Skírnir - 01.01.1865, Page 36

36
FKJETTII!.
Frnkklnnd.
þaS stundum á sökum einbers vandlætis og kærleika að taka of
djúpt í árinni. I sumar setti hann eitt af fylkjaþingunum, og
sagði þá meftal annars, a3 sjálfsforræðisstjórn Englendinga ætti
alls ekki viS á Frakklandi, enda væri allt stjórnarfyrirkomulag
Frakka svo ágætt í alla staSi, aS því þyrfti eigi aS breyta. Rit-
frelsiS væri aS vísu eigi gagnstætt stjórnarstefnu keisarans, og sjer
myndi jþykja vel til falliS, ef hjer yr&i breytt um til rífkunar, en
á þaS myndi þó eigi hættandi fyrr en öllum flokkadráttum væri
lokiS og ný kynslóS upp komin í staS ennar eldri og spilltu, er
alin væri upp í róstum og stórbyltingum'. Á aSra leiS viku þeir
Rouland (forsætisráSh.), Baroche (dómsmálaráS.) og Rouher (for-
mælandinn í þinginu) lofsummælum sinum um stjórn keisarans og
fyrirhugan. þeir kváSu honum liggja í mestu rúmi aS liöggva
hjeröSin úr tengslum viS höfuSborgina og veita fylkjunum slíkt for-
ræSi til lagasetninga og stjórnar, aS öll landstjórnin kæmist úr
miSsóknar eSa samdráttarhorfinu; og þar ætti aS koma til lykta,
aS einungis en meiri mál, ríkismál, yrSi lögS til umræSu á Parísar-
þinginu og úrskurSar í ríkisstjórninni. FjórSi ráSherrann (fyrir
verzlan og verknaSi), Behic aS nafni, sýndi fram á, hvernig keisar-
inn hefSi eflt auSsæld og atvinnu landsfólksins meS verzlunar-
samningum viS ýmsar þjóSir (Englendinga, Beigi, Prússa, ítali og fl.)
meS fjölgun járnbrautanna, gröptum og umbótum skipgengra skurSa,
og meS því aS lækka toll á förmum kaupskipa, er fara meSal
*) Emile de Girardin ritali bók um prentfrelsi og dagblöS og sendi bana
Persigny. Hann hafbi sýnt þab í bókinni, aí> blöbin kæmi ab engu
haldi, sem stæbi, þar sem frelsi þeirra væri svo hneppt, aí> hvergi
mætti vib koma. Persigny ritabi honum brjef aptur og kvazt játa, ab
blöbin gjörbi lítib gagn, en svo færi þó betur, en ab þau ynni ógagn,
en þab myndi sízt bregbast ef fullt frelsi yrbi veitt. þó hafbi hann
þetta í niburlagi brjefsins: „Jeg játa, ab á þeim degi, er blöbum vorum
verbur veitt sama frelsi og á Englandi, þar sem þau vinna þarft eitt
og skaba engan, mtmtim vjer sjá fyrir endann á öllum byltingum, en
um leib komast á jafna og stöbuga rás til framfara i öllum greinttm.
En þó mjer finnist, abjegsjeeigi áræbisminni en abrir menn, þori jeg eigi
ab eiga þab undir undirbúningi alþýbunnar, sem enn er fenginn, hvort
ritfrelsi vekur óróa i landinu ebur eigi. I þessu efni er jeg á öbru
málienþjer. En mjer er mjög annt um þetta mál, og myndi þab mibitr
móti skapi, þó prentlðgunum yrbi breytt heldur til muna.”