
daga þína, ég fékk aldrei nóg af sög-
unum þínum. Sögumar af Hólum,
einstakt göngulag, afalyktin og
hvatningarorð þín sitja föst í mér.
Elsku afi, þú barðist dyggilega
fyrir lífi þínu og ég vona að þú hafir
heyrt það seinasta sem ég sagði við
þig en það vora þessi orð; „Elsku afi,
mér þykir svo vænt um þig“.
Ég sakna þín svo sárt, hugsanirn-
ar þjóta um huga minn á ljóshraða
og tárin læðast fram. Þú átt þinn
stað í hjarta mínu og erfitt verður að
fylla það tómarúm sem myndaðist
inni í mér þegar ég fékk að vita að þú
værir allur.
En núna ertu kominn á betri stað,
þar sem þér líður betur og ég veit að
þú fylgist með okkur. Um leið og ég
kveð þig, elsku afi minn, með kærri
þökk fyrir allt sem þú gafst mér og
okkur öllum, vil ég votta ykkur,
elsku amma mín, mamma og öðram
aðstandendum mína innilegustu
samúð.
Elsku afi, Guð geymi þig.
Þín
Kolbrún.
Elsku Konni afí, þú varst svo góð-
ur, gafst mér nammi, ást og hlýju.
Það var svo gaman að fá þig í heim-
sókn og fara í heimsókn til þín og fá
stafinn þinn lánaðan. Þú varst alltaf
svo skemmtilegur og lékst við okkur.
Ég sakna þín svo mikið. Ég elska
þig. afi minn.
Astarkveðja,
Pálmar Orri.
Það er skammt stóra högga á milli.
Sunnudaginn 26. nóvember kveður
Jón Kort Ólafsson í Haganesi þetta
jarðneska líf, daginn áður, 25. nóv-
ember, var Pétur M. Sigurðsson,
mágur Korts, jarðsettur frá Selfoss-
kii’kju. Svo þessar fjölskyldur hafa í
mörg hom að líta við að kveðja þessa
heiðurs menn og syrgja.
Með fáum línum ætla ég að kveðja
þennan sveitunga minn, frænda og
skólabróður síðustu kveðjunni. Við
munum ekki hafa verið háir í lofti
þegar við vissum fyrst hvor af öðr-
um. Tímarnir breytast og mennirnir
með, já og vegalengdir líka. í dag
þykir leiðin ekki löng frá Haganesi
fram í Stíflu, en í okkar ungdæmi var
þessi leið ekki farin nema þörf væri
til.
Snemma var byrjað að nota mig til
sendiferða og þar á meðal í verslun-
arferðir til Haganesvíkur bæði sum-
ar og vetur. Þá var stundum gott að
koma við á æskuheimili Korts hjá
frænku minni Jóranni móður hans,
þar sem maður fékk ætíð góða hress-
ingu og atlæti. Þótt ekki væri lengra
milli heimila okkar en raun bar vitni
urðu okkar fyrstu raunverulegu
kynni ekki fyrr en haustið 1939 er við
mættumst til skólavistar á bænda-
skólanum Hólum í Hjaltadal og urð-
um herbergisfélagar fyrri vetur okk-
arþar.
Við þessi nánu kynni komu vel
fram kostir hans og heiðarleiki.
Hann hafði heilbrigðan metnað til
allra góðra verka, var samviskusam-
ur í námi og náði þar góðum árangri,
drenglundaður og gerði öðrum
aldrei rangt til, tók málstað þess
minni máttar, ef um það var að ræða,
enda með reynslu í þeim efnum úr
foreldrahúsum, sem vora skjöldur
og skjól lítilmagnans. Þá var Kort
vel liðtækur í öllum félagsmálum og
leikjum, harðskeyttur í knattspyrnu
og mörgum skeinuhættur þar.
Eftir skólavist okkar á Hólum
slitnaði hið daglega samband okkar,
en við fylgdumst eigi síður hvor með
öðram úr fjarska. Ég held það sé
ekki ofsagt að þessi ’39-árgangur
Hólasveina hélt ótrúlega vel hópinn í
gegnum tíðina eftir vera okkar þar.
Rifjuðum við þar upp minningarnar
auk líðandi stundar. Oftar en ekki,
þegar stofnað var til þessara bekkj-
armóta, var Kort með þeim fyrstu til
að melda þátttöku sína. Hann var
meira en óbreyttur þátttakandi,
hann var alltaf í broddi fylkingar og
hrókur alls fagnaðar með söng og
frásögnum. Þessi bekkjarmót okkar
hefðu orðið svipur hjá sjón án Jóns
Korts, og hafi hann þökk fyrir alla þá
skemmtun og ánægju sem hann
veitti þessum gömlu félögum sínum.
Fyrir rösku ári mættum við níu fé-
lagar ásamt betri helmingi okkar og
nutum góðrar kvöldstundar og þai’
var Kort einn af níu. Smátt og smátt
hafa þessir félagar verið að týna töl-
unni og hverfa yfir móðuna miklu og
óþekktu.
