Skírnir - 02.01.1848, Qupperneq 32

34
holdinu, og annað því um líkt. Dómarinn hótaSi
þeim pintingum og lagahegningu, en þau ljetu eigi
undan aí) heldur, og báru fyrir sig heilaga ritningu.
Síban seldi hann þau bœjarstjóranum í hendur, og
baub honum a& synja þeim allrar fœ&u, og láta þau
ekki hafa nema brauíi og vatn. þegar þau höf&u
setib tuttugu og fimm daga í dýflissunni, og ekkert
fengib til matar nema braub og vatn, komu tveir
kvennmenn lil Lifangurs. þegar þessir kvenpmenn
heyrbu, hversu bandingjarnir voru haldnir, fóru þeir
til bœjarstjórans, og beiddust ab mega tala vib þá;
en þessir kvennmenn voru þegar teknir, og spurbir
á sama hátt og hin, og svörubu hinu sama. Sítan
var þeim kastab í sömu dýflissuna, og hin sátu í,
og máttu sæta þarsömu kostum. „þegar vjer höfb-
um setib þar öll saman í fjörutíu daga og fjörutíu
nætur,” segir einn af kvennmönnunum, er sí&ar
kærbi málib, „heyrbum vjer rödd drottins af himni,
og röddin sag&i, ab vjer skyldum eigi lengur taka
vib því hegningarbraubi, er oss væri gefib; en ef
þeir halda á fram ab þjá yfcur á þennan hátt, sag&i
röddin, þá megií) þjer ab eins taka vií) vatninu , og
skal þab verba þcssum har&hjörtu&u mönnum til því
harbara dóms, svívirbingar og smánar á dómsdegi,
þeim er beita slíkri grimmd og harbýbgi vií) börn
mín, scm jeg hef sent eptir minni alvísu rábstöfun til
vibvörunar og áminningar öllum þeim, sem á jörí>-
unni búa, og þar skal verba stórt tákn og undur”.
Nú fengu þau á hvcrjum morgni kyrnu meí vatni,
og ekkert annaí) liblangan daginn. þegar þau höfbu
nærzt á eintómu vatni í fimm daga samfleytt, áttu
þau í hvert sinn a& fá mat þrjá daga í röb, en fengu