Mér telst til að ofar foldu séu 10
eftir af 27 sem vora í bekknum vet-
urinn 1940-41. Ég veit að Kort bar
góðan hug til vera sinnar á Hólum og
skólafélaganna. Ég ætla ekki að fara
um víðan völl í lífshlaupi Jóns Korts,
það munu aðrir gera. En Kort var
meira en venjulegur bóndi. Manni
fannst með ólíkindum hvað hann
náði að spanna yfir stórt svið í hinum
verklegu störfum. En þessi góði vin-
ur minn hefur gengið götuna fram
eftir vegi til góðs. Er ég heimsótti
þau hjón Guðlaugu og Kort í septem-
ber nú í haust leyndi sér ekki að
hann var orðinn sjúkur maður og
sjáanlegt að hverju dró. En þótt
samtalið væri dálítið á reiki var hann
hress í andanum eftir því sem efni
stóðu til. Ég enda þessar línur með
samúðarkveðjum til aðstandenda, og
kveð þig kæri vinur með þökk fyrir
allt og bið þér Guðs blessunar.
Guðmundur Jóhannsson.
Undanfarna mánuði hefur hugur
minn oft reikað til Konna í Haganesi
þar sem ég vissi að heilsa hans var
brostin. Nú við lát hans er mér efst í
huga innilegt þakklæti íyrir allt það
sem hann gaf mér með allri sinni
tryggð og góðu fordæmi.
Persónuleiki Konna var einstak-
lega skemmtilegur. Hann var fljótur
að hugsa og hafði ávallt hnyttin til-
svör á reiðum höndum. Hann hafði
skoðanir á flestum málum og var
fylginn sér og rökfastur.
Ég man þegar ég tiplaði í kringum
sláturhúsið í Haganesvíkinni sem lít-
ill patti, var mest að forvitnast og
reyndi að láta fara lítið fyrir mér.
Konni kom auga á mig og var ekki
lengi að ná til mín með sínum ein-
staka hressileika og góðmennsku.
Hann útvegaði mér strax verkefni
við hæfi sem hann greiddi mér
seinna fyrir úr eigin vasa. Honum
hafði þarna tekist að gleðja lítið
hjarta og fyllti um leið ungan dreng
krafti og trú á sjálfan sig.
Síðar átti ég því láni að fagna að
vera sumardrengur hjá þeim Konna
og Laugu. Sá tími er mér mjög dýr-
mætur þar sem ég naut mikils kær-
leika og vináttu þeirra hjóna. Mér er
það minnisstætt þegar ég velti því
fyrir mér í fullri alvöra hvort Konni
gæti lesið hugsanir mínar, hann var
svo sannarlega næmur á tilfinningar
mínar og þarfir.
Síðan era liðin mörg ár og tryggð
Konna við mig og fjölskyldu mína
hefur haldist óslitin. Þótt fjöll hafi
skilið okkur að þá var fylgst með úr
fjarlægð og hvatning og stuðningur
aldrei langt undan.
Nú á kveðjustundu dvelur hugur
minn hjá Laugu og fjölskyldunni
allri, þeim sendi ég og fjölskylda mín
innilegar samúðarkveðjur með eftir-
farandi orðum:
Er sólin hnígur hægt í djúpan sæ
og höfuð sitt til næturhvíldar byrgir,
á svalri grund, í golu þýðum blæ,
er gott að hvfla þeim, er vini syrgir.
í hinstu geislum hljótt þeir nálgast þá,
að huga þínum veifa mjúkum svala.
Hver sælustund, sem þú þeim hafðir hjá,
í hjarta þínu byrjar ljúft að tala.
Og tárin, sem þá væta vanga þinn,
er vökvan, send frá lífsins æðsta brunni.
Þau líða eins og elskuð hönd um kinn
og eins og koss þau brenna ljúft í munni.
Þá líður nóttin þufum draumum í,
svo ljúft, að kuldagust þú fmnur eigi,
og, fyrr en veistu, röðull rís á ný,
og roðinn lýsir yfir nýjum degi.
(Hannes Hafstein.)
Vertu sæll kæri vinur, biessuð sé
minning þín.
Haukur Eiríksson.
Lítill fugl á laufgum teigi
Losar blund á mosasæng.
Heilsar glaður heiðum degi
Hristir silfur dögg af væng.
Flýgur upp í himinheiðið,
Hefur geislastraum í fang,
Siglir morgunsvala leiðið,
Sest á háan klettadrang.
(Sigfús Halldórsson.)
Nú er hann Konni kominn til engl-
anna og harðri baráttu lokið. Konni
og Lauga reyndust móður minni
mjög vel alla tíð. Hann Konni var
skemmtilegur maður, ekki þurfti
hann vín til að gleðjast, yfirleitt var
hann hrókur alls fagnaðar.
Á þorrablótum fór hann á kostum
þegar hann flutti gamanmál um
sveitunga sína en í minningunni var
þetta aðal-skemmtiatriðið.
Tilburðir og raddbeiting var þvílík
að maður varð hugfangin af. Fjölda-
söng stjórnaði hann t.d. á ættarmót-
um hvort sem það var úti við varðeld
eða inni í sal. Eg mun ávallt minnast
hans sem gleðigjafa.
Elsku Lauga frænka og aðrir
aðstandendur, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð og megi Guð styrkja
ykkur í sorginni.
Brynja Þórarinsdóttir.